Dardania.de - Shiko Postimin Tek - Pse Nuk U Ndërtua Fronti Për çlirimin E Kosovës

sefedin · 17-12-09, 20:32

Pra, ekzistonin tri forma të financimit të radhëve të UÇK-së:

Financimi nga Kryesia e Degës.
Financimi nga sektori i veçantë
Financimi nga këshilli i fondit “Vendlindja Thërret”.

Veç këtyre formave, edhe shpenzimet ishin në tri a katër forma

Shpenzimet në botën e jashtme
Shpenzimet e sektorit të veçantë dhe grupeve tjera në Shqipëri.
Shpenzimet për logjistikë.
Shpenzimet për financimin e UÇK-së.

Pikërisht llojshmëria e madhe dhe e bërë nga shumë organe krijoi një decentralizim të ashpër në kuadër të mjeteve financiare. Fondi u nda dhe u grimcua nëpër veprimtari dhe individë të cilët, gjithashtu, financoheshin sipas lidhjeve që kishin kërkuar, qoftë me njësitet e UÇK-së, qoftë me grupet e punës në atdhe, qoftë me sektorin që merrej me logjistikë. Të tëra këto veprimtari ishin pavarësisht plotësisht.
Që nga janari 1997 pati konflikte të mëdha me sektorin, këshillat dhe përgjegjësit e Fondit. Ata nuk raportonin, ndërsa kur jepnin raporte, ato ishin të shkurtra, tregonin vetëm shumën dhe jo se kush ishte marrësi i mjeteve. Ndërsa, shumat që dërgoheshin ishin shumë të mëdha; madje kalonin shifrën e 30 mijë DM, kishte edhe 50 e 100 mijë DM, mos edhe më shumë. Kjo e detyroi Kryesinë të paraqiste çështjen në KP të Degës. Aty u diskutua dhe iu la përsëri Kryesisë për të vendosur. Kjo ishte vetëm forma për të ikur nga përgjegjësia, sepse kështu shkohej kah decentralizimi i tërësishëm. Dhe, muajt që pasuan e vërtetuan këtë çështje. Askush nuk përgjigjej për mjetet financiare, në kohë që ato harxhoheshin në forma të ndryshme.
Ky element e detyroi Kryesinë që përsëri më 18 tetor 1997 të paraqiste çështjen në KP. Përsëri kjo ia kaloi çështjen Kryesisë. Duke e parë këtë paaftësi financimi, të përkrahur nga disa anëtarë të tjerë, u shkua në luftë frontale kundër Kryesisë. Kjo u sforcua sidomos pas shpërthimit të konflikteve të armatosura në Kosovë. Në këtë kohë filloi edhe mbledhja e ndihmave në shumë të mëdha, prandaj lufta kundër Kryesisë u bë më e ashpër. Ajo kishte për qëllim marrjen e mjeteve financiare, para se të vihej tek konfrontimi.
Sektori pretendonte t’i kishte mjetet financiare në diskonim të plotë. Ai donte të vendoste vetë për mjetet që dërgonte brenda te UÇK-ja, apo ato më të cilat bliheshin armë në Shqipëri, si dhe për shpenzimet tjera, të cilat e kalonin shumën e dhjetëra-mijëra DM: Pikërisht kjo, në mars të 1998, e detyroi Kryesinë që në tërësi të ndalonte sektorin dhe këshillin e financimit të bënin administrimin apo ndarjen e mjeteve të Fondit “Vendlindja Thërret” (Vendimi i Kryesisë së KP të LPK-së, 1998). Vendimi iu dërgua të gjitha fondeve. Me të tregohej se e tërë administrata, vetë ndarja dhe përcaktimi i shumave kaloi në Kryesi, së cilës i paraqiteshin kërkesat dhe në bazë të tyre vendosej për mjetet. Udhëheqësi i sektorit nga Kryesia për administrimin e mjeteve u përcaktua Muhamet Kelmendi, ndërsa anëtarë u zgjodhën Ali Ahmeti dhe Adem Grabovci. Në këtë kohë e tërë Kryesia ishte në Tiranë, jo vetëm për çështje financiare, por kryesisht për kontakte dhe për problemin politik, atë të ndërtimit të Frontit Çlirimtar të Kosovës.
Mirëpo, meqenëse konfliktet ishin thelluar, sidomos në Shqipëri, midis sektorit të veçantë dhe grupit të furnizimit të njësive të UÇK-së me mjete luftarake. Kryesia u mor në mbledhjen e vet në Tiranë, edhe me çështjet e tilla. Në Shqipëri, Kryesia e Degës thirri ata (sektorin e veçantë dhe atë të furnizimit) në mbledhje të gjëra dhe caktoi dy baza të furnizimit me mjete, atë të Tropojës, të udhëhequr nga Dema dhe të Kukësit. Grupi i Tropojës, kishte të drejtë edhe për të blerë mjete për UÇK-në, përveçse merrej edhe me dërgimin e mjeteve të luftës brenda vendit, të cilat i sillte sektori i veçantë, përkatësisht Xhavit Haliti dhe Azem Syla. Armët ua blinte Raif Gashi dhe nëpërmjet tij bëhej dërgimi i tyre në baza të rrethit të Kukësit. Këta ishin kompetentë për të furnizuar edhe bazën e Tropojës me mjete. (Vendimi i Kryesisë, mars 1998)
Kjo formë tregoi suksesin e vet të plotë, sepse bëhej kombinimi i blerjes dhe furnizimit e transportit të mjeteve. Kështu u kënaqën edhe epshet e veçanta. Sektorët merreshin në mënyrë të ndarë me detyrat e ngarkuara, ndonëse kishte pakënaqësi. Në fund të marsit të vitit 1998, përsëri në Tiranë bëmë konfirmimin e kësaj mënyre pune, të ndarë në grupe të veçanta për të rënë dakord të dyja grupet. Por, ajo e futi në luftë frontale klikën kundër Kryesisë dhe formave të tilla të punës. Që nga ky moment filloi fronti për zhdukjen e udhëheqjes politike të LPK-së.

