Dardania.de - Shiko Postimin Tek

BACALOKU · 06-12-09, 12:40

DEKLARATË

Unë, Besim Hasan Dajaku, i lindur më 19 dhjetor 1969, në fshatin Rakinicë, komuna e Skënderajt ; deklaroj: Më 8 tetor 1998 rreth orës 14.00 jam takuar rastësisht me shokun tim Gani Gecin në fshatin Kllodërnicë. Ganiu më ka thënë: - Hajde të shkojmë deri në Izbicë për të ngrënë drekë. Ne kemi shkuar në Izbicë. Te lumi, në Izbicë, kemi mbetur me xhip në lloç. Rreth orës 15.30 Ganiu më ka thënë: - Ngjitnu ju e hani drekë, se unë kam me shkue me Avniun deri në fshatin Kastriot».

Në ora 17.00 unë i kam thënë se po vij edhe unë me ju. Dhe jemi nisur. Kur kemi shkuar në Kllodërnicë jemi ndalur te shitorja me disa shokë. Ka ardhur Abedini me BMW-në, me Hamit Binakun e Skënder Dragën. Ganiu e ka ndalë Abedinin për ta pyetur për disa punë të veta. Janë larguar nja 15 - 20 metra për të biseduar.

Nuk janë dëgjuar se çka flisnin ndër vete. Pastaj e kam dëgjuar Abedinin kur ka thënë: - Tanve kena me ju vra, pastaj janë dëgjuar të shtëna për toke. Kanë ndërhyrë njerëzit, pastaj janë ndarë. Abedini i tha Ganiut: - Ti më vrave, Zoti nuk më ka vrarë! - pastaj ka shtuar - Ma q… nanën (me emër prej Obrije), se kam me ti shpërblyer këta plumba! Pastaj ka dalë prej kerri dhe ka thënë: - Kush është shok me armë, mos shkoni me ta se kam m'i vra!

Ne jemi ngjitur në veturë dhe kena shkuar deri në Kastriot, pas pak jemi kthyer te poshtë. Papritmas kemi hasur në BMW-në e Abedinit, të ndalur në mes të rrugës pak si tërthorazi. Dy të parët kanë dalë si e kanë parë kerrin tonë dhe papritmas filluan të shtijnë në xhipin tonë. Dikush briti: - Na vrajtën! Shokët që kanë qenë me mua janë mundue me dalë prej kerri, por nuk kanë mundur prej plumbave. Nuk e dij se si kanë dalë, vetëm unë kam rënë nën karriga deri sa kanë pushuar krismat.

Pastaj kam dëgjuar gruan në traktor duke piskatë: - O, ma vratë djalin! Kam dalë prej kerri dhe kam shkuar e kam marrë djalin dhe e kam qitë në traktor. Djali kishte qenë i fshehur pas traktorit në anën e kerrit tonë. I kam dhënë traktorit përpara, me gruan, djalin dhe një vajzë, dhe i çova deri në Kllodërnicë. Kur jam ngjitur në traktor e kam parë Hamitin në pozicion pas BMW-së, pastaj nuk e dij se çka është bërë.

Besim Dajaku (nënshkrimi)
Rakinicë, më 9 nëntor 1998

DEKLARATË

Unë, Gani Geci, i lindur më 20 janar 1968 në fshatin Llaushë, komuna e Skënderajt deklaroj se: Rreth orës 16. °° kam qenë duke shkuar deri në Kastriot. Në Kllodërnicë te shitorja jam takuar me Bajram Gecin si dhe disa fshatarë të tjerë të Kllodërnicës. Kemi biseduar, si jeni, si po kaloni dhe a po mërziten. Duke shkuar tek kerri ka ardhur Abedini me Hamitin e Skënderin.

