[Dilaver]

Po, si u zhvillua procedura?

Detyrën për ndërtimin juridik e politik të sistemit çlirimtar e kishim filluar shumë më herët. Kishte kohë që Kryesia kishte të dhëna se radhët e UÇK-së nuk ishin forca të mjaftueshme politike, juridike e ushtarake për të organizuar popullin dhe për ta udhëhequr atë në luftën çlirimtare. Në anën tjeter, populli ynë ishte i ndarë nëpër parti e organizata, gjë që e paraqiste detyrën e bashkimit vetëm në sistem.

Prandaj, gjatë viteve 1993-1997, çështja e ndërtimit te UÇK- së u bë temë kryesore e radhëve tona të organizuara. Shumë punë u kryen, ndërsa ne fillim te virit 1997, menjëherë pas vrasjes se disa shokëve dhe burgosjeve të disa të tjerëve, Kryesia e Degës mori vendim për të ndihmuar UÇK-në në të gjitha fushat e jetës së saj, jo vetëm në anën politike e juridike, por edhe me kuadro të ndryshëm. Pas vrasjes në pritë afër Vushtrrisë te Zair Pajazitit, Haki Zejnullahut dhe Edmund Hoxhës, si dhe te burgosjes së më shumë se 20 vetave, në janar të këtij viti, u paraqit si domosdoshmëri dërgimi i kuadrove në Kosovë, zgjedhja e një grupi pune për t'u marrë me kuadrin ushtarak, në mënyrë që këta të futeshin ne radhët e UÇK-së dhe ta ndërtonin atë ushtarakisht.
Ne këtë kohë u kap edhe çështja e ndërtimit te sistemit, u përpilua projekti dhe filluan kontaktet me subjektet e ndryshme ne vend dhe jashtë.

Nga janari i virit 1997, UÇK-ja ishte prakrikisht pa Shtabin Qendror ne Kosovë (Raporf i sektorit te veçantë). Atë e udhëhiqte vetëm Kryesia e KP te LPK-së dega j.v. Kjo i lëshonte tërë komunikatat dhe tregonte fushën e veprimit.

Duke e ditur këtë gjendje, ne vitin 1997, u ndërmor një fushatë e gjerë e dërgimit te shokëve ne Kosovë. Përveç kalimit me te madh te radhëve te LPK-së ne njësi ushtarake, dërguam edhe shokë brenda vendit. Ne këtë vit u kontaktua edhe me kuadrin ushtarak ne botën e jashtme. Nga ata u kërkua te futeshin ne radhët e UÇK-së. Por, ne kuadër te kushteve te krijuara, fërkimeve dhe organizimit te oficerëve ne kuadër te qeverisë, ishte e pamundur shkëputja dhe dërgimi i tyre. Ndërsa, vetë qeveria nuk pranonte kontakte dhe as që donte te dëgjonte për luftën çlirimtare.

UÇK-ja kishte nevojë për çdo shqiptar. Prandaj, ne këtë vit rame ne kontakt me shumë subjekte dhe lëshuam thifrje te brendshrne, ku bënim thirrje për vulinetarë që do te shkonin ne radhët e UÇK-së. Kuptohet se nga sektori, sidomos nga Xhavit Haliti dhe Azem Syla, u kërkua që te lidhemi me shokët e Shtabit që vepromn ende ne Kosovë, para se te dërgoheshin vulinetarë brenda vendit. Këtë e pranuam, edhe pse ata kishin mbetur jashtë, pa shtab. Por, pas një kohe (maj 1997) erdhi përgjigjia se gjoja (anëtarët e Shtabit} nuk kishte nevojë për vulinetarë, përveç për mjete financiarc dhe arme (Raporti i sektorit te veçant'è). Kjo nuk u mor parasysh nga Kryesia. Përkundrazi, duke ditur dëmtimin që kishte pësuar UÇK-ja dhe mos ekzistimin faktik te Shtabit Qendror, iu futëm punës për dërgimin e vulinetarëve dhe kërkuam që te bëhej organizimi i organit udhëheqës. Për ne ishte e qartë se pa atë organ nuk kishte ushtri.

