Dardania.de - Shiko Postimin Tek

Lapsi · 28-11-09, 12:33

Kosova e…

Çdo të thotë jetë e përkushtimit të plotë… parasegjithash një disiplin e qetësisë shpirtërore, një vetëkontroll I pandërprerë. Jemi apo nuk jemi të disiplinuar, apo sillemi vetëm si njerëz të përkushtimit…?

Do të kthehesha te 17 marsi I 2004, trazirat në Mitrovicë. Serbia deshti ta bëje të veten, ta paraqes Kosovën si vend që nuk I respekton të drejtat dhe liritë e njeriut, si vend që nuk ka bashkëjetesë. Në atë ditë të “nxehtë”, u takova me mikun tim, pjesmarrës në tre luftërat çlirimtare… djal I ri që në vijën e frontit u bë burrë. Pamja e tij nuk ishte e zakonshme… hoxha I nderuar ishte I mërzitur, dikush I kishte thënë se ai e ka ndërpre… Kuptova, më tha se serbia përsëri na sulmoi… ashtu na ndodhë kur në qeveri janë “parashutistët”. Në vete thoja se ky miku im ose është pjesë e zgjedhjes së problemit ose pjesë e problemit. Jo që nuk e kuptova, por u bëra sikur nuk e kuptova se çka donte të më thotë me atë fjalë – “parashutistë”. Në këta momente doja ta lë të qetë, na pret nje punë e madhe… Në Mitrovicë ka filluar lufta, atje ka të plagosur, ka vrasje, ajo që ndodhte na e përkujton fillimin e luftës të vitit 1998. Falë Zotit, gjendja u qetësua, gjithçka iu kthye “normales”, kurse shokut në kokë I mbeten “parashutistët”…

•••

Pas ca muaj përsëri shkova te miku. Ishte muaji I agjërimit dhe si zakonisht te miku shkuam për iftar. Mitrovica dhe ndodhitë atje ishin “harruar”. Këtej kufirit, në Shkup, situata ishte e keqe. Disa çuna të uniformuar dhe me kallashnikovë në dorë po prishnin “qetësinë” në një komunë shqiptare të Shkupit. E këta ishin pjesë e problemit… që askush nuk e di pse dolën në skenë. Ndoshta, edhe vetë ata nuk e dinin pse dallojnë nga të tjerët në veshje, kurse unë edhe sot nuk mundem ta kuptojë se çka ju deshtë një çuni 15 vjeçar automatiku në dorë. Situata e krijuar në Shkup, në Kosovë u shiqonte me shqetësim… Gjatë bisedave të shumta pasoi edhe pyetja se çka po ngjan në Shkup. Atëherë mu kujtua përgjigjja e shokut për “parashutistët”, e mundohem me dhënë përgjigje duke ua bërë me dije se ashtu na ndodhë kur në qeveri kemi çlirimtarë, kurse “parashutistët” na rebelohen…

•••

Kaluan katër vite nga ato ngjarje të dhimbshme… Miku erdhi tek unë, në këtë Ramazan. Tani në Kosovë kemi një realitet tjetër nga ai 2004, po ashtu edhe në Shkup nuk ka “parashutistë” të rebeluar. Ajo çka është interesante, janë qeveritë, si në Shkup ashtu edhe në Prishtinë… që në ta “udhëheqin” çlirimtarët. Siduket nuk ka probleme, apo nuk flet kush për ta… Tani, mikun nuk e shqetësonin trazirat e reja… ai kishte një mërzi tjetër, të komandantit të tij që ishte larguar nga Kosova për të punuar në perëndim. Me te ai kishte kaluar momente të shumta, që nga lufta e Kosovës, në Preshevë, po ashtu edhe në Kala të Tetovës. Ajo që më habitë dhe që ndjejë një kënaqesi të veçantë është uniteti në ish njësitin e mikut. Aty nuk ekzistonte shumë e përfolura se gjithë shqiptarët janë komandanta… Aty u dinte kush udhëheqë me njësitin. Mua më sillej në kokë fjala “parashutistë”, andaj dhe I them se do të bëhet mirë. Një ditë do të kthehet komandanti nga perëndimi, por si “parashutistë” dhe do të punësohet në Kosovë. Më shiqoi me habi, ndoshta nuk e priste nga unë atë fjalë. Ma bëri me dije se ai asnjëherë nuk kthehet “parashutistë”, edhe pse disa mendojnë se Kosova nuk ka nevojë për gjymtyrët e tij. Kurse, sa për vend pune në Kosovë ai nuk ka vend, ngase mbiemri I tij nuk fillon me K dhe G. Hmmm pak e çuditshme apo jo… Ai vazhdoi me buzëqeshje ironike duke thënë se nga ata me K ka çlirimtarë, kurse këta me G jo, të gjithë janë “parashutistë”. Tani e kuptova, gjithçka është e qartë: BAC U KRY!

