[Ilir@]

NJERIU NË FORMËN E ZOTIT




Paska të ngjarë njeriu në zot,
edhe zoti po ngjajka nëë njeri!
Pra s'qenka bash gjithçka kot -
njeriun krijoi nëë formëën e Tij!


Gjithçka u dashka t'jetë e mirë,
Duhet që fytyra diell të ndriçojë -
Zemrën ta mbashë prore dëlirë,
Fjala mjaltë të shkrihet në gojë!


Kur njeriu në zot po përngjajka,
ç'deshi djalli qëë prore rrin përbrij?
Po thojka t'zeza e nuk po prajka!
A mundet njeriu pa djallin të rrij?


Njeriun që prore e mundon lakmia,
Nuk matet parabote me hallin e tij;
Atë njeri prore e sundon lukunia -
Pa bërë gjëra t'kqija s'mund të rrijë!


Që ta veçosh ti vetveten nga djalli,
Matu me fuqinë e fjalës që e flet -
Për pritjen me zemër a t'merr malli,
A ka kush që me dashuri të pret?


Fisi të gëzohet kur i del përpara -
Ta njeh duhamen e gjakut në sy;
Besnik i qendrove prore pa lara,
Nuk ka gëzim ma të madh për ty!


Paska të ngjarë njeriu në Zot,
Edhe Zoti s'po ngjajka në njeri;
Pra nuk qenka gjithçka kot -
Njeriun e krijoi në formën e Tij!


Fror, 14. 2005.