[GURI SYLAJ]

...iku edhe nje dite me shi
ne pritje te diellit ne pranvere,
rri i mbushur plot merzi
nuk dij ,mos gabova kete here!

as fjalen e shpirtit as lotin
nuk t'i fala kote se koti ,
pushonin ,preheshin ne prehrin tand-
nje buzeqeshje dhe ndryshonte moti!

nje buzeqeshje mjafton
qe thesari i shpirtit te dal,
ne vargun si ne kenge bilbili
te shetis ne fushe e mal!

Me vete sjell flladin
sikur pika e shiut freskine,
nen hijen e saje kthjellem
pushoj e gjeje qetesine...!

...mjafton fjala e kesaj gjuhe-
qe te fluturoj bashk me eren ,
kopshteve ku pushojn vargjet
ju fale hjeshine ,ju sjell pranveren!!

..ne nje vallezim vargjesh
kur fjalet nga zemra dalin,
zbresin rreze drite-
miresi e buzeqeshje falin!

Ritmi i kesaj valleje
te pushton ,te bene per vete
jan sikur tinguj hyjnor
te mbushur me ngjyra jete...


ne kete gjuhe s'ka gjame
as nate ,as erresire,
ka vetem prehje malli
ka shprese per dite me te mire!!

ka gjuhe tjera qe mllef nxjerrin
qe vargun e fjalen ua merr era,
qe zemer e shpirt i kan te ngrire
gjuhe qe nuk njeh pranvera!!

kur fjalet nga shpirti dalin
jan si fushe me lule plot,
kur zemra zemres buzeqeshur i flet
edhe atehere kur syte kan lot!!