Dardania.de - Shiko Postimin Tek

fadil · 19-09-09, 20:13

Isa vs. Astrit : Nis beteja për kryeqytetin
Beteja për Prishtinën, në balotazh, do të kushtëzohet nga dy faktorë, sa është elektorati i LDK-së i bindur në performansën e Isa Mustafës, dhe nga ana tjetër, sa do t’i bindë votuesit Astrit Salihu, si kundërkandidat me më shumë gjasa, se vota për te është votë për ndryshime në Prishtinë, por edhe për PDK-në që kërkon rinovimin e identitet.

Nga Shkelzen Maliqi më 14.09.2009 në ora 13:04

Kandidimi i Dr. Astrit Salihut nga PDK për Kryetar të Prishtinës, sjell disa risi të rëndësishme.

E para risi është për vetë partinë që e kandidoi, sepse tash edhe në praktikë PDK po dëshmon se nuk është vetëm parti e UÇK-se dhe e meritokracisë. Duhet të shihet nëse edhe në komunat tjera ka përzgjedhje të tilla, por tendenca e inkuadrimit të personaliteteve dhe intelektualëve vërehet që nga vjeshta e vitit 2007 dhe emërimi i tyre për këshilltarë të Kryeministrit. Pastaj, edhe nëse do të ishte vetëm Prishtina test për këtë hapje të PDK-së, kjo e ka rëndësinë simbolike dhe promovuese – bëhet fjalë për Kryeqytetin e Kosovës. Leksionet e mësuara në zgjedhjet e mëhershme, kur në Prishtinë kandidonte njeriu i dytë i PDK-së, Fatmir Limaj, i kanë bindur drejtuesit e PDK-së, para së gjithash Hashim Thaçin, se PDK-ja duhet të dalë nga “baza e Drenicës” dhe të kërkojë aleanca të gjëra ndër qytetarët dhe intelektualët, nëse synon të bëhet në kuptimin e plotë të fjalës - parti kombëtare.

Risia e dytë është se PDK-ja futet në garë me ambicie që të sfidojë dhe të mundë LDK-në që konsiderohet bastion i fundit i madh i mbetjes së partisë së Rugovës. Në demokracitë me përvojë ndodh shpesh që koalicioni i dy partive në nivelin qendror, nuk e pengon konkurrencën e ashpër në nivelin lokal. Por, në kushtet tona specifike, gara për Kryeqytetin mes dy partive në pushtet mund të jetë me pasoja. Deri më sot, harmonia e qeverisjes PDK-LDK, që në asnjë moment nuk është trazuar, por tani ka gjasa që të dëmtohet, ose edhe të kthehet në valët e dikurshme. Për shkak të kësaj harmonie, disa kanë menduar se PDK do të kandidojë vetëm formalisht në Kryeqytet, për të mos i trazuar raportet me partnerin në qeverisje. Por, kandidimi i Astrit Salihut, tregon se PDK-ja nuk është pa ambicie dhe madje shpreson se në balotazh, edhe do të mund të fitonte zgjedhjet. Në këtë kalkulim, PDK paraqitet me inkluzivitet, qëllimi është përfitimi i votuesve të rinj, ndërkaq që supozohet se LDK-ja do të mbetet në ngërçin e mbrojtjes së elektoratit që po shkapërderdhet ose bëhet indiferent.

Për LDK-në në krizë beteja për Prishtinën është njëfarë dore vendimtare. Nëse humbet Prishtina, shembja e LDK-së nuk do të ketë të ndalur. Edhe në gjendjen e krizës, kjo parti nuk ka vesh për këshilla, sillet si pacienti që nuk e dëgjon mjekun por mjekohet vetë.

Po kështu, meritokracia në LDK është po aq e shprehur sa në PDK, por LDK-së, për dallim nga PDK-ja, i mungon fare politika e hapjes dhe inkuadrimit. Edhe kryetari aktual i Prishtinës, përndryshe i rikandiduar, akuzohet nga rivali i tij Rexhep Osmani, se “për 18 vjet ka refuzuar të anëtarësohet në LDK”. Rexhep Osmani, madje, ka ndërmend të paraqitet si kandidat i pavarur, duke thelluar avazin e shembjeve të vogla dhe të mëdha në LDK.

