[murrizi]

A ka edhe një pushk për mua

Do ti ipja në titull të tillë vetësfidimit për njohurit e Gjuhës së bukur shqipe. Pse jo, edhe ti gaboja ca fjalë në vendërënditje, apo edhe ti ngatërrojë ca nga shenjat e pikësimit? këtu jemi, këta që jemi !

Atë ditë thuajse të gjithë kishin ngarendur për të parë festen e parë të prezantimit të forcave tona, të atyre forcave që pritet të na e sigurojnë qetësin e rahatin tonë në të ardhmën. Goca ime, ajo më e vogla, sapo i kishte marrë këmbët si duhet, dhe nga ajo që kishte arritur të ma shtërngoje gishtin e vogël fort, dilte një burrëreshë e ardhshme, teksa përballonte tuke taket e të shtënave të nderit.
Nuk kaloi shumë gjatë dhe ja bëhu një buri me zërin e saj alarmues, të gjithë njëherëshi si me komandë i përdredhën qafat, e i drejtuan kokat nga atje ku vinte zëri i hollë i "sihariqit".
... e vogël, dukej të mos e kapte të tërën sa duhet se çfar po ndodhte rrethë e përqark saj, andaj edhe pash tek ngjiste shpines s'ime, për të kaluar në majë të kres, duke ngritur atë dorëzën e sajë të vockël dhe përshëndetur nga atje, ku edhe ishin drejtuar sytë e turmës.
Ta, raaaaaa.... ta ta ta...ta .............. dhe sakaq turma u hesht, su dëgjua as edhe një më i vogli bëz, nga të gjithë ata njerëz, e që thuja se numronin gati gjysmën e milionit.
,,Babi, a ka ele një pushkë për mua ?'', preu heshtjen vogëlushja e kalëruar në maje të kokës s'ime. Oooo...uuuuuu..... dhe të gjithë syt e botës mu pingulën në maj të kres sime, derisa kaqurrelja e vogël vazhdonte të përshëndeste me dorë turmën, sikur të mos kishte ndodhur asigjë.