...

BAC U KRY!

Vërtetë ishte emocionuese kjo fjalë e thënë nga ish udhëheqësi I UÇK-së, në atë moment shumë të pritur… që për atë moment shumë gjenerata sakrifikuan jetën e tyre, pasurinë dhe familjen. Por, unë I bashkangjitem shqetësimit të mikut tim. Pse bëhet një padrejtësi në punësime, apo më lehtë qeveria e përzier nga “parashutistë” dhe çlirimtarë ti injorojnë të tjerët, ata me A, L, B, I, N, si dhe ata me H, E, SH, T. Apo me këtë ata bëhen më të dëgjueshëm se sa duhet!

BAC U KRY!

Kosova shpalli pavarësinë. Në atë deklaratë tetë herë përdoret Ahtisari dhe vetëm tri herë pavarsia. Me 15 qershor hyri në fuqi kushtetuta. Por, Kosova nuk ka bazë objektive vendore, nuk koinsiston me integritet territorial e as me zhvillim. Aty sundon Ahtisaria! Ban Ki Moni tejkalon Ahtisarin, në letrën dërguar Boris Tadiqit ai bënë ofertë që dallon nga Ahtisaria: Doganier mbetet UNMIK, polici dhe gjykata etnike, Beogradi ka të drejtë të ndërtojë kisha në territorin e Kosovës…

BAC U KRY!

Kushtetuta përdoret vetëm në një pjesë të Kosovës, Beogradi kontrollon mijëra hektarë tokë, nuk ka sovranitet, por ka pushtet ndërkombëtarë me fuqi ekzekutive… kemi polici etnike, gjyqësi etnike se nuk ka institucione unike. Përpilohen ligje që janë në kundërshtim me parimet morale të shqiptarëve… përparësi kanë homot, ndoshta edhe këta janë “parashutistë”, por ndërkombëtarë, kurse nuk krijohet ushtri që nesër do ta mbrojë Kosovën. Fare mirë e dimë se çfarë po ndodhë në Kosovë, por nuk e dimë se e kujt është Kosova, e çlirimtarëve, “parashutistëve”, ndërkombëtarëve, apo në mënyrë sekrete e…???

Ndoshta miku im e di më mirë, ngase Kosova ka nevojë për gjymtyrët e tij dhe të komandantit të tij…

