[Makresh]

Në debatet që janë bërë ditëve të fundit në Kosovë, mua më ka tërhequr vëmendje shkrimi i Hamdi Thaçit, profesor në Gjimnazin "Sami Frashëri" në Prishtinë, me titull "Shpjegim anemik i një beteje të humbur". Në këtë shkrim, autori i cili duket se është me bindje të majta dhe adhuron Esad Mekulin, përpjekjen nga Bashkësia Islame e Kosovës për të lobizuar qeverinë për të futur mësim besimin në shkollat e Kosovës, e cilëson si një përpjekje tinëzare. Fenë Islame e quan një ideal të huaj fetar për shqiptarët, e barazon me sundimin serb, e trajton si një faktor prapambeturie, si nxitëse të akteve vetëvrasëse, si rrobë të klimës shkretëtinore arabe, çallmë aziatike dhe egoizëm ideologjik osman, si një imponim kundër farës dhe gjakut tonë etj. Kur lexon shkrimin e Hamdi Thaçit të jepet përshtypja sikur po lexon Zërin e Rinisë apo Zërin e Popullit të kohës së komunizmit në Shqipëri, kur feja trajtohej pak a shumë me të njëjtat fjalë.

Në garën për të kundërshtuar futjen e mësim-besimit në Kosovë, duket se nuk qëndrojnë më pas edhe fetarët katolikë. Në kundërshtim me historinë e zgjuar të klerit katolik në Shqipëri, të cilët në vitet 1930 kanë qenë në pararojë të luftës kundër laicizmit të vendit – në Kosovë, unë kam vënë re që po ndodh e kundërta. Në një shkrim të datës 21 shtator 2009, Gjon Keka, i cili punon në institucionet e Kishës Katolike, proteston kundër idesë së futjes së mësim besimit në Kosovë. Iniciativën për futjen e mësim-besimit ai e quan një iniciativë të verbër që do të gjunjëzojë demokracinë, do të ketë konsekuenca të pariparueshme për integrimin euroatlantik të Kosovës, absurditet dhe arrogancë, kthim të errësirës së perandorive - orientale e ideologjisë së fundamentalizmit islamik ekstrem, helm oriental, sulltanizëm i kulluar, ngritje e kokës së një gjarpëri helmues, futje zjarri brenda shtëpisë, vullkan shpërthyes dhe mendësi orientale. Sipas Kekës, Kosova është një vend i paqytetëruar dhe nuk ka arritur kulturën e lartë të civilizimit. Për këtë arsye ai mbështet politikat kuazi koloniale të Bashkësisë Ndërkombëtare, e cila nuk i jep Kosovës pavarësi të plotë, pasi sipas Kekës, të huajt duhet ta mbikqyrin Kosovën nga që frikësohen nga feja islame që kosovarët kanë. Vizioni që Keka jep në shkrimin e tij, është së Kosova do të jetë e pranuar nga Perëndimi vetëm nëse ajo i refuzon besimtarëve muslimanë të drejtën e besimit, dhe kthehet pak a shumë si "Dardania e lashtë …e krishterë" në të cilën "Pali Apostull e kishte sjell Lajmin e Mirë për të gjithë kombin me dashuri të madhe." Vizioni fundamentalist kristjan i Gjon Kekës, i cili kërkon të pagëzojë të gjithë kosovarët në katolikë, në fund të shkrimit kalon edhe në akuza kundër organeve drejtuese të shtetit kosovar, të cilat i akuzon si mbështetëse të hapura të fesë islame dhe diskriminuese ndaj kristjanëve. Përfundimi i shkrimit të Gjon Kekës konkludon se duke mos u futur mësim-besimi nëpër shkollat e Kosovës, Kosova do "t'i këputë zingjirët e brendshëm të shpirtit të robërisë së perandorisë osmane dhe më pastaj t'i kthehet të vërtetës, lirisë, paqes dhe progresit të përgjithshëm…" Sipas Kekës liria, paqja dhe progresi i përgjithshëm nënkupton konvertimin e shqiptarëve të Kosovës në katolikë apo më së paku deislamizimin e tyre. Fryma e shkrimit të Gjon Kekës është një frymë e re në mendimin katolik shqiptar. Ne në Shqipëri, në kohët e para-luftës kemi patur klerikë që kanë qendruar në krah të klerikëve muslimanë dhe kanë vuajtur me hoxhallarët tanë nëpër burgjet e komunizmit. Ama ajo që Gjon Keka sjell, është një frymë të cilën unë kam vështirësi ta gjej në faqet e historisë së katolicizmit në Shqipëri.