Beteja për Prishtinën mes LDK-së dhe PDK-së, sipas një spekulimi, mbase është uverturë e Hashim Thaçit për zgjedhjet e përgjithshme, që ndoshta do të mbahen vitin e ardhshëm, ku do t’i konvenonte nëse LDK-ja do të humbte Kryeqytetin, ndërkaq që PDK-ja do ta kapitalizonte për edhe një mandat edhe më të bindshëm, mbase edhe me partnerët tjerë.
Astrit Salihu nuk është emër i panjohur për opinionin. Në fushën e tij, në filozofi, është autori më i spikatur jo vetëm në brezin e tij. Astriti ka qenë afër ose pjesë e shumë projekteve politike dhe mediale në vitet ’90, pastaj aktiv edhe në shoqërinë civile. Në atë kohë nuk ka treguar ambicie politike, edhe kur kishte oferta serioze. Mirëpo, dy përvojat e hidhura në detyrat publike që ka ushtruar, e kanë bindur se në këtë shoqëri nuk mund të bësh asgjë nëse nuk ke pushtet.

Incidenti i parë ka ndodhur në vitin 2004 kur si zëvendësdrejtor i RTK-së kundërshtoi ashpër vlerësimet e komisionerit për media Bob Zhilletit dhe të OSBE-së, ku për ngjarjet e marsit përgjegjësia i atribuohej raportimit të RTK-ja. Astrit Salihu u detyrua që të largohet nga RTK nga janari i vitit 2005.

Incidenti i dytë ndodhi një vjet më vonë, kur Astrit Salihu dorëzoi temën e doktoraturës të kompletuar në UP, me procedura paraprake të rregullta. Por, dikush nga “kolegët” u kujtua që të bllokojë doktorimin e tij duke e kontestuar atë a posterior me faktin se Salihu nuk kishte magjistruar paraprakisht. Çështja kaloi në arbitrazh në Rektorat, dhe atje u bë heshtja e thellë, nuk thanë as po as jo, për mbrojtjen e doktoratës. Edhe nëse ka qenë e paligjshme, e nuk ka qenë, përgjegjësia i bie UP-së, jo kandidatit.

Për fat, një vit më vonë, Astrit Salihut i pranohet tema e doktoratës në Zagreb, puna vlerësohet lart dhe pa fije problemi fiton titullin.

Pas këtyre dy përvojave të hidhura, Astrit Salihu vendosi që ta katapultonte vetën në politikë dhe këtë jo në ndonjë parti të vogël, - ka pasur edhe oferta të tilla, - por në njërën nga partitë e mëdha, ku praktikisht nuk ka pas zgjedhje tjetër pos PDK-së. LDK-ja e mbyllur dhe në krizë gjithnjë mbanë mëri ndaj kritikuesve të politikave të saj në vitet ’90 e më vonë, dhe Astriti shpesh e ka bërë këtë në shkrimet që botonte në “Kohën javore” dhe publikimet tjera.

Astrit Salihu është njeri që mendon me kokën e vet dhe e thotë atë çka mendon. Nuk do të jetë thjesht një vegël ose “kurban” i Hashim Thaçit, por do të çajë vizione dhe shtigje të reja për PDK-në. Skeptikët do të thonë, nëse kjo është e mundshme.

Për Isa Mustafën dihet më shumë, edhe pse mandati i tij ka kaluar disi heshtur. Është punëtor i zellshëm, mirëpritës, nuk bën shumë zhurmë rreth vetës, por si duket ka qenë i pafuqishëm dhe pa përkrahje që të nisë zgjidhjen e problemeve të mëdha të Kryeqytetit. Ndoshta i ka munguar edhe bashkëpunimi më ngushtë me Qeverinë, që çështjen e kthen sërish te raportet në esencë dyshuese PDK-LDK.

Për 10 vjet, Prishtina ka qenë bastion i LDK-së dhe pos problemeve të trashëguara janë shtuar edhe ato të qeverisjes “pa plan” të LDK-së. Kriza e LDK-së e ka përfshirë edhe Prishtinën, ku sërish Isa Mustafa fitoren do ta kërkojë në balotazh. Beteja për Prishtinën, në balotazh, do të kushtëzohet nga dy faktorë, sa është elektorati i LDK-së i bindur në performansën e Isa Mustafës, dhe nga ana tjetër, sa do t’i bindë votuesit Astrit Salihu, si kundërkandidat me më shumë gjasa, se vota për te është votë për ndryshime në Prishtinë, por edhe për PDK-në që kërkon rinovimin e identitetit.