Shtator 2008
Agim Jakupi- Shkup

28-11-09, 12:33	#1
Lapsi Anëtarësuar: 02-11-09 Vendndodhja: Ne ngjyren e ndergjegjes Postime: 11,505	Kosova e… Kosova e… Çdo të thotë jetë e përkushtimit të plotë… parasegjithash një disiplin e qetësisë shpirtërore, një vetëkontroll I pandërprerë. Jemi apo nuk jemi të disiplinuar, apo sillemi vetëm si njerëz të përkushtimit…? Do të kthehesha te 17 marsi I 2004, trazirat në Mitrovicë. Serbia deshti ta bëje të veten, ta paraqes Kosovën si vend që nuk I respekton të drejtat dhe liritë e njeriut, si vend që nuk ka bashkëjetesë. Në atë ditë të “nxehtë”, u takova me mikun tim, pjesmarrës në tre luftërat çlirimtare… djal I ri që në vijën e frontit u bë burrë. Pamja e tij nuk ishte e zakonshme… hoxha I nderuar ishte I mërzitur, dikush I kishte thënë se ai e ka ndërpre… Kuptova, më tha se serbia përsëri na sulmoi… ashtu na ndodhë kur në qeveri janë “parashutistët”. Në vete thoja se ky miku im ose është pjesë e zgjedhjes së problemit ose pjesë e problemit. Jo që nuk e kuptova, por u bëra sikur nuk e kuptova se çka donte të më thotë me atë fjalë – “parashutistë”. Në këta momente doja ta lë të qetë, na pret nje punë e madhe… Në Mitrovicë ka filluar lufta, atje ka të plagosur, ka vrasje, ajo që ndodhte na e përkujton fillimin e luftës të vitit 1998. Falë Zotit, gjendja u qetësua, gjithçka iu kthye “normales”, kurse shokut në kokë I mbeten “parashutistët”… ••• Pas ca muaj përsëri shkova te miku. Ishte muaji I agjërimit dhe si zakonisht te miku shkuam për iftar. Mitrovica dhe ndodhitë atje ishin “harruar”. Këtej kufirit, në Shkup, situata ishte e keqe. Disa çuna të uniformuar dhe me kallashnikovë në dorë po prishnin “qetësinë” në një komunë shqiptare të Shkupit. E këta ishin pjesë e problemit… që askush nuk e di pse dolën në skenë. Ndoshta, edhe vetë ata nuk e dinin pse dallojnë nga të tjerët në veshje, kurse unë edhe sot nuk mundem ta kuptojë se çka ju deshtë një çuni 15 vjeçar automatiku në dorë. Situata e krijuar në Shkup, në Kosovë u shiqonte me shqetësim… Gjatë bisedave të shumta pasoi edhe pyetja se çka po ngjan në Shkup. Atëherë mu kujtua përgjigjja e shokut për “parashutistët”, e mundohem me dhënë përgjigje duke ua bërë me dije se ashtu na ndodhë kur në qeveri kemi çlirimtarë, kurse “parashutistët” na rebelohen… ••• Kaluan katër vite nga ato ngjarje të dhimbshme… Miku erdhi tek unë, në këtë Ramazan. Tani në Kosovë kemi një realitet tjetër nga ai 2004, po ashtu edhe në Shkup nuk ka “parashutistë” të rebeluar. Ajo çka është interesante, janë qeveritë, si në Shkup ashtu edhe në Prishtinë… që në ta “udhëheqin” çlirimtarët. Siduket nuk ka probleme, apo nuk flet kush për ta… Tani, mikun nuk e shqetësonin trazirat e reja… ai kishte një mërzi tjetër, të komandantit të tij që ishte larguar nga Kosova për të punuar në perëndim. Me te ai kishte kaluar momente të shumta, që nga lufta e Kosovës, në Preshevë, po ashtu edhe në Kala të Tetovës. Ajo që më habitë dhe që ndjejë një kënaqesi të veçantë është uniteti në ish njësitin e mikut. Aty nuk ekzistonte shumë e përfolura se gjithë shqiptarët janë komandanta… Aty u dinte kush udhëheqë me njësitin. Mua më sillej në kokë fjala “parashutistë”, andaj dhe I them se do të bëhet mirë. Një ditë do të kthehet komandanti nga perëndimi, por si “parashutistë” dhe do të punësohet në Kosovë. Më shiqoi me habi, ndoshta nuk e priste nga unë atë fjalë. Ma bëri me dije se ai asnjëherë nuk kthehet “parashutistë”, edhe pse disa mendojnë se Kosova nuk ka nevojë për gjymtyrët e tij. Kurse, sa për vend pune në Kosovë ai nuk ka vend, ngase mbiemri I tij nuk fillon me K dhe G. Hmmm pak e çuditshme apo jo… Ai vazhdoi me buzëqeshje ironike duke thënë se nga ata me K ka çlirimtarë, kurse këta me G jo, të gjithë janë “parashutistë”. Tani e kuptova, gjithçka është e qartë: BAC U KRY! ... BAC U KRY! Vërtetë ishte emocionuese kjo fjalë e thënë nga ish udhëheqësi I UÇK-së, në atë moment shumë të pritur… që për atë moment shumë gjenerata sakrifikuan jetën e tyre, pasurinë dhe familjen. Por, unë I bashkangjitem shqetësimit të mikut tim. Pse bëhet një padrejtësi në punësime, apo më lehtë qeveria e përzier nga “parashutistë” dhe çlirimtarë ti injorojnë të tjerët, ata me A, L, B, I, N, si dhe ata me H, E, SH, T. Apo me këtë ata bëhen më të dëgjueshëm se sa duhet! BAC U KRY! Kosova shpalli pavarësinë. Në atë deklaratë tetë herë përdoret Ahtisari dhe vetëm tri herë pavarsia. Me 15 qershor hyri në fuqi kushtetuta. Por, Kosova nuk ka bazë objektive vendore, nuk koinsiston me integritet territorial e as me zhvillim. Aty sundon Ahtisaria! Ban Ki Moni tejkalon Ahtisarin, në letrën dërguar Boris Tadiqit ai bënë ofertë që dallon nga Ahtisaria: Doganier mbetet UNMIK, polici dhe gjykata etnike, Beogradi ka të drejtë të ndërtojë kisha në territorin e Kosovës… BAC U KRY! Kushtetuta përdoret vetëm në një pjesë të Kosovës, Beogradi kontrollon mijëra hektarë tokë, nuk ka sovranitet, por ka pushtet ndërkombëtarë me fuqi ekzekutive… kemi polici etnike, gjyqësi etnike se nuk ka institucione unike. Përpilohen ligje që janë në kundërshtim me parimet morale të shqiptarëve… përparësi kanë homot, ndoshta edhe këta janë “parashutistë”, por ndërkombëtarë, kurse nuk krijohet ushtri që nesër do ta mbrojë Kosovën. Fare mirë e dimë se çfarë po ndodhë në Kosovë, por nuk e dimë se e kujt është Kosova, e çlirimtarëve, “parashutistëve”, ndërkombëtarëve, apo në mënyrë sekrete e…??? Ndoshta miku im e di më mirë, ngase Kosova ka nevojë për gjymtyrët e tij dhe të komandantit të tij… Shtator 2008 Agim Jakupi- Shkup __________________ Lapsi është i shenjtë, mirëpo nuk është shenjtëri të shkruash çmendurira...