[Psikologu]

Pak për jetën e tij

Në fakt, ato që janë thënë më pak për jetën e tij, kanë qenë ato që kishin lidhje me mbijetesën e Abdylit. Ai sakrifikoi si pakkush në atë kohë. Që në jetën private dhe duke vazhduar tek pasuria etj. Do të punësohej shpejt, sepse i duhej të mbante familjen. Ishin pesë vëllezër më të vegjël, që prisnin të ushqeheshin prej tij. U shtrëngua të punonte që i ri më 1857 në Drejtorinë për Mbledhjen e Tatimit (xhelepit), në Sekretariatin për mbrojtje Sociale dhe në detyra të tjera. Në familjen e madhe të Frashërllinjve nuk ishte më si më parë, pas vdekjes së prindërve. Begatia ja kishte lënë vendin ngushtësisë dhe mbijetesës. Kishte vdekur babai, Halidi dhe dy vjet më vonë ndërroi jetë dhe e shoqja e tij, Emineja. Abdullah Hysniu beu, djali më i madh i shtëpisë, i duhej të kujdesej tashmë për pesë gojë të tjera. Abdyli Beu, si do të njihej më vonë, i kishte marrë drejtimin të detyruar jeta. 14 vjeç, do të shkruajë një nga vëllezërit më të vegjël, Samiu në Kâmûs Al-a’lâm, u gjend në kufirin e Greqisë me ushtrinë ndihmëse së bashku me të atin e vet...

Sado që tek Frashërllinjtë, nuk munguan njerëzit e penës- elementët intimë të jetës së Abdyl Frashërit mungojnë. Ato janë pak panegjirike në monografinë e tij, ndërsa bëhen pak të çuditshme, kur flitet më vonë. Sesi do të ngjitej në krye të lëvizjes për pavarësinë e Shqipërisë, mjaftojnë tash pak dokumente. Mes tyre ato që i thonë kundërshtarë të Shqipërisë dhe të tjerat, që lidhen me njerëz që i glorifikojnë ato dhe folku. Gjithsesi, përplasja e historianit të njohur mediavalist Kristo Frashëri, por që në karrierën e tij të gjatë është marrë dhe me periudhat e tjera- me historianin Sherif Delvina provuan se mungonin dëshmitë e sakta, jo vetëm nëse ai kishte qenë apo jo në Lidhjen Shqiptare të Prizrenit, por edhe të kontributit të madh të tij. Për fat, siç ndodh me periudha, që janë të hulumtuara pa ndonjë interes të veçantë ajo u mbyll shpejt...Por, duke treguar seriozitetin e pakët, kur duhet të merremi me çështje reale.