Ua kam bërë me dorë dhe janë ndalur. Jemi larguar nja 10 - 15 metra larg prej njerëzve, për të biseduar. Pastaj i thashë: «Pse bre Abedin po ju thue njerëzve se, «nëse rrini me Fadilin dhe vëllezërit e tij do t'ua gjuaj shtëpitë me top? Ai më ka thënë se: - Ne e kena vrarë Ahmet Krasniqin dhe Sabri Hamitin, edhe juve kena me ju vra të gjithëve, kush është me ta!, dhe e ka çuar dorën te revolja. Unë jam nervozuar dhe i kam zbrazur dy fishekë në tokë.

Njerëzit ndërhynë, Abedini shau dhe tha: - Ti më vrave, por Zoti nuk më ka vrarë! Unë nuk kam dashur ta vras Abedinin se me pas dashur e kisha vrarë aty. Ka pasur shumë dëshmitarë të cilëve nuk ua di emrat. Ai ka shtuar: - Sot do të vras!, pastaj ka vazhduar rrugën teposhtë. Unë kam shkuar përpjetë deri në Kastriot, të kryej disa punë. Pas kryerjes së punëve jam kthyer.

Arsyen përse kam qenë në Kastriot e di Kadri Haliti e të gjithë ushtarët e Kastriotit bashkë me komandantin e tyre. Në kerr kam qenë bashkë me Avni Haxhën, Besim Dajakun, Bashkim Gecin dhe Afrim Gecin. Duke u kthyer te shtëpia e mjeshtrit të kerreve e kemi parë BMW-në e ndalur tërthor. Në momentin kur e kanë parë kerrin tonë kanë dalë dy të parët dhe i kanë nxjerrë automatikët mbi dyer.

Menjëherë filluan të shtijnë. Shokët kanë bërtitur: - Na vranë! dhe kanë fillue me ikë. Unë e kam pasë automatikun në prehër, jam përkulur dhe nën timon e kam hapur derën. Automatikun e kam ngritur dhe kam shti në drejtim të tyre. Mandej kam dal jashtë. Kam ikur prapa kerrit dhe kam shkuar në drejtim të një shtëpie në anën e poshtme të rrugës.

Të shtëna janë dëgjuar nga shumë drejtime. Kam pasur gjak në fytyrë nga spirrat e xhamave. I kam larë sytë dhe jam kthye për të parë se çka është bërë. Te kerri e kam takuar Skënderin, e kam pyetur se kush është vrarë, dhe a janë vrarë ata që kanë qenë me mua? Ai m'u ka përgjigj se: - Është vrarë Abedini. Skënderit i kam thënë se duhet ta tregonte realitetin. Vlen të theksohet se diku nja 5 - 6 metra, në anën e djathtë ka qenë një traktor me disa fëmijë e gra. Ata e dinë rastin shumë mirë. Kur jam kthyer te kerri BMW, kerri im nuk ishte më aty, e kishin marrë disa djem dhe e kishin dërguar dikund.

Deklaraten e jep Gani Geci
(nënshkrimi) me 10 tetor, 1998

DEKLARATË
e pesë dëshmitarëve

Më 7 tetor 1998 jemi takuar te mjeshtri i kerreve me Imer Kadri Halitin, në fshatin Kastriot, me Gani Gecin, Avni Haxhen, Afrim Gecin dhe Bashkim Gecin. Aty kemi biseduar rreth situatës së përgjithshme dhe problemeve të cilat na mundonin të gjithëve, rreth disa plaçkitjeve që i bënte policia serbe, pothuajse çdo ditë në lagjen Topallaj si dhe lagjet tjera. Me Ganiun dhe Avniun biseduam për mungesë të disa armëve me durbi (snajperka).

Ganiu dhe Avniu na premtuan se «kur të doni ua sjellim». Më në fund vendosëm për të nesërmen, më 8 tetor 1998, diku rreth orës 12.00. Të nesërmen Ganiu dhe Avniu, të shoqëruar me Afrimin dhe Bashkimin na i sollën 3 snajperka. Pasi që ishte koha e drekës ne hëngrëm së bashku të gjithë. Ata deshën të na shoqërojnë në një aksion, mirëpo ne propozuam që aksionin ta kryejmë vetë. Ata na thanë: - Si të doni, ne nuk përtojmë as nuk ua imponojmë, vendosni vetë.

