Citim:
|
Postimi origjinal ėshtė bėrė nga Idila
A ju ka ndodhur ndonjėherė tė mendoni sikur gjithėēka qė bėni gjatė apo brenda njė dite mund tė jetė si hera e fundit?
Nė ēaste filozofike mendoja se nė jetėn e njeriut gjendet njė varg njerėzish, sendesh e veprimesh qė ai i takon ose i bėn nė mėnyrė tė pėrsėritur ose mė shumė se njė herė nė jetė. Se vjen njė kohė qė ato i bėn pėr herė tė fundit. Dhe ky moment nė jetėn tonė vjen mė herėt seē e pandehim ne. Madje kjo hera e fundit vjen qė nė ēastin e parė e ardhjes sonė nė jetė. Ne lindim pėr herė tė fundit. Pastaj pimė pėr herė tė fundit qumėsht nė gjirin e nėnės. Pastaj nė jetėn tonė vjen njė varg i gjatė njohjesh me njerėz, me fenomene, me situata pėr tė cilat neve nuk na shkon mendja se i shonim, i takojmė apo i pėrjetojmė pėr herė tė fundit nė jetė. Se njė shok klase qė transferohet apo dikė qė kemi njohur rastėsisht nė tren e shohim pėr herė tė fundit. Sa mė shumė tė kalojė koha e sa mė shumė tė thyhemi nė moshė , aq mė shumė dendėsohet vargu i sendeve, veprimeve, njerėzve apo pėrvojave qė kryejmė apo hasim nė jetė pėr herė tė fundit nė jetė.
Ja edhe njė korrigjim i shkrimit tim ndoshta pėr herė tė fundit...
Mjaft u bėre qaramane Idila!
Unė pesimistja...... :D
|
Zahre n'kob moj "shejtane", bash qit postim pa asnji gabim e paske shkru
Hajt, please, veq edhe qito korrigjoma mua, edhe tani... postoje ti njo tjetėr pėr me ta korrigju...
Nuk ka dy kodrina tė njėllojta, por ngado mbi tokė fusha ėshtė e njėjtė. Dhe po ecja nė njė udhė fushe. Pyesja veten, por pa ndonjė rėndėsi tė madhe, se si mund tė jepesh pas njė femre pa ia parė sytė.
Pas shpinės sė saj, si nė terren tė porsazbuluar, "kėrkuesi" nuk kėrkon asgjė tė paparė prej tė tjerėve, por thjesht diēka tė paparė prej tij. Rruga mund tė zgjasė shtatė vjet, ose shtatė minuta, pak rėndėsi ka kjo. E rėndėsishme ėshtė tė shijosh ēdo hap dhe nė ēdo shtatė hapa tė marrėsh frymė thellė, tė pushosh pak, dhe tė vėsh ēdo lėvizje tėnden nė kontekstin e tė arriturit.
Fshehur prej syve tė saj, ndėrtoj mundimshėm atė qė tė tjerėt, do ta quanin dashuri. Fshehur prej syve tė saj, lexoj dhe interpretoj ēdo frymėmarrje tė saj, ēdo dėshirė, ēdo mospėlqim. Pak rėndėsi ka distanca, ajo herė shkurtohet, herė zgjatet, por i qėndroj ndjekjes sė ankthshme edhe nė qoftė ajo femra e gabuar.
Nuk ia ndaj sytė. Madje edhe symbyllur e di ku ėshtė. Pak rėndėsi ka kush ėshtė, pak rėndėsi ka kush jam. Jam i sigurtė se edhe ajo, ndonėse nė mėnyrė tė ndryshme, kėrkon tė njėjtėn gjė si unė. Modestia mėnjanė, edhe asaj i pėlqen indiferenca ime. Ndaj vazhdon kjo lojė shtatė vjet a ndoshta shtatė minuta. Si kėrkues i rryer ndjek lumin e rrėmbyeshėm qė zbret pėrmes kodrinave tė shpatullave tė saj, qė paqtohet nė fushėn e gjatė dhe, ēka mbetet, arrin nė grykė-derdhje.
Jam betuar tė mos bėj plane pėr jetėn, por planet qė jeta kishte bėrė pėr mua i kam zbatuar me pėrpikmėri.
Por aty ku jeta ka harruar tė planifikojė diēka, hidhem i lumtur dhe i thėrras gjėrat me emrin e vėrtetė: Aah... Ta lumsha o "stil i qenit"!
