[Urata]

FATLUMJA ËSAHTË DHURATË E ZOTIT

Fshehtësinë e jetës, e që, ka të bëj me fatlumen, kurrë nuk do të jemi në gjendje saktësisht ta definojmë. Prandaj, çdo gjë që është e vlefshme dhe e rrënjosur thellë në ne, përherë mbetet e fshehur nga vrojtimet dhe njohuritë tona. Fati i keq i një sundimtari ose i një pasaniku, kundrejt jetës fatlume të një njeriu të thjeshtë dhe të varfër, është pikërisht shprehje e kësaj fshehtësie të jetës, të cilën ne, as nuk e dimë, dhe as që do të jemi në gjendje të manipulojmë me të.

Fatlumja është prezentë në ne dhe kudo rreth nesh. Përjetimin e saj duhet marr si një çështje tërësisht relative. Edhe përkundër edukatës tonë materialiste se shkaktari kryesor për të qenë fatlum, qëndron kryekëput në mirëqenien materiale, realiteti na dëshmon se kemi të bëjmë me diçka shumë më të lartësuar se sa janë, pasuria dhe potencialet tjera të natyrës fizike. Edhe pse, bukurinë, veshjen, pamjen e jashtme, begatinë materiale etj., nuk duhet mohuar si të parëndësishme, fatlumja është një ndjenjë e brendshme dhe ndërtohet kryesisht nga aftësia e magnetizmit tonë, për t’i joshur dhe magjepsur të tjerët.
Kjo dukuri quhet KARIZËM. Atë e disponojnë shumë individ, por, pjesa më e madhe e tyre nuk janë të vtëdijëshëm nga buron kjo prirje që e kanë.
Fatlumja është dhunti e brendshme e rrënjosur thellë në ndërvetëdijen tonë, e cila, në raportet me jashtë, shprehet si veprim. Ajo është shprehje e bindjeve tona në formë të vetëbesimit, dashurisë... Dhe më pas, kjo farë e mbledhur diku në thellësi, fillon të gufoj në aksion, në vepra, duke rrezatuar gjithnjë pozitivisht tek të tjerët.
Përmes ekzistimit të aftësisë komunikatave mbresëlënëse tek të tjerëve, ne plotësojmë instinktin e lindur natyror - të duam dhe të jemi të dashur. Andaj, insistimi në arritjen e pasurisë dhe pamjes së jashtme joshëse, e ka kryekëput këtë qëllim – të shpresosh se do jesh fatlum.
Edhe psikologët e shumtë që merren me çështjet e raporteve ndër gjinore (meshkuj-femër), kanë arritur në përfundim se rrezatimi i brendshëm i çdo individi, është forca më efikase e fascinimit dhe joshjes së partnerit të gjinisë së kundërt, se sa, ta zëmë tek femrat, këmbët e gjata, gjinjtë e mëdhenj dhe pamja e përsosur e fytyrës.
Kirurgjia plastike (estetike), kohën e fundit është dega më e kërkuar e medicinës bashkëkohore. Edhe përpos çmimeve marramendëse të këtyre shërbimeve kirurgjikale, shumë meshkuj, e veçanërisht femrat, nuk hezitojnë që mangësitë e tyre fizike t’i revidojnë përmes briskut. Por, me këtë metodë, edhe përpos arritjes së qëllimit të kërkuar të pamjes fizike, ata, më vonë, vërejnë se diçka nuk “shkon si duhet”, dhe përsëri janë të pakënaqur dhe pa fatlum.
Sido që të jetë, ne, në këtë artikull, do të tentojmë që t’i parashtrojmë disa ligjshmëri që vlejnë në drejtim të joshjes së ndërsjellët në mes të dy gjinive të kundërta:

1. Femra është cytëse kryesore e përshtypjes së parë

S’ka dyshim! Përherë femra është ajo e cila ofron impulsin e parë. Kjo mund të jetë buzëqeshja, gjesti, lëvizja, shikimi, thjesht, ndonjë lëvizje e vogël apo veprimit fizik, që me të madhe do të ngacmoj interesimin e mashkullit. Kuptohet se, pjesëmarrësit konkret në këto raporte, as që do të jenë të vetëdijshëm për këto sinjale, por, në mënyrë intuitave do të ndjejnë se diçka po ndodhë.

