dushku,hyre pa trokit
marr fjalen prape dhe lejoj te pergjigjemi ne pyetjen e dushkut
njerezit e tille ndjehen te vetmuar,ndaj mendoj,qe duhet t'i shoqerojme...ato ndihen pa shprese,ndaj duhet t'u ndihmojme dhe t'i keshillojme,se jeta eshte e tille,ka baticat dhe zbatcat e veta.....eshte dallge jeta,qe here te ngren e here te perplas...eshte ligj inatyres ky ,qe ne si qenie nuk e ndryshojme dot..
ke ndoj version tjeter?