[gjini]

Postimi origjinal është bërë nga Urata

Halit Bogaj

AHMET KRASNIQIT



Atë ditë zie n’Shqipëri

Ra Ahmeti në pusi

Por nuk dihet kush e vrau

Ish shqiptari apo shkau

2

Por vërtet ishte një krim

Që na mbushi me trishtim

Na u vra një oficer

I shkolluar burrë me nder

3

E vrau nata plot mister

Si ka ngjarë ndër ne shpeshherë

Armiqtë tanë e dinë më mirë

Si e vranë atë martir

4

Por do vijë prapë një ditë

Ai mister për t’u shëndrrit

Asesi nuk do t’lejohet

Gjaku i tij që të harrohet

5

Se e kemi për detyrë

Në atë vrasje për të hyrë

Se e kemi amanet

Që atë krim ta zbulojmë vetë

6

Se Ahmeti ish për ne

Promethe për këtë atdhe

Ish i lidhur fort me tokën

Për të cilën e la kokën

Pasi qe shum mire e kom njoft ate burre dhe dua te shtoj vetem nje fjale per ate dhe familjen e tij:

Ahmetin e madh, ka mujt vetem shqiptari me e vra se ai ka qene i bindur se shqiptari nuk tradhton dhe ate bindje e ka patur gjithmon dhe ne shqiperi e ka ndie veten si neshpi te veten.
Pra, ate vetem shqiptar ka qene ai qe ja ka marr jeten ne vrulin ma te mire qe kishte ai per ta qlirue vendin e vete -Kosoven.