[selvija]

Eci...atij trotuari! Erdha vetëm për pak çaste, dhe s'mund të kthehem kaq shpejt... Dua të jem edhe pak me veten dhe potretin Tuaj. Kaq shumë kam për të thënë, sa më duket s'do të mundem kurrë me i treguar. S' do të mundem... Në shtëpi sikur më zihet fryma, sikur nuk dij të peshkoj n'at liqenin e lumturisë. Pse e ndjeva veten si Cezari triumfues në Romë? Pse më quajtën Heroi...? Dhe, pse kaq mendueshëm heshtësha kur në vetëvete kisha lumturi? Ç'të jetë: krenari apo thjeshtësi(!) kjo?...