[AKT]

Atëher isha në pritje të agimeve me shpresë
që lindin nën retë e zeza dimërore
që asnjëher nuk mbjellin gëzim
as në pranverën e bukur gazmore...
Ato lindin,shpërndahen dhe dita kalon
në pritje për një bashkim
që ti e le pas dore
ty dhe vetëm ty më kujton...

Sot i kam humbur rrugët e mia
që dikur autostradë më vinin në sy
sot më mbetët vetëm një kujtim
që më kujton rinin,më kujton ty...

E kujt ia fala dashurinë time të parë
buzëqeshjen që kurr se shiqova në pasqyrë
e koha më shkonte zvarrë
sa herë është skuqur e shkreta fytyrë...

Nuk më kanë trishtuar dështimet e mia
nuk më kanë plakur gjëmat e rinisë
universi premton të tjera mrekullira
zemrën i dhurova hyjneshës së bukurisë...

Do vijnë këndej agime të tjera
e deri atëher,
do kalojnë edhe shumë pranvera...