Ne vendosëm që aksionin ta kryejmë vetë pa personat në fjalë. Me Ganiun, Avniun, Bashkimin e Afrimin u përshëndetëm dhe iu tham të ktheheshin rreth orës 17.00 dhe t'i marrin armët e veta. Ne e kryem punën tonë dhe u tërhoqëm pak para orës 17.00. Ganiu, Avniu, Besimi, Afrimi dhe Bashkimi pas pak kohe arritën për t'i marrë armët e veta. Personat në fjalë vazhduan rrugën, i falënderuam dhe u përshëndetëm. Pas 5 - 10 minuta u dëgjuan disa rafale të gjata automatiku.

Ne menduam se në fshat hyri policia serbe. Dolëm në oborr dhe dëgjuam se nga po shtihet. Vrapuam në drejtim të të shtënave. Rrugës morëm vesh se dikush në mes veti. Po sa arritëm në vendin e ngjarjes, pamë xhipin me të gjithë xhamat e thyer, vetura ishte në kontakt. Më poshtë pamë një BMW, të ndalur tërthorazi, në anën e majtë. Aty pamë, mbi BMW-në, karikatorin e zbrazur. Aty afër 4 - 5 metra, pamë kufomën e Abedinit, pranë saj e pamë Skënder Dragën. (Skënder Mujë Skënderin). Mbi gjoksin e së cilës (kufomës) ishte një automatik me dy karikatore.

Vërtetuan: 1. nënshkrim (Rushit Haliti)
2. nënshkrim (Sadik Halili)
3. nënshkrim
4. nënshkrim
5. nënshkrim

DEKLARATË
e dy dëshmitarëve

Deklarojmë me përgjegjësi të plotë se më 8 tetor të vitit 1998, rreth orës 17.00 e kemi parë Abedinin dhe dy persona tjerë: Hamit Binakun dhe Skënder Dragën, te servisi janë takuar me Gani Bekën. Abedini kishte qenë shumë nervoz. I a ka marrë Ganiut automatikun dhe gjyksorën dhe menjëherë ia ka çu në tyt plumbin, pastaj i ka dhënë shllajf rrotëve të BMW-së dhe ka marrë rrugën përpjetë.
Dëshmitarët që e kanë parë janë:
1. Xhevat Selimi (nënshkrimi)
2. Bekim Shala (nënshkrimi)

DEKLARATË
e dëshmitarit Refki Abazi

Kur ka qenë rasti mes Gani Gecit dhe Abedinit, kam qenë aty prezent. Fillimisht isha duke ndejtur me disa shokë, kur ka ardhur Ganiu me kerr me disa shokë të vet. Kur e pa kushëririn e vet, u ndal dhe bisedoi me neve dhe u afruan edhe disa të tjerë. Ka ndejtur kështu me neve rreth disa minuta, duke bërë llaf dhe muhabet. Pastaj u përshëndet me neve dhe tha: «Më falni se jam pa kohë, më duhet të shkoj deri te i biri i Kadri Monit për me kqyrë një kerr se nuk po më punon mirë».

Duke hyrë në veturë, në atë moment ka ardhur rastësisht Abedini dhe e ka ndalur veturën, ka folur diçka me Ganiun. Pastaj kanë zbritur nga veturat dhe janë larguar disa metra, rreth 30 metra. Se çka kanë biseduar mes vete nuk e di, ne e kemi vazhduar muhabetin, unë fola me Bajramin, vetëm e kam ni kur kanë ndërhyrë disa të tjerë në mes tyre dhe i kanë ndarë. Kur u afrua e kemi dëgjuar Abedinin duke thënë se «me m'ja bâ nënës kështu e ashtu se me mua s'ki me u nda mirë». Pastaj Abedini hipi në veturë dhe u nis në drejtim të Tyriçefcit. Pas 10 minutash u kthye me shpejtësi dhe në hymje të Kastriotit janë dëgjuar disa të shtëna, dhe pastaj nuk di asgjë.