2. Kriteri i bukurisë fizike.

Shpesh njerëzit, e veçanërisht në këtë drejtim i paraprijnë femrat, jetojnë në lajthim të thellë se, vetëm bukuria është vendimtare në lënien e përshtypjes mbresëlënëse në mes të dy gjinive të kundërta. Gjinjtë e mëdhenj, këmbët e gjata dhe të bukura, beli i hollë...etj, gjithsesi janë adutë themelore në joshjen e gjinisë së kundërt, por, në anën tjetër, realiteti na dëshmon të kundërtën: pikërisht, mungesa e vetëbesimit në pamjen vetanake, më së shumti e paralizon atë ndjenjë të brendshme pozitive. E, femrat, posaçërisht, jenë në gjendje që më fuqimisht ta emetojnë këtë reflektim. Kultivimi i pasigurisë, me kohë, formon edhe shprehinë e humbjes së besimit në vete, duke e shuar kështu, atë zjarr të brendshëm pozitiv në ne.
Dijeni dhe besoni: sytë përplot jetë dhe buzëqeshja e këndshme, janë shenja të para dhe më mbresëlënëse që në mënyrë instiktive vërehen dhe regjistrohen nga pjesëtarët e gjinisë së kundërt.

3. Buzëqeshja si adut

Edhe pse nuk e njohim, në mënyrë tërësisht të pavetëdijshme, të gjithë ne meshkujt e kthejnë kokën kah një femër e cila ëmbël buzëqeshet. Në rend të parë, prezenca e buzëqeshjes, apo qeshjes së natyrshme, disponimit për humor dhe argëtim, të gjitha këto, na shpalosin raportin tonë pozitiv që ne kemi ndaj jetës. Po ashtu, në tërheqjen reciproke në mes të gjinive, ndihmon shumë edhe zëri magnetik, sepse e pasuron edhe më shumë ndjenjën e këndshmërisë.

4. Nuk duhet potencuar superioriteti

Ndoshta na duket e pabesueshme, por është e vërtetë: shumica e njerëzve në mënyrë të pavetëdijshme, nuk i pranojnë të tjerët që paraqiten si më superior. Studimet e fundit nga psikologjia, kanë dëshmuar se, më tepër vlerësohen dhe ofrohen personat e nivelit më të ulët, se sa ata, që si përshtypje të parë, tentojnë të tregohen sa ma të mençur dhe sa më të shkathët. Hulumtimet në këtë drejtim, kanë dëshmuar se, ata, që në start imponohen si personalitete të forta, gjithnjë ndjehen të anashkaluar dhe të vetmuar. Sepse, me këtë reflektim, në mënyrë të pavetëdijshme i dekurajojnë dashamirët potencial. Andaj, psikologët na këshillojnë: gjithmonë gjatë kontakteve të para, e posaçërisht me persona të gjinisë së kundërt, kurrë mos e potenconi aq shumë këtë virtyt.

5. Toleranca

Që nga kontakti i parë, është e preferueshme që të potencohet, dhe më vonë, edhe të kultivohet, toleranca e ndërsjellët. Mirëkuptimi, respektimi i mendimeve të kundërta, dhe thjesht, ekzistimi në ne i bindjes se kundërshtitë në përgjithësi janë të paevitueshme në mes të njerëzve, na bëjnë të jemi më të dashur dhe më të respektuar. Natyrisht, toleranca si virtyt është universale. Është i nevojshëm në të gjitha raportet ndër njerëzore, e jo vetëm në mes të gjinive të kundërta.

6. Dëshira

Dëshira e flaktë dhe e sinqertë për personin tjetër, pa prezencën e interesit, patjetër, duhet të ekzistoj si synim i ynë kryesor. Varësisht nga situata në të cilën gjendemi, kjo formë duhet të shprehet në mënyrë të përshtatshme. Por, mungesa e dëshirës së sinqertë, apo, eksponomi i saj i tepruar, na sinjalizon për mundësinë e ndonjë çrregullimi. Kjo dukuri, pa marrë parasysh se sa do të jemi të vetëdijshëm, shumë qartë vërehet dhe ndjehet nga çdokush. Si shembull konkret, mund ta marrim ndjenjën e dashurisë së vërtetë në mes të dy gjinive të kundërta. Nuk thuhet kot se të dashuruarit kënaqen së paku me prezencën e afërt të njëri tjetrit. Ata komunikojnë në mes veti edhe nga largësia. Do të mjaftoj, vetëm një mimikë, gjest, një shikim...
Dhe, si përfundim: fatlumja është ndjenjë e brendshme dhe sinjal shpirtëror. Është dhuratë e Zotit dhe privilegje e çdo kujt. Andaj, përjetimin e fatbardhësisë, fatlumes, gëzimit, haresë...etj., kurrë nuk duhet marrë si një gjendje e shkaktuar nga rrethanat e jashtme objektive, por si një dhunti e brendshme shpirtërore, e cila përherë ndryshon dhe ka mundësi të kultivohet. Sepse, çdo gjendje e jashtme e realitetit objektiv, është ashtu mu sikur e keni dëshiruar dhe formuluar ne në mendimet dhe në bindjet tona.
Hyjnorja është në ne dhe çdo kund rreth nesh. Ne vetëm duhet ta dimë se si ta vejmë kontaktin e qasjes në të!?

Adnan Abrashi