17-12-09, 20:32	#21
sefedin Anëtarësuar: 08-01-07 Vendndodhja: Në shtëpinë time buzë liqenit ... Postime: 78	Titulli: Pse Nuk U Ndërtua Fronti Për çlirimin E Kosovës Pra, ekzistonin tri forma të financimit të radhëve të UÇK-së: Financimi nga Kryesia e Degës. Financimi nga sektori i veçantë Financimi nga këshilli i fondit “Vendlindja Thërret”. Veç këtyre formave, edhe shpenzimet ishin në tri a katër forma Shpenzimet në botën e jashtme Shpenzimet e sektorit të veçantë dhe grupeve tjera në Shqipëri. Shpenzimet për logjistikë. Shpenzimet për financimin e UÇK-së. Pikërisht llojshmëria e madhe dhe e bërë nga shumë organe krijoi një decentralizim të ashpër në kuadër të mjeteve financiare. Fondi u nda dhe u grimcua nëpër veprimtari dhe individë të cilët, gjithashtu, financoheshin sipas lidhjeve që kishin kërkuar, qoftë me njësitet e UÇK-së, qoftë me grupet e punës në atdhe, qoftë me sektorin që merrej me logjistikë. Të tëra këto veprimtari ishin pavarësisht plotësisht. Që nga janari 1997 pati konflikte të mëdha me sektorin, këshillat dhe përgjegjësit e Fondit. Ata nuk raportonin, ndërsa kur jepnin raporte, ato ishin të shkurtra, tregonin vetëm shumën dhe jo se kush ishte marrësi i mjeteve. Ndërsa, shumat që dërgoheshin ishin shumë të mëdha; madje kalonin shifrën e 30 mijë DM, kishte edhe 50 e 100 mijë DM, mos edhe më shumë. Kjo e detyroi Kryesinë të paraqiste çështjen në KP të Degës. Aty u diskutua dhe iu la përsëri Kryesisë për të vendosur. Kjo ishte vetëm forma për të ikur nga përgjegjësia, sepse kështu shkohej kah decentralizimi i tërësishëm. Dhe, muajt që pasuan e vërtetuan këtë çështje. Askush nuk përgjigjej për mjetet financiare, në kohë që ato harxhoheshin në forma të ndryshme. Ky element e detyroi Kryesinë që përsëri më 18 tetor 1997 të paraqiste çështjen në KP. Përsëri kjo ia kaloi çështjen Kryesisë. Duke e parë këtë paaftësi financimi, të përkrahur nga disa anëtarë të tjerë, u shkua në luftë frontale kundër Kryesisë. Kjo u sforcua sidomos pas shpërthimit të konflikteve të armatosura në Kosovë. Në këtë kohë filloi edhe mbledhja e ndihmave në shumë të mëdha, prandaj lufta kundër Kryesisë u bë më e ashpër. Ajo kishte për qëllim marrjen e mjeteve financiare, para se të vihej tek konfrontimi. Sektori pretendonte t’i kishte mjetet financiare në diskonim të plotë. Ai donte të vendoste vetë për mjetet që dërgonte brenda te UÇK-ja, apo ato më të