[sefedin]

Ne kohën që po diskutojmë, Kryesia e Degës j.v. përbëhej prej Kryetarit Fazii Veliu,
Nënkryetarit Muhamet Kelmcndi, Sekretarit Emrush Xhemaili, Përgjegjësit Financiar Gafurr
Eishani dhe anëtarëve: AU Ahmeti, Xhavit Haliti dhe Agush Buja, që ne MP te katërt u
zëvendësua me Adem Grabovcin. Si Kryesi e KP te LPK-së Dega j.v. e zgjedhur pas MP te
Tretë mori tërë aktivitetin e LPK-së. Nga ky moment iu futëm punës si Kryesi për një
organizëm tjetër ne fushën ushtarake, krahas vazhdimit te punës për ndërtimin e LPK-së e cila parashikohej si bazë politike (Shënimet nga ditari i MK).
Mirëpo, për te kryer detyrat që shtronte koha, si organ i tërësishëm, vetëm me mbledhjet tona te organizatës, që ishin sanksionuar edhe ne program, ishte e pamundur. U desh te
grimcoheshin punët dhe te zgjidheshin sektorët për çdo fushë e veç e veç. Ne fakt, sektorët i kishim për veprimtarinë tonë te brendshme që nga vitet 1987, por tash lypsej rregullimi i tyre juridik dhe profesionalizimi i kuadrit ne to.
Ne këtë kohë nxorëm disa sektorë:
1. Sektori politiko-juridik me udhëheqës Muhamet Kelmendin, anëtarë Fazli Veliun dhe
Emrush Xhemailin, i cili ishte kompetent për anën politike dhe juridike. Ky sektor nxirrte
projektvendime, rezoluta, qëndrime e rregullore dhe i paraqiste para organeve për miratim.
2. Sektori për organizimin e radhëve te LPK-së brenda vendit, që kishte udhëheqës Emrush Xhemailin, ndërsa anëtarë Gafurr Eishanin dhe Ali Ahmetin. Këtij sektori i ndihmonte edhe Xhavit Haliti. Ky ishte sektor që duhej te gjente radhët brenda vendit dhe te strukturonte organizatën tonë atje.
3. Sektori i rëndësisë se veçantë, me udhëheqës Xhavit Halitin dhe anëtarë Ali Ahmetin dhe Emrush Xhemailin. Këta ishin përcaktuar si ndërlidhës midis Kryesisë dhe radhëve te njësive çlirimtare. Ky sektor përcillte vendimet e qëndrimet tona atje dhe anasjelltas, te atyre tek ne.
Merrej edhe me gjetjen e forcave te reja çlirimtare ne Kosovë (Shënimet nga ditari i MK).
Kishim edhe sektorë te tjerë, si sektori diplomatik me udhëheqës Rexhë Ibërdemaj dhe
propagandistik me udhëheqës Fazli Veliun.
Edhe këto i kishin te përcaktuara kompetencat e veta. Pastaj, ishte sektori financiar, për
agjitacion, mërgimtar, ctj. Te gjithë këta sektorë vepronin ne kuadër te Kryesisë se Degës
jashtë vendit.
Vjen këtu te përmendet edhe puna e madhe për gjetjen e formave te organizimit. Një punë te madhe për këtë ka kryer një ekspert nga Tirana, i cili na pati ofruar materialin e organizimit te kësaj veprimtarie, material që e shqyrtuam dhe e vumë ne bazë te organizimit tonë. Ky u morr edhe me aftësimin e kuadrit tonë për këtë detyrë te madhe kombëtare. Mbi këtë material i dha Kryesia edhe kahet e organizimit, duke u mbështetur ne format e organizimit te njësive ushtarake te vogla, pa numër te madh, ne konspiracion dhe nxori vendimet për mënyrën e veprimtarisë se tyre. Ne Kryesi u diskutuan edhe kahet e veprimit ushtarak. Ndërsa, u vendos që brenda vendit te shkohej vetëm tek ish-anëtarët e LPK-së, tek te burgosurit dhe tek ata që njiheshin për sakrifica, trimëri dhe me vetëdije kombëtare, te paimplikuar ne veprimtari destruktive dhe që ishin treguar me vepra luftëtarë te zotë te çështjes kombëtare.
