[ideologu]

Institucionet e Njeriut, të Burrërisë, të Moralit, të Besës, të Fjalës, e të Bujarisë e të Trimërisë, janë natyrisht shtyllat kryesore të formimit të një njeriu të ngritur shpirtërisht, e të përsosur intelektualisht! Gjithëçka tjetër nën atë kriter, i takon botës së ulët të Primatëve! Të tjerët pra në mënyrë indiskriminatore, mund lirisht të kategorizohen në përkatësinë e Majmunëve, që si që pretendohet shkencërisht, janë edhe paraardhësit e Njeriut të Sotëm Bashkëkohor! Përndryshe, mbase na është i mirënjohur fakti që shteti i Francës në shekullin e Mesjetës për të mundësuar ruajtjen e nderit personal të individit, ka patur etabluar përdorimin e formës së qërimit të hesapeve të llojit konfrontativ, të njohur me emrin "duel"! Ajo praktikë megjithate nuk është treguar të jetë përgjithësisht efikase, ngaqëse si metodë e pranuar i ka përfshirë vetëm klasën superiore të pushtetit e jo edhe ate të ulët, dhe në atë mënyrë në të ka patur irregularitete të zakonshme e anësi manifestuese, efekte që pas disa shekujve kanë shkaktuar detyrimisht edhe suprimimin e krejtësishëm të fenomenit në tërësi!
E njëjta formë përndryshe do të mundej të aplikohej edhe në Shoqërinë tonë aktuale të sëmurë! E konkretisht edhe në raport me konfliktuozitetet e botës së tanishme virtuale. Botë ku në mungesë të mundësisë së detektimit të kundërpalës provokuese e armiqësore, në të shumtën e rasteve grindjet personale rezultojnë vetëm në ofendime banale dhe në fëlliqje të fjalorit e të gjuhës, pa okurrimin e skenave direkte incidentiale e dramatike.
Është rradha andaj që për hirë të konsolidimit të definicionit Njeri e Burrë i Moralshëm, të futet në përdorim edhe praktika e duelimit, e qërimit të hesapeve me anë të formës fizike. Kuptohet se ajo praktikë eventualisht edhe i korrë sakrificat e saja të nevojëshme, por së paku në një ardhmëri resente, do të arrinim në një stadium pak më të avancuar se ky prezent që po kemi. Asisoji në një instancë sigurisht se do të bënim një hap prapa në vetë rrjedhën e Evolucionit mbretërues, mirëpo ai hap regresiv mëpastaj patjetërsisht do të kushtëzonte hapin tjetër të uruar, ate progresiv. Hapin e zhvendosjes nga pozitat nisëmtare të Primatit, me orientim të projektimit të rrugës së dëshiruar: fazën e Njeriut moralisht të ngritur, e intelektualisht të ndërtuar!
Njeriu i cilësuar si i mençur e intelektual pa kontestim është në gjendje të përherëshme, të bëjë reflektimin dhe perceptimin e dukurive që ate e rrethojnë! Pa u mbështetur tepër në të dhënat e në konstatimet anteriore, e të huaja. Mendja atij i shërben si mekanizëm produktiv në procesin e hulumtimit të së Panjohurës e të Enigmatikës. Të gjitha informacionet dhe rrjedhitë andaj, atij i arrijnë si rezultat i investigimeve dhe i analizave didaktike, të cilat për të ndodhen gjithëkah të pranishme, dhe i janë të lehtëkuptuara. Në anën tjetër tek mediokri, punët qëndrojnë ndryshe! Atij gjithëmonë i është i nevojëshëm elementi intermediar (ndërmjetësues), për të lehtësuar kuptueshmërinë e fenomenit të paqartë. Për ate atij edhe i duhet ndërmjetësuesi. Meqë vet nuk zotëron aftësinë e efektuimit të gjykimit adekuat e të drejtë, për të mundur të nxjerrur evaluimin e konceptueshmërisë esenciale, të fenomenit konkret!
Aty përndryshe, edhe qëndron i tërë efekti i "karuselit" të kompleksiteteve dhe i antagonizmave ideore, tek njerëzit e kësaj bote. Shumë opinione të ndryshme. Që lindin qëndrime të ndryshme. Që rezultojnë në akte të ndryshme. Shpeshëherë të papritura e të padëshiruara. Dhe ngandonjëherë edhe të jashtproporcionalizuara, e tragjike!
Pra kodi i vetëm i daljes nga bota e Paditurisë e e Mediokritetit, është zhvillimi i mëtutjeshëm i njohurive të perceptuara, dhe përgaditja e trurit për akceptimin e të tjerave soshë, erudite, e konstruktive. Mospërkufizimi definitiv i tij! Portat të lihen hapur për meremetime dhe për përparime të nevojëshme, në aspekt të rekonstruimit të plotësishëm të diturisë dhe të qenjës ekzistuese! Në këtë mënyrë medoemos një ditë, mund edhe të arrihet në anën tjetër të Detit. E atje nuk do mendë, ndodhet Shpëtimi. I Ynë. I Të Gjithëve. Deri atëherë do të ishte mirë, që së paku të bëjmë hulumtimin e shpirtit tonë intern të varfëruar tani më deri në asgjësim. Të provojmë të bëjmë ringjalljen e idealeve e të vlerave të vjetëra të thesarit tonë të dikurshëm, me ndihmën e të cilave natyrisht do të mundemi një ditë, të krijojmë vlera e standarde të reja, të larta, intelektuale, e jetësore!
Të mos humbim kohë kot si që bëjmë sot, me përpilimin e projekteve të stërmadhuara, inproduktive e sterile, e që tregohen të dalin jasht përmasave të aftësive tona reale, aktuale, por të bëhemi modestë dhe të i përkushtohemi më tepër rëndësisë së ndryshimit tonë të mbrendësishëm, si qenje kreative e mendore të kësaj Gjithësie. Gjithëçka më vonë, patjetër do të bie në vendin e vet të paramenduar, e të duhur!
Të mos harrohet se Bota nuk është e imagjinuar të funksionoj enkaz për ne Njerëzimin e sotëm, e enkaz për nevojat tona specifike e individuale që na preokupojnë, por më tepër është e sajuar për funksionimin e të gjitha krijesave të integruara në të, pamëvarësisht llojit konkret të përkatësisë biologjike, e pamëvarësisht periudhës kohore të tyre të ekzistimit!
Çdo devijim i vetëdijshëm e intencional nga ky parim qenësor nga ana jonë, medoemos herët a vonë shkakton perturbime të paevitueshme në vetë balancimin e harmonisë dominuese të Natyrës, e të Hapësirës, në të cilën jetojmë!
Pra për të përmirësuar gjendjen tonë të sotme inkonvenuese e stagnative që na ka shpier në një katandisje të vërtetë biologjike e ekzistenciale, ne na duhet pa ngurrim në një afat shumë të shpejtë, të i qasemi punës, të angazhohemi mirëfillshëm, e të përparojmë me sukses!
Në të kundërtën Gjithësia, kurrë nuk do të na e falë gabimin.
E idiotinë!


nderime!