Gjendje e njëjtë ishte edhe tek mjetet financiare. Mjete dërgoheshin, por ato, gjatë vitit 1997, u bllokuan diku ne Kosovë, apo humbisnin nga sektori gjatë rrugës. Shumë radhë te organizuara a njësi te shumë rretheve te organizuara te UÇK- së mbetën pa mjete. Vlen për këtë te përmendet pjesa e Prekazit e forcave te UÇK-së, Liapi e Rrafshi i Dukagjinit (Informacion nga terrent ne mbledhje te KrJesise). Ne këtë gjendje ishin edhe njësitet luftarake ne Tetovë, Kumanovë e viset tjera shqiptare. Këto rrethe e força ishin lënë fare pa mjete financiare, për çka u detvrua Kryesia e Degës (viti 1997-1998) te bënte vête ndarjen e mjeteve financiare.

Ne gjendje me te mire nuk ishte as vetë jeta e brendshme e UÇK-së. Nuk kishte me asnjë organ udhëheqës. Komanda ishte shpartalluar. Çdo njësi, rreth e organ i UÇK-së vepronte sipas vendit dhe rrethanave që ishte. Nuk kishte asnjë lidhje ne kuadër te UÇK-së. Ne këtë kohë, nëntor 1997, disa çeta te Drenicës dalin publikisht para popullit. Kjo theu tërë dyshimin e "ekzistencës" apo jo te UÇK-së si force ushtarake (Koha Ditore, tetor-nëntor 1997).
Pse u refuzuan kërkesat për dërgimin e kuadrove?

Ne kuadër te dërgimit te kuadrit brenda vendit, ne vitin 1996 kishim çuar shumë shokë ne radhët e UÇK-së. Ndonëse kishte luhatje dhe rezerva tek dy anëtarët e sektorit, ne asnjëherë nuk patëm mosmarrëveshje te thella ne Kryesinë e Degës për dërgimin e anëtarëve te LPK-së, simpatizantëve apo te veprimtarëve tjerë ne UÇK. U vendes me vota. Çdo kush kishte te drejtë te paraqiste kërkesën dhe mbi te merrej vendimi. Pas kësaj shokët dërgoheshin nga sektori brenda vendit.

Ne vitin 1996 shqyrtuam kërkesën e Fehmi Ladrovcit te cilën e paraqiti Ali Ahmeti (Ditari i MK). Ai kishte kërkuar lejen nga Kryesia për te shkuar brenda vendit për vetë, për bashkëshorten e vet dhe mëse 10 shokë. Ne si Kryesi e kishim shqyrtuar këtë kërkesë disa here, por kundër shkuarjes se grupit te Fehmi Ladrovcit brenda vendit ishte kryesisht Xhavit Haliti dhe Azem Syla, me arsyetimin se, ky njeri dhe shokët e tij janë kanenstë, njerëz që shkojnë atje për te udhëhequr luftën e jo për te luftuar (Deklarata ne Kryesi e anëtarëve te sektorit te vecante). Ky bllokim kuptohet se bëhej ne emër te Shtabit Qendror te UÇK-së, duke kërcënuar e lëshuar mbledhjen. Den ne maj te vitit 1997 e bllokuan vendimin e dërgimit te Fehmi Ladrovcit me shokë.

Arsyetimi i këtyre dy vetave, ne emër te SHQ te UÇK-së, sepse, Ali Ahmeti ishte për t'i lejuar, ndërsa Jashar Salihu nuk ishte anëtar i Kryesisë, ndaj as që merrte pjesë ne mbledhje, e bllokoi Kryesinë dhe ishte shumë negativ. Ata, përveç që akuzonin për karrierizëm e mosdëgjueshmëri, me thënien: "shokët brenda vendit nuk kanë nevojë për shokë nga jashtë, por vetëm për para" (Deklarata ne Kryesi e Xhavit Halitit dhe Azem Sylës), krijuan një fërkim dhe mosbesim te madh. Ne emër te kësaj kjo thënie ne Kryesi gjeti përkrahje, u shty për një kohë te pacaktuar marrja e vendimit për dërgimin e Fehmi Ladrovcit me shokë ne Kosovë.

Duke u mbështetur ne këtë gjendje, ne vitin 1997, shkruam një letër drejtuar Shtabit Qendror, ne te cilin bazoheshin dy anëtarët, për te shqyrtuar situatën e krijuar. Këtu po tregoj vetëm përmbajtjen ne mënyrë te përmbledhur.

