Dardania.de - Shiko Postimin Tek

hasanmehmeti · 21-03-09, 17:35

B. Gjaku

Në këtë grup hyn gjaku që del nga trupi i kafshës së therur me përjashtim të sasive të vogla të tij që nuk vihen re.
Ibën Xhurejxh ka thënë në lidhje me ajetin kuranor “...apo gjakut të derdhur (në therjen e tyre)...” (El En’am: 145), se ai është gjaku që derdhet jashtë.
Gjaku që nuk derdhet jashtë, por që mbet në vena, është i lejuar. Kjo tregohet nga Ibën El Mundhir dhe po ashtu edhe nga Ebu Mixhlez në diskutimin e tij për gjakun që mbetet tek delja e therur apo tek tenxherja (gjatë gatimit)?”
Ai u përgjigj: “Nuk ka problem. I ndaluar është vetëm gjaku që rrjedh jashtë, gjatë therjes ”. Transmeton Abd ibën Humejd dhe Ebu Shejh.

Gjithashtu, transmetohet nga Aishja (r.a.) se ajo ka thënë:
“Ne e hanim mishin kur gjaku kishte zënë shtresë në tenxheren e gatimit”.

El Hasani ka thënë: “Muslimanët faleshin gjithmonë, madje edhe kur ishin me plagë”. Buhariu e ka përmendur Mualak (në shënimet e tij pa sened), ndërsa Ibën Ebi Shejbe e ka transmetuar me zinxhir të lidhur e të saktë, siç thuhet në “El Fet’h” 1/281. Shih “Tamamul Mineh” 50.

Tregohet se Umeri falej, ndërkohë që nga plaga e tij pikonte dhe rridhte gjak.
Transmetim Sahih. “l Irva” 209. E ka nxjerrë Maliku 1/39, Ibën Sead në “Et Tabekat” 3/350, Ibën Ebi Shejbe në “El Iman” 1/190, Darakutni f.81, Bejhakiu 1/357.

Duke e sqaruar këtë çështje, Ibën Haxher thotë në “Fet’hu El-Bari” (Koment mbi Sahih El-Buhari): “Ebu Hurejra nuk shihte ndonjë gjë të keqe në rrjedhjen e një apo dy pikave të gjakut gjatë kryerjes së namazit.”
Transmetim i dobët – Daif. “Tamamul Mineh” 50-51. E ka nxjerrë Ibn Ebi Shejbe në “El Musanef” 1/137-138.
Ebu Mixhlez është pyetur në lidhje me qelbin që bie në trup apo në rroba dhe ka thënë: “Nuk ka asnjë problem për të. Allahu ka përmendur vetëm gjakun dhe jo qelbin”.
Duke komentuar këtë çështje, Ibën Tejmije thotë: “Eshtë e detyrueshme të pastrohen rrobat nga qelbi apo nga gjëra të ngjashme me të”.
Ai thotë gjithashtu: “Nuk ka asnjë argument për sa i përket papastërtisë së tij”.

Preferohet që muslimani t’i shmanget kontaktit me këto lëndë sa më shumë që të jetë e mundur.

C. Mishi i derrit
Sipas ajetit të mësipërm kuranor, (El En’am: 145), tre gjërat e përmendura në të janë të papastra. Përemri “ata”, u referohet të trijave.
Sipas mendimit të shumicës së dijetarëve, lejohet përdorimi i qimeve të derrit për thurje.

vazhdon inshaAllah

21-03-09, 17:35	#3
hasanmehmeti Anëtarësuar: 22-03-05 Vendndodhja: Dunja Postime: 2,146	Titulli: Pastertia ne Islam. B. Gjaku Në këtë grup hyn gjaku që del nga trupi i kafshës së therur me përjashtim të sasive të vogla të tij që nuk vihen re. Ibën Xhurejxh ka thënë në lidhje me ajetin kuranor *“...apo gjakut të derdhur* (në therjen e tyre)...” (El En’am: 145), se ai është gjaku që derdhet jashtë. Gjaku që nuk derdhet jashtë, por që mbet në vena, është i lejuar. Kjo tregohet nga Ibën El Mundhir dhe po ashtu edhe nga Ebu Mixhlez në diskutimin e tij për gjakun që mbetet tek delja e therur apo tek tenxherja (gjatë gatimit)?” Ai u përgjigj: “Nuk ka problem. I ndaluar është vetëm gjaku që rrjedh jashtë, gjatë therjes ”. Transmeton Abd ibën Humejd dhe Ebu Shejh. Gjithashtu, transmetohet nga Aishja (r.a.) se ajo ka thënë: “Ne e hanim mishin kur gjaku kishte zënë shtresë në tenxheren e gatimit”. El Hasani ka thënë: “Muslimanët faleshin gjithmonë, madje edhe kur ishin me plagë”. Buhariu e ka përmendur Mualak (në shënimet e tij pa sened), ndërsa Ibën Ebi Shejbe e ka transmetuar me zinxhir të lidhur e të saktë, siç thuhet në “El Fet’h” 1/281. Shih “Tamamul Mineh” 50. Tregohet se Umeri falej, ndërkohë që nga plaga e tij pikonte dhe rridhte gjak. Transmetim Sahih. “l Irva” 209. E ka nxjerrë Maliku 1/39, Ibën Sead në “Et Tabekat” 3/350, Ibën Ebi Shejbe në “El Iman” 1/190, Darakutni f.81, Bejhakiu 1/357. Duke e sqaruar këtë çështje, Ibën Haxher thotë në “Fet’hu El-Bari” (Koment mbi Sahih El-Buhari): “Ebu Hurejra nuk shihte ndonjë gjë të keqe në rrjedhjen e një apo dy pikave të gjakut gjatë kryerjes së namazit.” Transmetim i dobët – Daif. “Tamamul Mineh” 50-51. E ka nxjerrë Ibn Ebi Shejbe në “El Musanef” 1/137-138. Ebu Mixhlez është pyetur në lidhje me qelbin që bie në trup apo në rroba dhe ka thënë: “Nuk ka asnjë problem për të. Allahu ka përmendur vetëm gjakun dhe jo qelbin”. Duke komentuar këtë çështje, Ibën Tejmije thotë: “Eshtë e detyrueshme të pastrohen rrobat nga qelbi apo nga gjëra të ngjashme me të”. Ai thotë gjithashtu: “Nuk ka asnjë argument për sa i përket papastërtisë së tij”. Preferohet që muslimani t’i shmanget kontaktit me këto lëndë sa më shumë që të jetë e mundur. C. Mishi i derrit Sipas ajetit të mësipërm kuranor, (El En’am: 145), tre gjërat e përmendura në të janë të papastra. Përemri “ata”, u referohet të trijave. Sipas mendimit të shumicës së dijetarëve, lejohet përdorimi i qimeve të derrit për thurje. vazhdon inshaAllah __________________ Faik Konica:"Po mos te ishte islami shqiptaret do te ishin me shume ne numer po jo shqiptar" "Me të vërtet fjalët tona do të qëndrojnë të vdekura përderisa ne nuk do të vdesim për qështjen e tyre keshtu që ato të mbesin të gjalla midis të gjallëve” "Nena" Tereze:‘Ami Bharater Bharat Amar’ (‘I am Indian and India is mine’) Une jam indiane dhe India eshte imja.