[Idila]

...emnes do t`më mbetesh, emnes i paharruar për jetë! Edhe nëqoftëse mbetem udhëtare nëpër rrugë, shtigjeve të jetës, eshtër dhe lëkurë, emnes do t`më mbetesh...
...me fuqinë e pafuqishme, kapërxeva malet më të lartër për të dëgjuar jehonën e zërit tënd, brodha fushave për të ndier aromën tënde dehëse, lundrova përtej oqeaneve të gjurmoj gjurmët tua mahnitëse, fluturova qiellit për të rigjetur buzëqeshjen tënde magjike! Askund nuk i gjeta, as në male, as në fusha, as në oqeane dhe as në qiell!
....një zë më brohoriti nga thellësia e zemrës! ....më zgjoi kërshërin, sec më zgjoi nga gjumi i përjetësisë! Ishte zëri yt: "Ja ku më ke, i strukur si perla nën guacë, i pashlyer përjetë"!