[sefedin]

2. Financimi i UÇK-së nga qeveria dhe subjektet politike

Për këtë formë të financimit të luftës, deri në maj të vitit 1998, po diskutojmë vetëm për të treguar pozitat e tyre (klikës) në këtë fushë, për të mos thënë se dhe qesharake për UÇK-në
Me qeverinë e Kosovës, ne si Kryesi, kishim rënë në kontakt disa herë. Ajo kurrë nuk kishte dëgjuar dhe as qé donte te dëgjonte për UÇK-në. Megjithatë, ne nuk e ndalnim interesimin tone. Si Kryesi bëmë disa kërkesa dhe tentuam te vendosnim edhe kontakte. Por, deri në vitin 1996, e gjithë puna jonë ne këtë anë ishe e kotë, sepse jo se nuk. ndihmonin, pot as te takoheshim nuk donte zoti Bukoshi dhe të tjerët në qeveri..
E njëjta pozitë ishte edhe me subjektet
Le t'i shqyrtojmë me radhë.
'Ndihmat" nga. qeveria në mërgim e B. Bnkoshit.
nOrgan e LPK-së kishin ndërmarrë veprimtari te pandërprerë për të bashkëpunuar ne fushën financiare, nëse jo në sfera tjera, me qeverinë. Për ketë disa herë dërguam në emër tonë letra tek qeveria: shkuam në zyrat e saj dhe kërkuam bashkëpunim. Por, kjo iniciativë e jona u refuzua kategorish nga B. Bukoshi, madje ne mënyrë injoruese dhe pa dhënë shpeshherë as përgjigje për kërkesat tona.
Të mbështetur në qëndrimin e Kryesisë për té bashkëpunuar
e koordinuar veprimtarinë e punën kombëtare, ishin caktuar shokë për të kërkuar forma dhe për të gjetur mundësi të kontakteve me këto forca politike dire me B. Bukoshin, si “kryeministër”. Në ketë kohe flitej se A. Demaçi kishte raporte të mira, mos edhe të thella me B. Bukoshin. Pikërisht, për ketë shkak, kur ne nëntor te vitit 1995, erdhi për punë ne Hamburg Adem Demaçi, u takova me te. Në fakt, ai erdhi aty për të organizuar “Bashkësinë Demokratike Shqiptare" - shkurt "“Lobin Shqiptar”, sikundër e quante ai. Për këtë shkak u takuam në shtëpinë time dhe biseduam për çështjet që paraqiti ai.
Dy tema ishin kryesore:
Bashkësia Demokratike Shqiptare
Gjetja e formave të bashkëpunimit në llogari të UÇK-së, Lidhur me këto dy çështje shtruam mendime të ndryshme. Ai ishte për te shuar tere jetën atë organizative, etj, në llogari të Bashkësisë, nderkohë qe i thashë se edhe nëse unë pajtohem me një propozimin te tillé., jeta politike ka shkuar aq thellë, sa që pa arritur bashkimin politik në Kosove, asgjë nuk mund te arrihej. Kjo, ne fakt, u vërtetua edhe në mbledhjen të cilën e organizoi Demaçi dhe ku të gjithë përfaqësuesit e kundërshtuan, duke thëne se në Prishtinë bëhej bashkimi, e jo në boten e jashtme.
Mirëpo, përveç kësaj teme, ne takimin me Demaçin, shtrova çështjen e bashkimit politik e juridiko ushtarak M sistem, si forme e mundshme për te arritur tek ndërtimi i një sistemi shtetëror. Unë isha i qartë se gjendja do te keqësohej e situata do te mente rrugën e vet çlirimtare. Por, Demaçi as qe mendonte se kishim për t'ia arritur kësaj, duke menduar, gjë qe edhe e theksoi, se "shqiptarët s'kanë aq aftësi sa të kryejnë aksione profesionale". Megjithatë, i propozova që ai të shfrytëzonte lidhjet me B. Bukoshin, në mënyrë qe ai te na ndihmonte financiarisht, nëse nuk donte për të bashkëpunuar a për të koordinuar punën me forcën tone politike e ushtarake. Në këtë kërkesë, zoti Dernaçi mu përgjigj pozitivisht, duke me thëne "se sa para doja për një aksion”. Natyrisht se ndihma dhe financimi nuk jepej ne këtë formë, pot në mënyrë tjetër, duke mos e lidhur me një aksion. Por, ai përsëri m'u drejtua me pyetjen: "A mjaftojnë. 30 mijè a 50 mijé DM për një aksion?". Këtu i thashë se edhe njëra edhe shuma tjetër, nëse jepen në muaj janë të mirëseardhura, ndonëse në të ardhmen kjo shumé mund té rritej. (Shënimet nga takimi me Adem Demaçin).