Ne letër shpjegohej situata jonë politike, juridike e diplomatike ne bote; shkruhej për akuzat ndaj luftës dhe kërkohej që te dy organet, ai i UÇK-së dhe Kryesia te takoheshin se bashku, ne nivel te tyre, apo te dy a me shumë delegatëve, diku ne Shqipëri a ne Kosovë. Ne te lypsej te diskutohej situata aktuale, gjendja e brendshme e dërgimi i forcave, detvrat dhe, sidomos, kërkohej që te bisedohej mbi Frontin Çlirimtar te Kosovës te cilin ne donim te ndërtonim (Projekti i letrës). Letra iu dha Azem Sylës dhe ai na premtoi se do ta dërgonte ne vend, tek Shtabi Qendror. Por, si duket, kjo letër kurrë nuk iu është dërguar shokëve atje. Ajo ka mbetur ne sirtarët e tij, nëse i ka, ne xhepa apo veç është zhdukur. Ne vend te kësaj, ai i kishte lajmëruar shokët brenda vendit, se ne po shkonim për te udhëhequr luftën nga jashtë. Prandaj, filluan edhe fërkimet e para midis Azem Syles dhe Xhavit Halitit ne një anë, dhe pjesës tjetër te Kryesisë se Degës jashtë vendit, duke u mbështetur ne gjoja faktin se "nga bregu do te udhëhiqnim luftën".

Mirëpo, dobësimi i radhëve brenda vendit, megjithë kundërshtimin e tyre, pas janar-shkurtit 1997, kur UÇK-ja mbeti pa organ te vetin udhëheqës, përveç Kryesisë që e udhëhiqte atë, përsën morëm ne shqyrtim kërkesën e Fehmi Ladrovcit. Ne maj te vitit 1997, edhe pse përsëri dy ishin kundër Azuem Syla dhe Xhavit Haliti), u vendos dërgimi i tyre ne Kosovë. Për realizimin e këtij vendimi u caktua Ali Ahmeti, Xhavit Haliti dhe Azem Syla. E bëmë këtë me qëllim që këta te mos i nxirrnin vështirësi grupit te Fehmi Ladrovcit gjatë rrugës dhe ne vendiindje, sepse nëse nuk veprohej kështu kishte rrezik që te precipitonte deri te konfliktet e brendshme, ne kuadër te UÇK-së. Përkundër tërë kësaj ngjarjeje, vendimi nuk u realizua, për shkak te vrasjes nga forçat serbe te Luan Harajdinajt duke kaluar kufirin me shokë. Por, e përbashkët është se, përkundër dobësimit te radhëve te ushtrisë, me bllokimin e vulinetarëve e kuadrove, u veprua edhe kundër kërkesave te shokëve te tjerë te Kryesisë a te KP te Degës j.v. te cilët e shprehën gatishmërinë për te shkuar brenda vendit. Çdo kërkesë që bëhej ne Kryesi nga dy anëtarë te sektorit (Xhavit Haliti dhe Azem Syles), u refùzua kategorisht, ne emër te UÇK-së, e, gjoja se nuk kishin nevojë, ndërsa dërgonin persona te tjerë, anëtarë që i kishin nën kontrollin e tyre. Këtë e refuzonte Ali Ahmeti, duke treguar se ato nuk ishin vendime te UÇK-së (Ditari i MK).

Ne këtë kohë nga këta dy anëtarë te sektorit, paraqitet kërkesa për gjetjen e ndëriidhësve midis Kryesisë se Degës dhe UÇK-së. Nga Xhavit Haliti dhe Azem Syla u paraqitën Hashim Thaçi dhe Kadri Veseli, si kuadro te vyeshëm e te sakrificës për detyrën e tille. Ne nuk i njihnim, por me propozim te sektorit Kryesia i pranoi dhe ata nga sektori u dërguan si ndërlidhës nga Cyrihu i Zvicrës, ku ishin vendosur brenda vendit. Kjo, natyrisht, ishte e drejtë, por e keqja është se kështu nga këta paraqiteshin dy kute krejtësisht te kundërta: ai i refuzimit te shokëve që nuk i kishin nën kontroll Xhavit Haliti e Azem Syla, si dhe te pranimit nga ata te dy për te dërguar te tjerë brenda vendit, kuptohet sipas raporteve që kishin ata.


vazhdon