cilat bliheshin armë në Shqipëri, si dhe për shpenzimet tjera, të cilat e kalonin shumën e dhjetëra-mijëra DM: Pikërisht kjo, në mars të 1998, e detyroi Kryesinë që në tërësi të ndalonte sektorin dhe këshillin e financimit të bënin administrimin apo ndarjen e mjeteve të Fondit “Vendlindja Thërret” (Vendimi i Kryesisë së KP të LPK-së, 1998). Vendimi iu dërgua të gjitha fondeve. Me të tregohej se e tërë administrata, vetë ndarja dhe përcaktimi i shumave kaloi në Kryesi, së cilës i paraqiteshin kërkesat dhe në bazë të tyre vendosej për mjetet. Udhëheqësi i sektorit nga Kryesia për administrimin e mjeteve u përcaktua Muhamet Kelmendi, ndërsa anëtarë u zgjodhën Ali Ahmeti dhe Adem Grabovci. Në këtë kohë e tërë Kryesia ishte në Tiranë, jo vetëm për çështje financiare, por kryesisht për kontakte dhe për problemin politik, atë të ndërtimit të Frontit Çlirimtar të Kosovës. Mirëpo, meqenëse konfliktet ishin thelluar, sidomos në Shqipëri, midis sektorit të veçantë dhe grupit të furnizimit të njësive të UÇK-së me mjete luftarake. Kryesia u mor në mbledhjen e vet në Tiranë, edhe me çështjet e tilla. Në Shqipëri, Kryesia e Degës thirri ata (sektorin e veçantë dhe atë të furnizimit) në mbledhje të gjëra dhe caktoi dy baza të furnizimit me mjete, atë të Tropojës, të udhëhequr nga Dema dhe të Kukësit. Grupi i Tropojës, kishte të drejtë edhe për të blerë mjete për UÇK-në, përveçse merrej edhe me dërgimin e mjeteve të luftës brenda vendit, të cilat i sillte sektori i veçantë, përkatësisht Xhavit Haliti dhe Azem Syla. Armët ua blinte Raif Gashi dhe nëpërmjet tij bëhej dërgimi i tyre në baza të rrethit të Kukësit. Këta ishin kompetentë për të furnizuar edhe bazën e Tropojës me mjete. (Vendimi i Kryesisë, mars 1998) Kjo formë tregoi suksesin e vet të plotë, sepse bëhej kombinimi i blerjes dhe furnizimit e transportit të mjeteve. Kështu u kënaqën edhe epshet e veçanta. Sektorët merreshin në mënyrë të ndarë me detyrat e ngarkuara, ndonëse kishte pakënaqësi. Në fund të marsit të vitit 1998, përsëri në Tiranë bëmë konfirmimin e kësaj mënyre pune, të ndarë në grupe të veçanta për të rënë dakord të dyja grupet. Por, ajo e futi në luftë frontale klikën kundër Kryesisë dhe formave të tilla të punës. Që nga ky moment filloi fronti për zhdukjen e udhëheqjes politike të LPK-së. __________________ Vetëm të guximshmit janë fitimtarë dhe me fat derisa t'i lënë të jetojnë...!