06-12-09, 12:40	#70
BACALOKU Anëtarësuar: 17-01-06 Postime: 285	Titulli: Kriminelit Gani Geci po i vije fundi DEKLARATË Unë, Besim Hasan Dajaku, i lindur më 19 dhjetor 1969, në fshatin Rakinicë, komuna e Skënderajt ; deklaroj: Më 8 tetor 1998 rreth orës 14.00 jam takuar rastësisht me shokun tim Gani Gecin në fshatin Kllodërnicë. Ganiu më ka thënë: - Hajde të shkojmë deri në Izbicë për të ngrënë drekë. Ne kemi shkuar në Izbicë. Te lumi, në Izbicë, kemi mbetur me xhip në lloç. Rreth orës 15.30 Ganiu më ka thënë: - Ngjitnu ju e hani drekë, se unë kam me shkue me Avniun deri në fshatin Kastriot». Në ora 17.00 unë i kam thënë se po vij edhe unë me ju. Dhe jemi nisur. Kur kemi shkuar në Kllodërnicë jemi ndalur te shitorja me disa shokë. Ka ardhur Abedini me BMW-në, me Hamit Binakun e Skënder Dragën. Ganiu e ka ndalë Abedinin për ta pyetur për disa punë të veta. Janë larguar nja 15 - 20 metra për të biseduar. Nuk janë dëgjuar se çka flisnin ndër vete. Pastaj e kam dëgjuar Abedinin kur ka thënë: - Tanve kena me ju vra, pastaj janë dëgjuar të shtëna për toke. Kanë ndërhyrë njerëzit, pastaj janë ndarë. Abedini i tha Ganiut: - Ti më vrave, Zoti nuk më ka vrarë! - pastaj ka shtuar - Ma q… nanën (me emër prej Obrije), se kam me ti shpërblyer këta plumba! Pastaj ka dalë prej kerri dhe ka thënë: - Kush është shok me armë, mos shkoni me ta se kam m'i vra! Ne jemi ngjitur në veturë dhe kena shkuar deri në Kastriot, pas pak jemi kthyer te poshtë. Papritmas kemi hasur në BMW-në e Abedinit, të ndalur në mes të rrugës pak si tërthorazi. Dy të parët kanë dalë si e kanë parë kerrin tonë dhe papritmas filluan të shtijnë në xhipin tonë. Dikush briti: - Na vrajtën! Shokët që kanë qenë me mua janë mundue me dalë prej kerri, por nuk kanë mundur prej plumbave. Nuk e dij se si kanë dalë, vetëm unë kam rënë nën karriga deri sa kanë pushuar krismat. Pastaj kam dëgjuar gruan në traktor duke piskatë: - O, ma vratë djalin! Kam dalë prej kerri dhe kam shkuar e kam marrë djalin dhe e kam qitë në traktor. Djali kishte qenë i fshehur pas traktorit në anën e kerrit tonë. I kam dhënë traktorit përpara, me gruan, djalin dhe një vajzë, dhe i çova deri në Kllodërnicë. Kur jam ngjitur në traktor e kam parë Hamitin në pozicion pas BMW-së, pastaj nuk e dij se çka është bërë. Besim Dajaku (nënshkrimi) Rakinicë, më 9 nëntor 1998 DEKLARATË Unë, Gani Geci, i lindur më 20 janar 1968 në fshatin Llaushë, komuna e Skënderajt deklaroj se: Rreth orës 16. °° kam qenë duke shkuar deri në Kastriot. Në Kllodërnicë te shitorja jam takuar me Bajram Gecin si dhe disa fshatarë të tjerë të Kllodërnicës. Kemi biseduar, si jeni, si po kaloni dhe a po mërziten. Duke shkuar tek kerri ka ardhur Abedini me Hamitin e Skënderin. Ua kam bërë me dorë dhe janë ndalur. Jemi larguar nja 10 - 15 metra larg prej njerëzve, për të biseduar. Pastaj i thashë: «Pse bre Abedin po ju thue njerëzve se, «nëse rrini me Fadilin