Mu kujtua se njeher moti tha dikush nje fjale te cuditshme te ciles nuk deshta ti besoj. Deshta ta harroj atehere...dhe e harrova dhe jetoja time jete ...ashtu ne rregull. Me tingellon ajo ajo shrehje e cuditshme ende po cudi se pse ma kthen kjo kujtesa ime se...as atehere as sot as kurre se pranoj urdherin pa urdher...ashtu shprehje skane as levozhge dashurie edhpse pohojne po ate banese.
Nuk eshte fundi i botes megjithate...ka lule te rralla ...po te ralla por dalin ndojher...e kur dalin ngjallet shpresa ...e kujtimi keq per detyrimin tretet ...humb krejt...zhduket...
Ndonjiher harrojm se shkathtesia mund te jete vdekjepruse poqese nuk e trajton drejt...e sa per kohe le te jete dhe e vone ...por dalja e lulebores uhhhhh sa e bukur ajo...ajo bile e bukur...reale ...sheruese...shpresedhenese...ngadhnjyese...e mire...shum bile
...si jeta vete