Këtu e përfunduam takimin, me shpresë se ai do të shfrytëzonte lidhjet me Bukoshin dhe do te hapeshin rrugët e bashkëpunimit në fusha té ndryshme. Nga kjo, né Kryesi,vendosem për t'iu drejtuar me letër zotit Bukoshi. Këtë e bëmë në dhjetor të vitit 1995. Ai nuk u përgjigj fare. Edhe në shkurt të vitit 1996 e diskutuam këtë çështje. - Përsëri e vendosem që t’i drejtohemi me letër dhe përsëri asnjë përgjigje nuk ka ardhur nga zotëria. Në qershor ngarkuam E. Xhemailin për ta ftuar dhe kërkuar takim me Bukoshin. Ai e kishte ftuar atë dhe pas tri ditëve Bukoshi dha përgjigjen se donte te takohet me ne në fillim të korrikut, në Ulm për të diskutuar çështjet e shtruara.

Në takim, shkova unë (Muhamet Keimendi) dhe një shok tjetër (Emrush. Xhemajli. Në anën tjetër vetëm -Bujar. Bukoshi.
Temat e diskutimit i hapa unë. Ato ishin:
1. Bashkëpunim në sferën politike dhe organizative.
2. Ndihma ushtarake.
Për ç’shtien e parë, si unë ashtu edhe Xhemaili, treguam qëllimin e
bashkëpunimit, që duhej të shkonte kah koordinimi i aktivitetit tonë politik e aksionar, në mënyrën që shpërthimi i luftës të na gjente té bashkuar në Frontin për çlirimin e Kosovës. Ne kërkuam qe ai t’i vinte në shërbim të luftës institucionet e shtetit sepse pa një sistem çlirimtar mbi bazën shtetërore nuk mund të korrnim sukses. Ky ishte arsyetimi ynë.
Lidhur me këtë ai u përgjigj prerazi:
“Unë nuk guxoj të bashkëpunoj me ju, aq më pak që të lidh ndonjë marrëveshje, apo të vë institucionet e mia në favor të luftës. Ne jemi për format paqësore, ndonëse e di që ato nuk korrin asnjë sukses, por unë vij nga një bazë e tillë dhe duhet ta përkrah atë”. (Shënimet nga takimi, 1996)
Ndërsa për çështjen e dytë, pasi i shpaguam ekzistencën e UÇK-së dhe faktin se aksionet në Kosovë po kryheshin nga njësitet ushtarake, të këtij subjekti ushtarak, të cilën e ka krijuar dhe ndërtuar LPK-ja, kërkuam që qeveria e Kosovës të na ndihmonte financiarisht, sepse nevoja e mjeteve ishte shtuar dhe ne nuk kishim aq mjete financiare sa kërkonte situata e krijuar. I thamë se UÇK-së i duhen aktualisht 30 mijë DM në muaj për të ekzistuar si subjekt nëpërmjet aksioneve çlirimtare.

Për atë ai u përgjigj se ka biseduar Dernaçi dhe se ai është dakord té japë shumën prej 30 mijé DM në muaj, por –vetëm fshehurazi, sepse nuk guxonte nga të tjerët të merrte mjete, pa dhëne llogari e aq me pak për ndonjë subjekt tjetër, siç është Meqë ai tha këtë, me propozimin e Bukoshit, ne ramë dakord dhe e gjetëm mënyrën e komunikimit me pseudonime e shenja kur ai të kishte mundësi të jepte ndihma. I treguam edhe personin që kishte për té shkuar për t’i marrë mjetet në dorëzim. Bukoshi dha dy muaj mjete; njëherë 30 mijé DM„ për. korrikun dhe në shtator té 'vitit 1996, 20 mijë DM. Kurrë më, pas vitit 1996 deri në mars té vitit 1998 nuk dha mjete dhe as pranoi të bisedojë me forcat tona të LPK-së. Për te, ne nuk ekzistonim më.