[Pupi]

Kisha harruar sa kishin kaluar dhe ende ndoshta nuk do t'i ndaja syt nga bebushi ynë që tashmë veq u bë 2 mujorë, po mos t'kishte ardhurë vajza e vogël së brituri që dikush nga fëmijët i kishte marrur nga ato lodrat e saja.
Ç'më shkrepi diqë në mendje dhe përnjëherësh bëra një krahasim aty për aty mes vajzës gati tre vjeqare, dhe bebushit dy mujorë. Vajza dikur ishte disi shumë më shumë e zhurmshme ngase është tash i vëllau i sajë mendova !?
I tregova "të zbuluarin" timë gruas, dhe ajo nisi të më bërtas se do i bëja me "m'syshi" fëmijët. U mendova (paksa zëshëm) e ka njëmendi, apo mahitej sa për t'më larguar pak nga biseda ?
Që të dyja !
U binda më vonë derisa hapem një dialog lidhur me atë, si ti rrisim pasardhësit tanë si është më miri e më drejti.
Derisa mua më pëlqente si imë shoqe u flisje voglushëve, asaj i'u kishte dukur paksa e quditshme si unë "nxjerrë" kohë dhe u flas me orë të tëra, derisa ata ti mbyllin sytë dhe flejn.
Për të mbetur unë në të drejtë, këtë më së miri e vërtetonte vjaza jonë e madhe që këtë vitë fillon në klasën e dytë, vazhdoja të ngulja këmbë unë, dhe njëherit ndihesha krenarë për të.
E di zemër ç'më thanë në shkollë ?
Më thanë se fëmiu ynë ka një supertalent, dhe ndihet i palodhur me çfardogjë që e "ngarkon" mësuesja.
Po more po, sepse është fëmiu ynë, prandaj të duket edhe kështu, ka edhe të ta bëjnë qejfin ?
Ashtu është, edhe ashtu mundë të jetë si thua ti, po të mos kisha marrë unë pak "kohë të tepërt" dhe ta hulumtoja rrethin me të cilin sillet e pshtillet Vajza jonë, dhe u vetëbindur për të gjitha këto që i dëgjova dhe ti tregoj tya tani.
Ndërkohë që bebushit i kishte dalë gjumi dhe sodiste me knaqësi biseden tonë tonulëse dhe miradashtëse e të ngjitur njeri me tjetrin (goxha)ngushtë...

Dashurim Gaxhaferri