[sefedin]

Mënyra e financimit të UÇK-së

Deri në janar të vitit 1997, kur UÇK kishte strukturën e vet të organizimit, financimi bëhej në mënyrë qendrore nga organet e atij subjekti ushtarak. Ndërsa, mjetet financiare nga këshilli i financimit i dërgoheshin ndërmjet sektorit Shtabit Qendror të UÇ-së. Ai bënte ndarjen mjeteve financiare nëpër zona e nënzonat e saj.
Pikërisht kjo formë e mënyrë e financimit ne janar të vitit 1997 u dëmtua shumë, sepse disa u vranë e disa të tjerë u kapën, gjë që e dëmtoi financimin e UÇK –së. Ndonëse sektori tregonte para Kryesisë të kundërtën. Kjo edhe besohej, sepse ne, veç anëtarëve të sektorit, për të cilët e dinim se ishin anëtarë të Shtabit Qendror, të tjerët nuk i njihnim. Mirëpo, me kalimin e kohës, diku në mars të atij viti, nga ana e disa shokëve të LPK-së informohej se shumë nj¨si, zona e nënzona të UÇK-së (këtë e konfirmoi në mbledhje të Kryesisë Rexhë Ibërdemaj, Ali Ahmeti, si dhe Fondi nga RFGJ që kishte dërguar vet mjete financiare në Llap e Prishtinë) nuk kishin marrë mjete financiare që nga janari i atij viti (Raporti i anëtarëve të Kryesisë, prill-maj 1997).
Kjo çështje futi në lëvizje organin tonë. Për këtë shkak ftuam një mbledhje në muajin prill të vitit 1997 dhe kërkuam sqarime nga sektori, sidomos tre anëtarët, përkatësisht Xhavit Haliti, Azem Syla dhe Ali Ahmeti, lidhur me ato informacione të cilat ishin shpërndarë në radhët e LPK-së. Këta i pranuan këto fakte,. Ata thanë se Shtabi Qendror është dëmtuar dhe se lidhjet nuk janë siç duhet midis zonave e nënzonave. Kjo e vërtetoi faktin që ne na kishin informuar me shkrim dhe me gojë se që nga janari i atij viti, as Llapi, as njësitet e UÇK-së në fshatrat e Prekazit, me komandant Adem Jasharin , as ato të Rrafshit të Dukagjinit, as njësit tjera nën pushtimin maqedon nuk kishin marrë mjete financiare. Veç kësaj, kishim të dhëna për bllokimin e armëve edhe ndaj disa njësive në Drenicë, të cilat kishin shtruar kërkesën për armë të veçanta, po pa sukses, ndonëse nga sektori u ishte premtuar.
Deri në këtë informim ne si Kryesi, e dinim nga sektori i veçantë s, Shtabi Qendror po i ndante sipas aktivitetit, aksioneve e njësive mjete financiare gjithandej në vend. Ndërsa, me informacionin e kësaj mbledhjeje, e tërë ajo që ishte thënë me muaj të tërë doli e pavërtetë dhe mashtrim. Mbi këtë bazë, si dhe pas konfirmimit gojor dhe me shkrim që arriti në Kryesinë e Degës edhe nga këshilla të LPK-së, që kishin lidhje me radhët e UÇK-së brenda vendit, i kaluam kompetencat e mjeteve financiare në kuadër të Kryesisë së KP të Degës. Duke ia hequr Fondit dhe sektorit të drejtën për t’i administruar dhe ndarë mjetet (Vendim i Kryesisë së KP të LPK-së, 1997). Me ketë morëm vendimin për t’i centralizuar të tëra mjetet financiare, pa dallim fondi.
Për rrjedhojë, në maj të vitit 1997 vendosëm t’i ndajmë mjetet financiare vet sipas të dhënave që i kishim. Kështu, ne ndamë mjete financiare për njësitet çlirimtare të Drenicës, për ato të Prekazit, njësitet e Prishtinës dhe Llapit, të Rrafshit të Dukagjnit dhe për Pollog, viset nën pushtimin maqedon. Tashmë ishte Kryesia e Degës së LPK-së j. v. Që vendoste shumën dhe vendin e financimit. Krahas kësaj, sektori i veçantë dhe fondet, sidomos në Zvicër dhe Gjermani, pa dijeninë e Kryesisë financonin dhe dërgonin mjete në terren në Kosovë. Këtë nuk mund ta ndalnim, sepse KP ishte jo funksional në këtë fushë si organ; ajo ishte shndërruar në vegël të grupeve, duke bllokuar vendimet e Kryesisë për centralizimin e mjeteve. Prandaj, deri në mars të vitit 1998, vazhdoi kjo formë financimi e dyanshme: nga Kryesia e Degës, në një anë dhe, në anën tjetër, nga sektorët dhe fondet.