19-09-09, 20:13	#582
fadil Anëtarësuar: 20-10-03 Postime: 1,152	Titulli: Qeveria e re!!! Isa vs. Astrit : Nis beteja për kryeqytetin Beteja për Prishtinën, në balotazh, do të kushtëzohet nga dy faktorë, sa është elektorati i LDK-së i bindur në performansën e Isa Mustafës, dhe nga ana tjetër, sa do t’i bindë votuesit Astrit Salihu, si kundërkandidat me më shumë gjasa, se vota për te është votë për ndryshime në Prishtinë, por edhe për PDK-në që kërkon rinovimin e identitet. Nga Shkelzen Maliqi më 14.09.2009 në ora 13:04 Kandidimi i Dr. Astrit Salihut nga PDK për Kryetar të Prishtinës, sjell disa risi të rëndësishme. E para risi është për vetë partinë që e kandidoi, sepse tash edhe në praktikë PDK po dëshmon se nuk është vetëm parti e UÇK-se dhe e meritokracisë. Duhet të shihet nëse edhe në komunat tjera ka përzgjedhje të tilla, por tendenca e inkuadrimit të personaliteteve dhe intelektualëve vërehet që nga vjeshta e vitit 2007 dhe emërimi i tyre për këshilltarë të Kryeministrit. Pastaj, edhe nëse do të ishte vetëm Prishtina test për këtë hapje të PDK-së, kjo e ka rëndësinë simbolike dhe promovuese – bëhet fjalë për Kryeqytetin e Kosovës. Leksionet e mësuara në zgjedhjet e mëhershme, kur në Prishtinë kandidonte njeriu i dytë i PDK-së, Fatmir Limaj, i kanë bindur drejtuesit e PDK-së, para së gjithash Hashim Thaçin, se PDK-ja duhet të dalë nga “baza e Drenicës” dhe të kërkojë aleanca të gjëra ndër qytetarët dhe intelektualët, nëse synon të bëhet në kuptimin e plotë të fjalës - parti kombëtare. Risia e dytë është se PDK-ja futet në garë me ambicie që të sfidojë dhe të mundë LDK-në që konsiderohet bastion i fundit i madh i mbetjes së partisë së Rugovës. Në demokracitë me përvojë ndodh shpesh që koalicioni i dy partive në nivelin qendror, nuk e pengon konkurrencën e ashpër në nivelin lokal. Por, në kushtet tona specifike, gara për Kryeqytetin mes dy partive në pushtet mund të jetë me pasoja. Deri më sot, harmonia e qeverisjes PDK-LDK, që në asnjë moment nuk është trazuar, por tani ka gjasa që të dëmtohet, ose edhe të kthehet në valët e dikurshme. Për shkak të kësaj harmonie, disa kanë menduar se PDK do të kandidojë vetëm formalisht në Kryeqytet, për të mos i trazuar raportet me partnerin në qeverisje. Por, kandidimi i Astrit Salihut, tregon se PDK-ja nuk është pa ambicie dhe madje shpreson se në balotazh, edhe do të mund të fitonte zgjedhjet. Në këtë kalkulim, PDK paraqitet me inkluzivitet, qëllimi është përfitimi i votuesve të rinj, ndërkaq që supozohet se LDK-ja do të mbetet në ngërçin e mbrojtjes së elektoratit që po shkapërderdhet ose bëhet indiferent. Për LDK-në në krizë beteja për Prishtinën është njëfarë dore vendimtare. Nëse humbet Prishtina, shembja e LDK-së nuk do të ketë të ndalur. Edhe në gjendjen e krizës, kjo parti nuk ka vesh për këshilla, sillet si pacienti që nuk e dëgjon mjekun por mjekohet vetë. Po kështu, meritokracia në LDK është po aq e shprehur sa në PDK, por LDK-së, për dallim nga PDK-ja, i mungon fare politika e hapjes dhe inkuadrimit. Edhe kryetari aktual i Prishtinës, përndryshe i rikandiduar, akuzohet nga rivali i tij Rexhep Osmani, se “për 18 vjet ka refuzuar të anëtarësohet në LDK”. Rexhep Osmani, madje, ka ndërmend të paraqitet si kandidat i pavarur, duke thelluar avazin e shembjeve të vogla dhe të mëdha në LDK. Beteja për Prishtinën mes LDK-së dhe PDK-së, sipas një spekulimi, mbase është uverturë e