[Lapsi]

Xha Enveri kthehet në qytetin e nderit, Prishtinë dhe disa herë e viziton shkupin, pra “vendin e kurvave”...hmmmm për çfarë qëllimi???

Ndoshta ka shumë para dhe nuk di ku ti harxhoje, të blejë dashuri me para apo... Ai siduket nuk kishte jetuar me qytetërimin shqiptar, ai jetoi në qytete perëndimore, kurse Besniku jetonte buzë kufirit, aty ku ngriheshin malet e larta të trimërisë e që qëllonin me plumba nga të dy anët. Pas një kohe, filluan përseri të bisedojnë Besniku dhe Engjëllushja... Ai kuptoi se ajo qe rritur në fidanishte, ku secili nuk mund të këpuse lule që rriten atje. Ata dashurinë e shndërruan në miqësi... sëpaku ashtu mendonin, është mirë që të jemi në kontakt njëri me tjetrin. Engjëllusha gjithnjë kishte fshehur diçka në vete. Ajo ishte betuar se asnjëherë nuk do ti tregonte Besnikut. Por, shumë shpejtë doli në shesh sekreti i saj. Ajo kishte mohuar para të tjerëve dashurinë, por ate që e ndjete, impulset e dashurisë dhe thellësinë e ndërgjegjës nuk ka mundur ta mohente... Një ditë i thotë, Besnik, ti nuk e ke merituar atë rrenë që ta kam thënë. Besniku u habit e pyet për çfarë bëhet fjalë, kurse ajo nuk donte te tregoje... e dinte se do të fillonin përsëri. Ai insistoi dhe ajo i tregone se e ka genjye kur i ka thënë se nuk e do, se ai gjithnjë ka qenë në zemrën e saj, në mendimet e saja, por këtë e ka mbajtë thelllë në zemër. Besniku pyeste në vete, çflet kjo, çfarë fshihet pas saj, qenka në tokë për me ngushëlluar shpirtëra?

Filluan si më parë, tani me këmbëngulje se vërtetë nuk ka forcë që i ndanë. Të njohësh notat e vdekjes, do të thotë të mbroshë dashurinë. Xha Enveri përsëri viziton Shkupin. Vizitat e tij do të jenë shkas i keqësimit të raporteve me Engjellushën. Ajo është kureshtare që të di vizitat e prindit të saj. Mirëpo, pytja e saj ishte bë shkas që të bëhet rrëmujë në shtëpi. Ajo ka pyetur se vallë shkon në Shkup për të pyetur për Besnikun, Xha Enveri thotë se qëndron edhe ajo. Pas një grindje ajo qëllohet nga e ëma...nga inati ajo ik ne perëndim. Do të largohet nga ata, i urrenë, për te ata janë prindërit më të këqinjë...

Ajo e njofton besnikun me një email që shkruan: I Dashuri Besnik, nga Kosova ika me një hidhërim shumë të madh që kisha me prindërit…” për të vazhduar: “Me veten po kam problem, vërtetë sjam mirë me nerva , e kuptove edhe vet kur biseduam, vërtet po kaloj një priudhë shumë të vështirë, nganjëherë më duket se nuk do mund ta përballoj, më shkon mendja vetëm per keq të bëj…”. ishte ky emaili që Besnikun e detyroi që t’ia shkruaje një letër Xhaxhit Enver. Në te shkruante:

I nderuari Z. Enver, përshëndetje!

Meqenëse nuk e patëm ate mundësi që të flasim sy me sy, gjë të cilën më tepër do ta kisha preferuar, atëherë vendosa që sadopak ti sqarojmë disa gjëra në detaje nëpërmjet ketij emaili. . Me dashurin prej prindi kërkoni më të mirën për vajzën tuaj, si çdo prind i mirë, por nuk duhet gjykuar një njeri nga vendi, por duhet gjykuar kryesisht nga kultura e nga karakteri! Nga këtu thëras që duhet te kuptoni gjërat si levizin dhe pa nivelizime, pa keqkuptime dhe mendime iracionale dhe më jepni një mundësi tiu them se edhe unë dua ta shohe mire Engjëllushen, ngase me te na lidhë një ndjenjë e fortë dashurie. Nuk dua te keqkuptohem, por ju betohem se nuk kam manipuluar ndonjehere me te gjithnje kam bë biseda të pamaskuara, ia kam treguar gjithnje te vërtetën kur më ka pyetur rreth vendit dhe punës që punojë… Andaj më jepni mundësinë t’ju them fjalën si burri burrit, duke ju parë drejtë ne sy, se vajzen tuaj e dua me gjithe zemer, e do bej cfarë të jetë e mundur që ajo te jete gjithnje e lumtur! Më besoni që ndihem keq për shkakë të mërzitjes në familjen tuaj si dhe për largimin e Engjëllushes. Prandaj ju këkroj sinqerisht të më mirëkuptoni dhe te bashkepunoni me mua për të gjetur nje zgjidhje, sepse kemi te njejtin qëllim: lumturin e vajzes suaj!

