[Rozafa]

Mbrem e shtrire ne shtrat, duke te pritur te me vije ne enderr. Por, nuk me zuri gjumi, ndaj u ktheva ketu te çmallem ne detin tend parajsor... Edhe tani kur te shkruaj me behet sikur po e shoh silueten tende prej gjysme endrre, qe me pushton ngadale te teren. Zgjatem te te puth buzen krijesa ime e dashur dhe e bukur gjer ne finesen e persosjes se mahnitshme. Por laresia, ah largesia... Dhe, zemra ime perpiqet te rrenoje murin e kesaj largesie e te merr krahet e fluturimit drejt qiejve te dashurise...





... Sepse, atje, atje ku je Ti lepurushi im... dua te vije dhe une sonte, qofte dhe vetem si enderr... dua te ngrohem ne zjarrin tend, te digjem si fieri deshiroj... Ndaj merrme ne gjirin tend, i dashur!