[Zero Cool]

Nuk po të shkruaj për të të thënë se sa të dua, jo as për të të thënë se për ty po derdh lot në këto momente. Ajo që sot më shtyn të shkruaj është malli që kam për ty. Vërtetë në këto momente po ndjej mall. Respekti për ty është e vetmja ndjenjë që më ka mbetur brenda meje dhe nuk po dua ta zhduk. Dhe malli në këto momente nuk po më lë vërtetë të qetë.Sot më erdhën në mëndje kujtimet dhe ëndrrat që thellë i kam varrosur në shpirt.Ato miliona ëndrra që vërtetë ka kohë që kan filluar të treten. Por sot vetëm malli që po më shtyn të të shkruaj më bën që të bashkoj edhe një herë eshtrat e tyre, për të kujtuar ty edhe një herë si mike të vjetër që kurrë nuk arrita t`ia hap vërtetë zemren.

E vetmja ndjenjë që vërtetë për ty nuk e kam shuar është respekti për një njeri që dikurë e kam pasur thellë në zemër. Por sot ... Kjo ndjenjë po më qon në mallin që kam për ty. Malli që kam për të të parë dhe të të shtrëngoj nje herë fortë, dhe te ulemi dikund me ty, si dikurë dhe të bisedojmë për kohën kur nuk kemi qenë pranë dhe për të patur disa çaste të bukura përsëri bashkë, thjeshtë si miq të vjetër. Dhe ndërsa u ktheva me fytyrë nga muri më dolën dy pika loti. Nuk e kuptova se po qaja por vetëm kur lotët më lagën faqet kuptova se ishin duke bërë rrugën e tyre që kishin kohë pa e bërë. Vërtetë sa shumë kohë që ka kaluar... (ose ashtu më duket mua)... Që kur kam pa të parë? Sa keq. Dhe ndërsa ende po mendoj se sa mund të kesh ndryshuar, shtrëngoj sytë fort për të mos nxjerrë lot të tjerë, por nuk i mbaj dot, as me forcë, brenda meje. Vetëm ajo ndjenja e mallit më bënë të shpalos edhe një herë tërë kohën e kaluar me ty.Ndjej vërtetë mall. Megjithëse e urrej të flas për një kohë të shkuar sepse është diqka qe ka kaluar. Sot dua t`ia kujtoj vetes tërë momentet e bukura me ty. Mundohem të të mbaj mend si një njeri që do jetë mikesha ime përjetë. Unë prap të them se respekti që unë kam për ty më bënë që ti në jetën time nuk do harrohesh kurrë, nuk do harrohesh se...

Dikurë ... Dikush ... Diku ...