[shfletuesi_]

....Mëndova dhe unë të shkruaj diç, jo që mëndova por më sillësh vërdall nëpër mëndjë.. Edhe sot si çdohere prita thirrjën tëndë, çdo thirrje qe më vinte më bëntë zëmra brof nga gëzimi mëndoja që ishe ti , por kot ishin thirrje koti që për mua sishin asgjë .... një brof më një dhëmbje të leht sikur ta therrësh më maje të gjilpërës... u bënë shumë kohë që nuk të kam parë, të kam harruar dhe fotografin së si dukësh...sikur ta dija në fillim para se tët njoh që është kaq e vështirë të jesh pa ty ( pranin tëndë ) dhe të jem më ty çdo sekond,minutë, orë,ditë,javë,muaj....dhe vit... Nuk do merrja ketë rrugë kaq të vështirë... Më gëzove herën e fundit kur erdhe pa pritur dhe e di sa më gëzove...ndoshta kjo me mban gjall dhe me jep shpres që kështu papritur do vish serish...