[lirik]

Titulli: Vargje nga mergimtari xhelal ferizi
Kosovës bukuroshe
------------
Xhelal Ferizi autori
------------
kur shiu bjen mbi currila

era të,shpërndahet n'për hije
me pi kur bien ylberat etshëm
kur flasin ëngjujt për ty
kosovë mbretri e përgjakur
n'kulllim kur t' bien dritë'bardhat
e shekujt shtrojnë udhë lashtësije
at'her ti moj fushë mahnije
dehesh nëpër fluturime
krah të merr gjelbrimi
kenga te shkrinë plagët
shpresa ta thrret diellin
lulet të hjeshëm të ngjyrosin
hjeshija ti vret hasmit
gjoksi të'shpalon stolitë
e balli të' rrin në' vend t' hanes
me diell sharton fjalët
kosovë moj antike
margaritarë i përvluar
sy i deillit t'drites
vlerë e lashtë magjike
fole e stinve t' vrullshme
pranverë e,eres t' këndshme
o,dhe që flet me ne
ku secilen gjurmë e ke
aty ku ti je
aty ku jemi ne
buzëqeshja jote shkrinë
vret smiren e robërinë
ti mëshiron n' qdo fije
ti je fllad lirije
kosovë me gjak shege
dardani qiellore
perri në mes detesh
kallij të arit ngjyren
ftyrë hane me bari
me fjerë në' fije të' holla
me rrush që shkrinë gjakun
me mollë që zbret qiellin
me dardhë lang shejtnije
me ato fletë që dehin ëngjujt
me kopshtije deh'tare
dritbardhë mesdhetare
me malin shpirtë flladi
me lugje puhije
kosovë oj nanë e dashur
kosovë o shpirtë shqipnije
ti je arenë e fjales
ti je yrrnek i diellit
ti je buza e vajtimit
ti je agu i prillit
ti je kënga e zogut
gushë e kanarines
o zë i ëngjujve të, urtë
o nurë i vashave dardane
lashtsi me vija antike
oj mikesha e yjve,e yjeve
gurë i lahshtë shqip kala themel ballkani
ku shqip të flet gjeni
guri e balta e bedeni
ku në qehre të flet fleta e blinit
bukuria e ibrit e drinit
ku ecë vala e kthjellun
ku t 'flet ujt e drinit
kullimi shum her të' përgjaket
t' kullohen vuajtjet dhimbjet
gjaku pa fajshëm të 'bjen mbi zalle
ti që je rritë me halle
kullim je për shum gjamë motesh
vaj i syrit të ëmbël
o shpirtë pafajsije
viktimë e xhelatve
oj paqja qiellore
ti o thupra që në pushtime dridhesh
o shpirtë gjevahiri
o fusha e gjerë me bari
o shiprtë e gjak qehlibari
ti je vet i shejti behari
me qiell re je paqsore
në shekuj ishe e mbetesh arbrore
o log i kushtrimit
kosovë moj tokë vuajtërore
lule iliriane
që veshë rrin me shpirtë hane
që flet gjuhë iliro dardane
të duan ty shum lule thanat
të ndjehen deri në qiell tupanat
dasmat shpesher ti përgjaken
barotin ta vunë e flaken
shekujt e zi mizorë
të lan të gjakosur të gjorë
por ti u ringjalle mbi dhe
me krisma pushkësh je le
edhe pse ndame me fe
t' flasin shqip gurë e dhe
ti je dheu magjaik ma i miri
ktu shqip ka folë iliri
ktu shkeli sllaviani e romaku
pa fyj tu derdh loti e gjaku
ktu turk e grek e shkja
kan pre e gri pa ja nda
ty që në mish të kan pre
ti që je e shejtë për ne
gjak lulesh kosovë me rrëke
ti që je dardane
veshë me gjamadane
që ke aq shum lisa
që veshésh me plisa
që troku i kalit t'trojes
të la fushë të plojes
dhurata vrastare
ti që je shqiptare
si prrallë në lashtsi
ti jë gjurmë e hi
oj bija e shqipnisë
o lulja e dashurisë
o
gjaku i ilirisë
o e bija e e vet sharmit
e bija e ilire e shqip t' tharmit
o e bija e mahnisë
e bija e bukurisë
kosovaë e lashtë antike
tokë me troje magjike
e bija e mahnisë
e bija e etnike shqipërisë
..................................................
Shkruar nga mërgimtari Xhelal Ferizi
..................................................