Citim:
|
Postimi origjinal ėshtė bėrė nga selvija
Qka te besh zoti na ka fal e ai kur don merr...
me vjen shum keq per ate ngjarje qe paska ndodh e kam degju ketu ne lajme ate tragjedi,,por pa dije se kush ishin ata..
njof nje familje atje ku jam rrit,,ishin dy djem jashte ne ch u fejun erdhen dhe erdh koha mu martu me marr nuset,,dhe pastaj ata djemit me vetur u nisne per ne shtepi me ba dasmen te shtunden ne mbremje si zakonisht tek ne dilen bahen dasmat..e ata afer shtepis jo large thujse ne lagjen ku jetoshin ran ne tel te rrymes me vetur e mbeten qe te dyt te vdekur naten e marteses,,ehhh ajo nene ende jeton zemra e tyre e din se qka deri me diten e sodit,,ato nuse se ku kan shku tash..
por qka me bo jeta vazhdon gjith periher s'muj vdesin
|
Edhe une e kuptoj qe vdekja asht Ligj qe ne s'mundemi me ndal...
Por kto raste ,smund te kalohen per nje koh te shkurt sepse,te duket si diqka e padrejt...
Mendoj qe jo vetem shoqeja ime por qdo person q eka perjetu diqka te till,kurr ne jet ska me harru,sepse kjo eshte diqka e tmerrshme...