[lirik]

Lexo :

Kështjellë prej kullash të rrënuara,
Kështjellë prej fisesh të dëbuara,
Kështjellë prej librave të djegura,
Kështjellë prej lëkurave të djegura.


Ose në strofën e fundit:


Kështjellë me themele në tokën arbërore,
Kështjellë me majat a lartësive qiellore
Kështjellë me bedenat e shqiptarisë
Kështjellë e përjetshme, kështjella e lirisë.


Çfar dallimi aq i madh nga strofa në strofë që i bënë poezisë, poeti Shefki Ollomani. Strofa e më epërme, poeti paraqet një zhgënjim, nuk mund pa a përmendur realitetin sado i hidhur që është, për derisa poeti e din mirë se Kështjellat tona prej kullash kanë qenë të rrënuara, lexo:
„Kështjellë prej kullash të rrënuara“, pastaj vazhdon vargu tjetër i poezisë, „Kështjellë prej fisesh të dëbuara“, gjë që është një realitet se fiset ILIRE, kanë qenë të dëbuara nga kështjellat e tyre, „Kështjellë prej librave të djegura“, „Kështjellë prej lëkurave të djegura“.

Pa tjetër se poeti në imagjinatën e tij poetike, dallon strofën prej strofe. Strofa e fundit me të parafundit dallojnë, në dy aspekte në :

a) Pesimizëm, zhgënjim, ankim, vajtim.
b) Optimizëm, krenari, lartësi, këndim.


Aftësia e poetit Ollomani, për të krijuar, shifet se ka një përvojë të hershme dhe din të identifikoj krijimtarinë, si në ngritje të poezisë, në rrafshin e poezisë dhe në ramjen e poezisë. Përveq kësaj, ka një prirje të thukët në ilustrimin e poezive mbi bazën e realitetit të kohës.



* * *



Në poezinë e poetit Ollomani “…ILIRIDA IME”, përkon me një realitet të hidhur, që implikon relitetin dhe na bën të mendojmë se kjo poezi nuk ka të bëj fare me imagjnatën, duke marr parasysh formulimin e poezisë me shembuj konkret dhe tejet real. Poetin e mundon realiteti i krijuar në rrethana me të cilën gjendet vet ILIRIDA, motivohet me vështërsit e krijuara të jetës së fëmiut, rinisë, cucës iliridjane, vajzës…….etj.


Po marrim strofën e parë të poezisë “…ILIRIDA IME” dhe duke e lezuar me vëmendje, do t’i zbulojmë qëllimet e poetit Ollomani.



Lexo :