Mirepres pergjigjen tuaj!!! Besniku

Mirëpo, Xha Enveri nuk do të gjejë mënyrën ti kthejë përgjigje. Ai do të sëmuret, duke mos shkuar në punë për një muaj… ai mesiguri nuk do ta gjente veten aty, do të ndjeheshte I huaj, nuk do të gjendte qetësinë shpirtërore në shtëpinë e të dashurit të vajzës së saj. Ai ndoshta ate e kishte menduar si njeri, shkrimtarë me xhaketë të vjetër në trup, apo ka frikë se ai jetonë në vetmi ose nuk ka para dhe makina etij nuk e sjellë në Prishtinë, ngecet nëpër qoshe, se për te nuk gjendet benzinë. Besniku bënë një gjestë human, e bind Engjëllushen të kthehet tek prindërit. Ai mendon se kjo do të jetë në favor të tijë. Mirëpo, ndodhi krejtësisht diçka tjetër. Ajo përsëri u lragua në një distance të re… kishte humbur ndjenjën e “dashurisë”… ishte ndikuar nga këshillat e Xha Enverit, apo nuk mundet të formulonte mendim… nuk e ndjente veten mbrenda tij. Besniku u inatos, ajo I tha edhe njëherë se nuk e do… donte të gjejë arsyen, mendonte se e ka nga frika e varfërisë, mundet nga shoqëria… mundet, pse kaq pyetje më bezdisin pyeste ai. Ai donte ti tregoje Xha Enverit se ari (ashtu e quante vajzën) një ditë mund ta humbë vlerën dhe të shndërrohet në hekur të dryshkur…

U inatos Besniku, dhe e urojë për fitoren e tij Xha Enverin… fitore kjo që erdhi falë bunkerëve të tij të improvizuar të një njeriu fanatik të papërmirësuar.

Besniku shkruante:

I nderuar!
Këtë email po ua nis për me të treguar dhe për me të qetësuar se ndërmjet meje dhe Engjëllushës gjthçka morri fund, shpresoj se do të mbeteni i kenaqur!
Asnjëhere nuk e kam menduar se do te me ndodhe dicka e tille, tani po kuptoj gjithçka... dashuria jonë kishte nje esence progresive, por jo luftë për varrimin e traditave negative te popullit shqiptar: martesa pa vullnet, ndarësi shoqerore, fetare, etj etj dhe futem në të sotmen që fatkeqësisht ende kemi ide te tilla (deri më sot mendoja se ata dine ti zbukurojne vetëm mjeshtërit e pendës, por qenka e vërtetë dhe ajo më ndodhi mua)
Shumë shpesh kam thënë se jeta është një demonstrim brilant i mençurisë dhe dituris së Zotit, një reflektim i dukshëm i artit dhe fuqis së Tij. Ne këtë botë asgjë nuk është rastesishte, askush nuk e krijoi vetveten...jeta eshte e shtrejte dhe e çmueshme dhe askush nuk do ta pranoj ta humbte kete vlere me deshirën e vete. Por, nuk e kam ditur, ne fakt asgje nuk di...dhe kjo nuk iu përgjigjet as pikave me te vogla te spektreve të të menduarit tim real, mirëpo po shohe se gjithcka, bile edhe ajo qe eshte asgje ne shpirtin tim, merre nje forme të përbër nga sinkronizimet e kohës, që dita ditës më shkel e më ulë për toke. Nuk di dhe nuk mundem ta kuptoj se gjithë kjo është nga euforia apo nga mendjemadhësia, nga ambiciozja apo nga absurdja, apo nga VARFERIA që ma kanë mbështjellë zemrën dhe kam humbë qartësin e shpirtit. E kjo më le të kuptoj se nuk di asgjë, nuk di se ÇKA ËSHTË E MIRË PËR MUA, cfarë qenka kjo botë, apo thjeshtë përbëhet nga zbaticat të gjykuara në kohë e me përmbajtje helmuese e shokuese për mua, kurse për ju një triumf i madh që përfundon me buzëqeshje... uraaaa ia arritet. E kjo më habitë, se sa për dreq, se gjithçka mbështjellet në nje pike, ne piken e 'suksesit tim të thjeshtë' QË BËRA NJË KOHË Engjëllueshem PËR VETE, që me plot dashuri më shkruante se më do, përderisa ndërhyre ti me luftën e padërgjegjshme dhe e binde të ma thotë ate që nuk donte… Une e di se ti e ke veshtire ta pranosh zgjedhjen e saj, por nuk mbështetem në idete e tuaja kur më ke bë manipulues, kur unë asaj i kam treguar te gjitha, bile edhe si frymoj...i kam treguar për sofrën time te vobekët karshi tryezës tënde të begatshme, duke i treguar se deri me sot askush nuk ka vdekur në këtë sofër.

Ai, Besniku, ndjehet keq, kokën e tij e ka sulmuar uragani shkatërrues, mendon që është fut krimbi dhe ha nga truri I tij, krimb ky që është mbjellë nga Engjëllusha… Nuk di nëse ajo e bëri gjithë këtë lojë nga e keqja e shpirtit të saj, apo e detyroi Xhaxhi… Ajo qe larguar aq shumë, saqë nuk di ku rri, me kë rri, cfarë mendon, apo ndoshta sot ndjehet mirë, qetë, si sipërfaqja e detit të patrazuar… letë jetoje si të doje… vetëm Xhaxhin e përkujtojë se edhe pse më ka lënduar, unë dhimbjen e kam shndërruar në force…





Agim Jakupi-Shkup