Përkrah shkrimit të Gjon Kekës, një shkrim tjetër interesant që ka ardhur nga Kosova është edhe ai i fekthyerit protestant, Pastor Dr. Femi Cakolli me titull "Feja jashtë shkolle – edukata fetare në shkolla!" Shqetësimi që reverend Cakolli sjell në shkrimin e tij është pak a shumë i njëjtë më atë të Gjon Kekës. Sipas tij futja e mësim-besimit nëpër shkolla në Kosovë do të fuqizojë fenë Islame dhe ruaj te kosovarët Islamin. Cakolli, proçesin e mësimit të fesë nga populli shqiptar i Kosovës e trajton me gjuhën e presidentit Bush në të ashtuquajturën luftë kundër terrorizmit. Cakolli, Islamin e sheh si fe të keqe dhe terroriste dhe hedh sulme të rënda kundër besimtarëve muslimanë dhe Islamit. Futjen e mësim-besimit ai e sheh si një "depërtim të islamit jotradicional, islamit radikal, e islamit politik" i cili do të fundamentalizojë shoqërinë "dhe kështu një ditë mund të përmbytet rendi demokratik i Republikës së Kosovës dhe laicizmi i saj i garantuar me kushtetutë." Reverend Cakolli i cili në shkrimin e tij i vendos vetes titullin pastor, në të gjithë shkrimin tregon që nuk ja ka shumë ënda të merret me punët e Zotit, por ka qejf të merret me politikë dhe urrejtjenxitje. Ndërsa nga njëra anë ai kërkon që muslimanët e Kosovës të mos merren me Islamin politik të cilin e trajton si të rrezikshëm për Kosovën dhe laicizmin, vetë, publikisht merret me një politikë protestantiste – evangjeliste urrejtjenxitëse, si ato që bëjnë tele-evangjelistët në Amerikë, të cilët nxisnin qarqet neo-konservatore amerikane që të bëjnë luftë me të gjithë popujt muslimanë të globit.

Në shkrimin e reverend Cakollit të bën përshtypje intoleranca dhe urrejtja që ai demostron kundër BIK. BIK-un ai e akuzon si një organizatë që prodhon kuadro më shumë se çdo institucion në vend, kuadrot e BIK-ut i sheh si ushtarë lufte, besimtarët muslimanë që falen në Bibliotekën Kombëtare i sheh si pushtues dhe imponues. Edhe pse reverend Cakolli drejton një sekt të huaj protestant në Kosovë, ai akuzon BIK-un se me futjen e mësim besimit do të krijojë segregacion (si duket ai nuk di që në gjuhën shqipe kjo fjalë shkruhet ndarje) në shkolla, dhe akuzon BIK-un se do të shkelë Kushtetutën dhe ligjet në fuqi. Kur dikush lexon histerinë e reverend Cakollit kundër Islamit në Kosovë, i vinë ndër mend protestantët vllehë të Shqipërisë së shekullit të 20të, të cilët, në letrat e tyre që i çonin misionarëve protestantë në Amerikë, tregonin pak a shumë të njëjtën histeri kundër muslimanëve shqiptarë.

Përveç shkrimeve të minoritarëve të krishterë, unë kam lexuar edhe disa shkrime interesante nga Kosova, të cilat mbrojnë idenë e futjes së mësim-besimit nëpër shkollat e Kosovës. Kështu psh. interesant ka qenë shkrimi i Driton Kajtazit "Vështrim mbi mësimin fetar në shkolla" dhe i Menduh Bamjes me titull "Mësimi fetar në shkollat publike në Evropë". Shkrimi i Bamjes, jep një pasqyrë të mirëdetajuar të çështjes së mësim-besimit në shkollat e Evropës ku vihet në pah se mësim-besimi ekziston në pothuajse të gjithë vendet e Evropës, me përjashtim Shqipërinë, Kosovën, Bullgarinë dhe Maqedoninë.

* * *