dhe vëllezërit e tij do t'ua gjuaj shtëpitë me top? Ai më ka thënë se: - Ne e kena vrarë Ahmet Krasniqin dhe Sabri Hamitin, edhe juve kena me ju vra të gjithëve, kush është me ta!, dhe e ka çuar dorën te revolja. Unë jam nervozuar dhe i kam zbrazur dy fishekë në tokë. Njerëzit ndërhynë, Abedini shau dhe tha: - Ti më vrave, por Zoti nuk më ka vrarë! Unë nuk kam dashur ta vras Abedinin se me pas dashur e kisha vrarë aty. Ka pasur shumë dëshmitarë të cilëve nuk ua di emrat. Ai ka shtuar: - Sot do të vras!, pastaj ka vazhduar rrugën teposhtë. Unë kam shkuar përpjetë deri në Kastriot, të kryej disa punë. Pas kryerjes së punëve jam kthyer. Arsyen përse kam qenë në Kastriot e di Kadri Haliti e të gjithë ushtarët e Kastriotit bashkë me komandantin e tyre. Në kerr kam qenë bashkë me Avni Haxhën, Besim Dajakun, Bashkim Gecin dhe Afrim Gecin. Duke u kthyer te shtëpia e mjeshtrit të kerreve e kemi parë BMW-në e ndalur tërthor. Në momentin kur e kanë parë kerrin tonë kanë dalë dy të parët dhe i kanë nxjerrë automatikët mbi dyer. Menjëherë filluan të shtijnë. Shokët kanë bërtitur: - Na vranë! dhe kanë fillue me ikë. Unë e kam pasë automatikun në prehër, jam përkulur dhe nën timon e kam hapur derën. Automatikun e kam ngritur dhe kam shti në drejtim të tyre. Mandej kam dal jashtë. Kam ikur prapa kerrit dhe kam shkuar në drejtim të një shtëpie në anën e poshtme të rrugës. Të shtëna janë dëgjuar nga shumë drejtime. Kam pasur gjak në fytyrë nga spirrat e xhamave. I kam larë sytë dhe jam kthye për të parë se çka është bërë. Te kerri e kam takuar Skënderin, e kam pyetur se kush është vrarë, dhe a janë vrarë ata që kanë qenë me mua? Ai m'u ka përgjigj se: - Është vrarë Abedini. Skënderit i kam thënë se duhet ta tregonte realitetin. Vlen të theksohet se diku nja 5 - 6 metra, në anën e djathtë ka qenë një traktor me disa fëmijë e gra. Ata e dinë rastin shumë mirë. Kur jam kthyer te kerri BMW, kerri im nuk ishte më aty, e kishin marrë disa djem dhe e kishin dërguar dikund. Deklaraten e jep Gani Geci (nënshkrimi) me 10 tetor, 1998 DEKLARATË e pesë dëshmitarëve Më 7 tetor 1998 jemi takuar te mjeshtri i kerreve me Imer Kadri Halitin, në fshatin Kastriot, me Gani Gecin, Avni Haxhen, Afrim Gecin dhe Bashkim Gecin. Aty kemi biseduar rreth situatës së përgjithshme dhe problemeve të cilat na mundonin të gjithëve, rreth disa plaçkitjeve që i bënte policia serbe, pothuajse çdo ditë në lagjen Topallaj si dhe lagjet tjera. Me Ganiun dhe Avniun biseduam për mungesë të disa armëve me durbi (snajperka). Ganiu dhe Avniu na premtuan se «kur të doni ua sjellim». Më në fund vendosëm për të nesërmen, më 8 tetor 1998, diku rreth orës 12.00. Të nesërmen Ganiu dhe Avniu, të shoqëruar me Afrimin dhe Bashkimin na i sollën 3 snajperka. Pasi që ishte koha e drekës ne hëngrëm së bashku të gjithë. Ata deshën të na shoqërojnë në një aksion, mirëpo ne propozuam që aksionin ta kryejmë vetë. Ata