[ideologu]

Jo i nderuar!
Jeta nuk është Ferr! Në asnjë pikëpamje!
Përkundër të gjitha përvojave të poshtërsishme, të hidhura, e infernale, të përballuara në të!
Sa për argumentim komplementues e në saje të ilustrimit sa më adekuat të cështjes në kontestim, do të kisha mundur këtu të sjell një mori të peripetive rrënqethëse të jetës së të nderuarit Autori (të banizuar), prej nga automatikisht mund të konstatohet se Jeta me padyshim i posedon shumë nga tiparet e elementit të Ferrit, por prapeprap në fund nuk mund të definohet si i tillë! Arësyeja kryesore për këtë moskualifikim të paraqitur është se Jeta Jonë e ka fundin e vet paraprakisht të caktuar dhe të mirëkornizuar në cdo detaj. Ndërsa Ferri sipas logjikës funksionale të Njeriut paramendohet të jetë një dimension i përjetshëm i dënimit e i ndëshkueshmërisë, me pa asnjë gjasë të mundëshme të mëshirësisë në të!
Vetkuptohet ndërkohësisht që Jeta për shumicën e të gjallëve të këtij Planeti këtu, imagjinohet të jetë një proces tejet i gjatë, dhe mjaft i mundimshëm! Mirëpo për disa të tjerë sidoqoftë ajo në esencë nuk është gjë tjetër pos një periudhë e shkurtër e transitive për një botë krejtësisht tjetër e të vërtetë. Apo ndoshta thjeshtë të vetëm një bote tjetër. Ku të dihet!
Në kategorinë e këtyre të tjerëve me siguri do të duhej të bënin pjesë ata njerëz që me të vërtetë janë të goditur rëndë nga praktikat tejësisht të vrazhdëta të institucionit të drejtësisë së Jetës! Të hendikepuarit për jetë! Të persekutuarët politikë të opinionit të lirë! Të torturuarit e kazamatëve golgotiane të Armikut! Të burgosurit e rëndë të Cështjes së Shenjtë Kombëtare! Të mërguarit e përjetëshëm të Veprimtarisë së Denjë Clirimtare!...
Për të gjithë këta, Jeta është e shkurtër! Dhe Vdekja në të efektivisht, pëmban natyrë krejtësisht shpëtimtare e absolvente! Ajo si dukuri për ta, është e uruar, dhe e mirëseardhur. Porta e vetme e rezolucionit vendimtar të fatit tragjik të tyre, të imponuar në këtë jetë!
Më tutje diku më lartë ke cekur se nuk duhet njeriu në jetë të jetë pesimist!
Këtu në aspektin e të shqyrtuarit analitik të këtyre dukurive filozofike me pondus të konkretizuar përmbajtës, asësesi nuk mund të flitet për Pesimizëm! Por vetëm për realizëm. Pesimizmi është element i spikatur i dimensioneve të tjera qarkulluese në Shoqëri! Mbi te mundë të bëhet fjalë ekskluzivisht kur Jeta si fenomen natyror, i përmbushë tërësisht të gjitha normat e saja të konfinuara të definicionit posedues, të teorizuar nga Njeriu! Ajo duhet të jetë së pari në thelbësi e optimuar për kushtet dhe qëllimet adekuate anteriorisht të projektuara të atij Njeriu, për të mundur pastaj në princip, të implementuar funksionin e dukurisë Pesimizëm! Nuk është pesimist ai që është i pastrehë sot! E që bukë nuk ka të hajë!Nuk është pesimist ai i cili me rregullësi iu është nënshtruar formave të ndryshme inhumane të torturimit regjimor! Nuk jemi pesimistë ne ata të cilët edhe pas tërë kësaj periudhe të gjatë kohore, akoma nuk gëzojmë të drejtën njerëzore të kthimit të papenguar në Atdhé! Të drejtën e të qenurit Njeri i Lirë!
Jo ne në kontekst jemi realistë! Që në procesin e manifestuar apropriativ të kundërtive preokopuese që na rrethojnë, bëjmë vetëm trajtimin e vërtetë e objektiv, e të së Vërtetës Predominante! Asgjë tjetër!
Ndërsa sa i përket Lumturisë së pretenduar si dukuri ekzistuese në Jetë do të kisha nënvizuar kategorikisht, se ajo në asnjë instancë nuk është e plotëvlerëshme dhe absolute, kund në Botë! Lumturia personale potenciale nuk mundë kurrësesi të ngritet, mbi pafatësinë e mjerë e të huaj! Ajo në ato aspekte automatikisht e humbë të tërë integralitetin dhe vërtetësinë e saj primare që mban, dhe si e tillë natyrisht herët a vonë, shëndërrohet në një Palumturi të Thjeshtë, e Totale!

nderime!