[murrizi]

Nuk o marre mos me pas qorape, marre osht mos me i la ato

Sa keq kur duhet të përmendim këtë thënjen e t'bashkuarit n'pamje, " shyqyr që ra kjo mort e u pam", se përndryshe kishim për ta ç'aktivizuar trurin edhe për dhjet vitet e ardhshme.
Dikur kur shtjerrej Kosova ditë e përditë, dikur kur dresohej populli për ti ndarë në "poshteni" dhe Jo poshteni, dikur kur çdo gjë kishte arritur kulmin e së keqes, sa me ta shti gishtin n'goj, se gicje dot, se gicje as edhe ndërgjegjien bile.
Punë e modhe, boll jemi, na edhe ashtu natalitetin më të lart në Evropë, kështu që s'bohet nami, pse ikin e marrin boten nja 1 miljon, prap mbesin boll.
E nuk u bënte asokohe asnji ditë zie.
Normallno, bile i binte ti thuhej, vetem e vetëm sa mos me prish fotogenin para botës, dhe dresimi i popullatës së urtuar vazhdonte e vazhdonte.
Sa më vjen turp kur na quajn frigacaket e Evropes, sepse jemi bërë mu si ata fëmijët ngucakeq, e kur u vjen pick, ata menjëher vrap e të i madhi. Mule se dojn me na myt, ne viktimat e shekullit.

Ne kemi shumë, shumë më shumë ngase e meritojm !!!