Hashim Thaçit për zgjedhjet e përgjithshme, që ndoshta do të mbahen vitin e ardhshëm, ku do t’i konvenonte nëse LDK-ja do të humbte Kryeqytetin, ndërkaq që PDK-ja do ta kapitalizonte për edhe një mandat edhe më të bindshëm, mbase edhe me partnerët tjerë. Astrit Salihu nuk është emër i panjohur për opinionin. Në fushën e tij, në filozofi, është autori më i spikatur jo vetëm në brezin e tij. Astriti ka qenë afër ose pjesë e shumë projekteve politike dhe mediale në vitet ’90, pastaj aktiv edhe në shoqërinë civile. Në atë kohë nuk ka treguar ambicie politike, edhe kur kishte oferta serioze. Mirëpo, dy përvojat e hidhura në detyrat publike që ka ushtruar, e kanë bindur se në këtë shoqëri nuk mund të bësh asgjë nëse nuk ke pushtet. Incidenti i parë ka ndodhur në vitin 2004 kur si zëvendësdrejtor i RTK-së kundërshtoi ashpër vlerësimet e komisionerit për media Bob Zhilletit dhe të OSBE-së, ku për ngjarjet e marsit përgjegjësia i atribuohej raportimit të RTK-ja. Astrit Salihu u detyrua që të largohet nga RTK nga janari i vitit 2005. Incidenti i dytë ndodhi një vjet më vonë, kur Astrit Salihu dorëzoi temën e doktoraturës të kompletuar në UP, me procedura paraprake të rregullta. Por, dikush nga “kolegët” u kujtua që të bllokojë doktorimin e tij duke e kontestuar atë a posterior me faktin se Salihu nuk kishte magjistruar paraprakisht. Çështja kaloi në arbitrazh në Rektorat, dhe atje u bë heshtja e thellë, nuk thanë as po as jo, për mbrojtjen e doktoratës. Edhe nëse ka qenë e paligjshme, e nuk ka qenë, përgjegjësia i bie UP-së, jo kandidatit. Për fat, një vit më vonë, Astrit Salihut i pranohet tema e doktoratës në Zagreb, puna vlerësohet lart dhe pa fije problemi fiton titullin. Pas këtyre dy përvojave të hidhura, Astrit Salihu vendosi që ta katapultonte vetën në politikë dhe këtë jo në ndonjë parti të vogël, - ka pasur edhe oferta të tilla, - por në njërën nga partitë e mëdha, ku praktikisht nuk ka pas zgjedhje tjetër pos PDK-së. LDK-ja e mbyllur dhe në krizë gjithnjë mbanë mëri ndaj kritikuesve të politikave të saj në vitet ’90 e më vonë, dhe Astriti shpesh e ka bërë këtë në shkrimet që botonte në “Kohën javore” dhe publikimet tjera. Astrit Salihu është njeri që mendon me kokën e vet dhe e thotë atë çka mendon. Nuk do të jetë thjesht një vegël ose “kurban” i Hashim Thaçit, por do të çajë vizione dhe shtigje të reja për PDK-në. Skeptikët do të thonë, nëse kjo është e mundshme. Për Isa Mustafën dihet më shumë, edhe pse mandati i tij ka kaluar disi heshtur. Është punëtor i zellshëm, mirëpritës, nuk bën shumë zhurmë rreth vetës, por si duket ka qenë i pafuqishëm dhe pa përkrahje që të nisë zgjidhjen e problemeve të mëdha të Kryeqytetit. Ndoshta i ka munguar edhe bashkëpunimi më ngushtë me Qeverinë, që çështjen e kthen sërish te raportet në esencë dyshuese PDK-LDK. Për 10 vjet, Prishtina ka qenë bastion i LDK-së dhe pos problemeve të trashëguara janë shtuar edhe ato të qeverisjes “pa plan” të LDK-së. Kriza e LDK-së e ka përfshirë edhe Prishtinën, ku sërish Isa Mustafa fitoren do ta kërkojë në balotazh. Beteja për Prishtinën, në balotazh, do të kushtëzohet nga dy faktorë, sa është elektorati i LDK-së i bindur në performansën e Isa Mustafës, dhe nga ana tjetër, sa do t’i bindë votuesit Astrit Salihu, si kundërkandidat me më shumë gjasa, se vota për te është votë për ndryshime në Prishtinë, por edhe për PDK-në që kërkon rinovimin e identitetit.