Krahas kësaj, ne Kryesi u diskutuan edhe format e veprimtarisë ushtarake te njësive që
organizoheshin, forma këto që i jepnin karakter politik veprimtarisë çlirimtare, duke dhënë
kahet e saj, objektivat dhe forcën juridike te veprimtarisë. Për këtë nga sektori politik e
juridik iu propozua Kryesisë se LPK-së te nxirrej ky vendim: "Njësitë ushtarake çlirimtare
duhet te organizohen ne njësi te vogla ushtarake, me konspiracion dhe disiplinë te rreptë. Ato kanë te drejtë te veprojnë vetëm kundër forcave pushtuese te armikut, njësive policore e ushtarake te pushtuesit dhe objekteve me rëndësi ushtarake e shtetërore. Ne punën e sipërduhet te zgjerohen dhe te riorganizohen.
Ne punën e vet çlirimtare, njësitë nuk guxojnë te kryejnë aksione kundër popullsisë civile,
fëmijëve e grave, ne vendet publike dhe kundër objekteve social-kulturore, etj. Kjo për shkak se, nëpërmjet kësaj kalohet dhe vlerësohemi ne ushtri "terroriste", akuzë te cilën pushteti i Beogradit po e përdor kudo, ne bote dhe brenda vendit" (Projektvendimi i LPK-së).
Ky vendim u aprovua njëzëri.
Megjithatë, ky vendim paraqiti për detyrë dhe po ne këtë mbledhje u vendos, që ne te
ardhmen, te shkohej kah rregulli juridik i subjektit që po organizohej, kuptohet një akie
normative e me dokumente tjera. Ne Kryesi u kërkua që te ushtroheshin anëtarët që do te
futeshin ne këtë subjekt ushtarak dhe, te gjendeshin e te punohej edhe me forcat ushtarake, oficerët shqiptarë ne Shqipëri, që ishin aktivë a te pushuar nga puna dhe me oficerët shqiptarë nga Kosova, që gjendeshin nëpër vendet e ndryshme ne bote. Me vonë krijuam edhe grupe te veçanta te punës për çështjet e tilla, përkatësisht sektori për punë me oficerë si dhe për çështje te tjera te rëndësishme për luftën tonë çlirimtare.
c) Baza politiko-juridike për ndërtimin e UÇK-së
Pas nxjerrjes se vendimeve politike ne Kryesi, u kalua ne realizimin e tyre juridiko-politik. Ky organ shkoi kah gjetja dhe dhënia e bazave politike e juridike, si për organizimin, ashtu edhe për aktivitetet dhe veprimtaritë e tjera te saj, mbi te cilat duhej te ndërtohej ushtria jonë.
Çështje që domosdoshmërish duhet te përmendet, është qëndrimi unanim i atëhershëm i
Kryesisë se Degës j.v. për disa çështje politike, juridike e ushtarake, mbi te cilat u punua. Veç kësaj, u përcaktuan edhe disa parime, te cilat duhej gradualisht te zgjidheshin nga ana jonë, ne bashkëpunim me organet që do te dilnin nga njësitet çlirimtare te Kosovës, pra bashkimi politik e ushtarak ne Front. Kryesia e Degës pati vendosur mbi disa çështje, mbi te cilat u punua deri ne vitet 1997-1998.
a) Ishte vendosur që shtrirja territoriale e njësive te ishte ne gjithë territorin shqiptar te
pushtuar nga ish Republikat e Jugosllavisë, sepse ne atë kohë ato nuk ishin ende shtete te pavarura, ndonëse ishte marre vendimi që aksionet ne Maqedoni dhe ne Mal te Zi te
kryheshin vetëm me urdhër te Kryesisë, pavarësisht nëse ekzistonte bashkësia shtetërore apo jo (Jugosllavia). Kjo duhej te bëhej duke i analizuar rrethanat ne tërësi, qoftë te brendshme, qoftë te jashtme, prej nga duhej te vendoste edhe për subjektin që do t'i merrte ne përgjegjësi aksionet çlirimtare ne këto republika jugosllave.