[Shpati]

Në Plenumin e Dytë të Beratit, Stoiniçi, përveçse errësoi krejt veprimtarinë e këshillave nacionalçlirimtarë, të Ushtrisë Nacionalçlirimtare, të komisarëve politikë dhe kërkoi që ushtria të pajisej me një “kokë të fortë politike” e me “një komandë të fortë ushtarake”, u përqendrua në mënyrë të posaçme në marrëdhëniet jugosllavo - shqiptare mbi bazën e të ashtuquajturit “vëllazërim ballkanik”. Stojniçi deklaroi e ngulmoi se Shqipëria nuk mund të ndërtonte ekonominë dhe të zhvillohej në mënyrë të pavarur, ajo “është një kafshatë e vogël për imperializmin” dhe prandaj “nuk ka tjetër rrugë veçse të lidhet me Jugosllavinë në një konfederatë, bile edhe më tutje”! Për të arritur këtu, ai e quajti të domosdoshme të përgatiteshin masat popullore shqiptare për këtë lidhje dhe të popullarizohej Titoja si “simbol i çlirimit të popujve të Ballkanit e të Evropës”. Stoiniçi e Malëshova shkuan dhe më tej duke thënë se “Shqipëria nuk do të zhvillojë revolucionin socialist dhe nuk do të shkojë në socializëm” edhe për një kohë të gjatë. Kështu në Plenumin e Dytë të Beratit u errësua dhe u mbyt gjithçka nga sulmet e komplotistëve kundër vijës së përgjithshme të Partisë dhe nuk u rrahën fare pothuajse detyrat e ngutshme që i dilnin PKSH për zhvillimin më tej të revolucionit pas çlirimit të vendit.
Për komplotin e organizuar në prapaskenë në Berat dhe për qëllimet djallëzore të udhëheqjes jugosllave KQ i PKSH nuk dinte gjë. Një numër anëtarësh dhe kandidatësh të Komitetit Qendror shfaqën lëkundje të theksuara në Plenum dhe pranuan deri në një shkallë tezat e të dërguarit jugosllav dhe të grupit antiparti brenda PKSH. Në këtë mënyrë, mbledhja e Plenumit të Dytë të KQ të PKSH u minua nga KQ i PKJ, aty u dhanë orientime dhe u morën vendime në dëm të interesave të Partisë e të popullit shqiptar. Plenumi mori vendim për përjashtimin e Liri Gegës nga radhët e Komitetit Qendror për sektarizëm dhe aventurizëm të theksuar. Ky vendim qe i drejtë, por edhe këtë komplotistët, pa asnjë bazë dhe me qëllime të caktuara, ia veshën gjithë vijës së Partisë dhe përcaktuan si rrezik kryesor për PKSH sektarizmin! Në mbledhje u vendos që Komiteti Qendror të shtohej me 7 anëtarë dhe 11 kandidatë të rinj. Në gjithë përmbajtjen e formën e tij, Plenumi i Dytë i Beratit i dha një grusht të rëndë unitetit në udhëheqjen e Partisë, çeli rrugën për të futur në PKSH forma organizative e metoda anti-leniniste, revizioniste të udhëheqjes jugosllave, duke krijuar një atmosferë të përshtatshme për ndërhyrje në shkallë të gjerë të revizionistëve jugosllavë në punët e brendshme të Partisë e të popullit shqiptar.
Sidoqoftë, komploti i fshehtë i titistëve në Berat nuk ai arriti plotësisht qëllimit, më së pari, për arsye të qëndresës së vendosur të shokut Enver Hoxha, po edhe të atyre anëtarëve të tjerë të Komitetit Qendror të PKSH, të cilët dhe pse nën presion të gjithanshëm mbrojtën vijën marksiste - leniniste të Partisë. Në të vërtetë udhëheqja jugosllave dështoi, nuk mundi ta rrëzonte Enver Hoxhën nga detyra e Sekretarit të Përgjithshëm të PKSH, i cili posa ishte zgjedhur edhe Kryetar i Qeverisë së Parë Demokratike nga Këshilli Antifashist Nacionalçlirimtar Kombëtar. Shumica e anëtarëve të Plenumit të KQ të PKSH e hodhi poshtë kërkesën e komplotistëve për ta larguar Enver Hoxhën nga kjo detyrë dhe ngritën lart meritat e mëdha të tij si themelues, udhëheqësi i PKSH dhe i Luftës Antifashiste Nacionalçlirimtare.
Por komploti i Beratit përbënte megjithatë një rrezik të madh për pavarësinë e Shqipërisë, për revolucionin popullor dhe për të ardhmen e vendit. Në mbledhjen e Plenumit të Dytë në Berat, Enver Hoxha mbrojti vijën e drejtë të Partisë e të LANÇ-it dhe nuk u ndal as në akuzat personale e shpifjet që i bëheshin atij pa të drejtë nga komplotistët. Sepse, nuk ishte koha për t’u marrë me to. Udhëheqësi shihte larg, të tjera detyra ishin në plan të parë për t’u zgjidhur. Koha e duhur për t’u marrë me Plenumin e Zi të Beratit do të vinte, sikurse erdhi, pas çlirimit.

Tiranë 11 gusht 2009