na thanë: - Si të doni, ne nuk përtojmë as nuk ua imponojmë, vendosni vetë. Ne vendosëm që aksionin ta kryejmë vetë pa personat në fjalë. Me Ganiun, Avniun, Bashkimin e Afrimin u përshëndetëm dhe iu tham të ktheheshin rreth orës 17.00 dhe t'i marrin armët e veta. Ne e kryem punën tonë dhe u tërhoqëm pak para orës 17.00. Ganiu, Avniu, Besimi, Afrimi dhe Bashkimi pas pak kohe arritën për t'i marrë armët e veta. Personat në fjalë vazhduan rrugën, i falënderuam dhe u përshëndetëm. Pas 5 - 10 minuta u dëgjuan disa rafale të gjata automatiku. Ne menduam se në fshat hyri policia serbe. Dolëm në oborr dhe dëgjuam se nga po shtihet. Vrapuam në drejtim të të shtënave. Rrugës morëm vesh se dikush në mes veti. Po sa arritëm në vendin e ngjarjes, pamë xhipin me të gjithë xhamat e thyer, vetura ishte në kontakt. Më poshtë pamë një BMW, të ndalur tërthorazi, në anën e majtë. Aty pamë, mbi BMW-në, karikatorin e zbrazur. Aty afër 4 - 5 metra, pamë kufomën e Abedinit, pranë saj e pamë Skënder Dragën. (Skënder Mujë Skënderin). Mbi gjoksin e së cilës (kufomës) ishte një automatik me dy karikatore. Vërtetuan: 1. nënshkrim (Rushit Haliti) 2. nënshkrim (Sadik Halili) 3. nënshkrim 4. nënshkrim 5. nënshkrim DEKLARATË e dy dëshmitarëve Deklarojmë me përgjegjësi të plotë se më 8 tetor të vitit 1998, rreth orës 17.00 e kemi parë Abedinin dhe dy persona tjerë: Hamit Binakun dhe Skënder Dragën, te servisi janë takuar me Gani Bekën. Abedini kishte qenë shumë nervoz. I a ka marrë Ganiut automatikun dhe gjyksorën dhe menjëherë ia ka çu në tyt plumbin, pastaj i ka dhënë shllajf rrotëve të BMW-së dhe ka marrë rrugën përpjetë. Dëshmitarët që e kanë parë janë: 1. Xhevat Selimi (nënshkrimi) 2. Bekim Shala (nënshkrimi) DEKLARATË e dëshmitarit Refki Abazi Kur ka qenë rasti mes Gani Gecit dhe Abedinit, kam qenë aty prezent. Fillimisht isha duke ndejtur me disa shokë, kur ka ardhur Ganiu me kerr me disa shokë të vet. Kur e pa kushëririn e vet, u ndal dhe bisedoi me neve dhe u afruan edhe disa të tjerë. Ka ndejtur kështu me neve rreth disa minuta, duke bërë llaf dhe muhabet. Pastaj u përshëndet me neve dhe tha: «Më falni se jam pa kohë, më duhet të shkoj deri te i biri i Kadri Monit për me kqyrë një kerr se nuk po më punon mirë». Duke hyrë në veturë, në atë moment ka ardhur rastësisht Abedini dhe e ka ndalur veturën, ka folur diçka me Ganiun. Pastaj kanë zbritur nga veturat dhe janë larguar disa metra, rreth 30 metra. Se çka kanë biseduar mes vete nuk e di, ne e kemi vazhduar muhabetin, unë fola me Bajramin, vetëm e kam ni kur kanë ndërhyrë disa të tjerë në mes tyre dhe i kanë ndarë. Kur u afrua e kemi dëgjuar Abedinin duke thënë se «me m'ja bâ nënës kështu e ashtu se me mua s'ki me u nda mirë». Pastaj Abedini hipi në veturë dhe u nis në drejtim të Tyriçefcit. Pas 10 minutash u kthye me shpejtësi dhe në hymje të Kastriotit janë dëgjuar disa të shtëna, dhe pastaj nuk di asgjë.