[sefedin]

Mirëpo, me shpërthimin i luftës së armatosur, pas dhunës e terrorit masakrave mbi popullatën civile në Drenicë, me 28 shkurt 1998, si dhe ne viset tjera, ne caktuam përsëri shoke për të shkuar e biseduar me te. Për atë kishim biseduar shumë shokë edhe më herët. Thuhej se disa vetë kanë shkuar dhe biseduar me te në emër të UÇK-së në emër personal si shqiptarë. Por, sa qëndron kjo unë nuk jam informuar. E di se në organet e LPK-së, këndej edhe të UÇK-së, sepse ende ishte Kryesia e LPK-së që vendoste edhe për UÇK-në , është biseduar dhe është caktuar një
shok për të shkuar për bisedime me zotin Bukoshi. Ky e kishte edhe autorizimin. Ai ishte Xhemail Fetahu, të cilin e kishim pajisur edhe me vendimin e Shtabit Qendror të UÇK-, vendimin që e kishte lëshuar Kryesia. Këto kompetenca i kishim edhe ne të Kryesisë së Degës. (Vendimi i ShQK UÇ-së, mars 1998)
Krahas këtij që shkoi dhe bisedoi me Bukoshi në emër të LPK-së dhe UÇK-së kishte informacione se me të kishin biseduar edhe Shaban Mujaj (Magjupi), Jashar Salihi e ndonjë person tjetër. Ata vepruan në kokë të vet. Kishin kontakte me të edhe disa njerëz të tjerë të cilët nuk ishin në
Lidhje me LPK-në dhe as që ishin anëtarë subjekteve që ne udhëhiqnim. Nëpërmjet këtyre personave, përkatësisht Gent: Kelmendit, në mars të vitit 1998, B. Bukoshi kishte paguar 300 mijë DM për UÇK-në. Ai mblidhte mjete financiare në emër lutës se Drenicës kundër terrorit serbomadh në emër të masakrave në Kosovë. Edhe pse të dhënat e Këshillit Qendror Emergjencës, të krijuar nga B.Bukoshi, kishin mbledhur me miliona DM për lutën dhe UÇK-në ai dërgoi vetëm 300 mijë DM ndihmë,
Çfarë veprimesh qesharake!
Vetë shuma e tillë ishte injoruese. Ne të Kryesisë ishim në dilemë dhe vetë Kryesia u nda në dysh: njëra palë e kryesisë ishte për të pranuar mjetet, ndërsa pala tjetër ishte kundër. Por, pas analizës së situatës, si dhe duke marrë për bazë qëllimin që i kishim vendosur vetes për ndërtimin e sistemit, pranuam mjetet me qëllim që të mos shkëputen lidhjet dhe të jepnim shembull për bashkëpunim në të ardhmen edhe unifikim të luftës sonë në sistemin shtetëror çlirimtar. Ky qëllim ishte shkaku pse ne i pranuam mjetet me sasinë qesharake të Bukoshit. Gjithashtu, ishte mendimi se ato mjete duheshin refuzuar, pavarësisht qëllimeve, deri sa ai di dorëzonte të tëra mjetet në fondin tonë.
"Për luttë janë mbledhur mjetet nga Bukoshi dhe vetëm luftës i duhen dorëzuar". Kjo ide teorikisht ishte e drejtë, por për kohën e gabuar, sepse në fakt edhe pse ai për luftë e terror; për Drenicë e Kosovë i kishte mbledhur mjetet financiare, po ende s'ishte koha. për të vendosur një formë të tillë, me ultimatum, dorëzimin e tyre në Fond. Ne si subjekt politik e ushtarak ende nuk i kishim lëshuar thirrjet zyrtare për të ardhur në Kuvend, për të ndërtuar Frontin për Çlirimin e Kosovës, sistemin çlirimtar me të gjitha subjektet politike, organizative pa dallim përkatësie politike e organizative. Prandaj, me këto kushte, dalja me vendim për
dorëzuar të gjitha mjetet, apo për të marrë masa të tjera ndaj di, e pengonte kryesisht këtë detyrë të madhe kombëtare, atë të ndërrimit apo të ndërtimit të qeverisë çlirimtare.
Për këtë shkak i pranuam mjetet dhe kështu dhamë të kuptohej se jemi për bashkëpunim, qoftë edhe duke na injoruar me shuma të tilla qesharake. Ne kështu deshëm të tregonim se, për Kosovën kemi të drejta të barabarta dhe vetëm të bashkuar mund të ecnim në rrugën e madhe të lutës për liri.
Nëpërmjet këtij veprimi konfliktet u thelluan në organet tona. Pala qe, ishte për t'i kthyer :mjetet, përfaqësuesit të Fondit "Vendlindja Thërret", me Jashar Salihun e Agush Bujën në ballë, të përkrahur nga ..Adem Grabovci, Shaban Muja Bilal Sherifi, Bardhyl Mahmuti e ndonjë tjetër, të cilët ishin organizuar në një grup të vetin, jashtë organizatës, shkuan me këtë edhe ma tej në luftë kundër Kryesisë. Ndërsa, anën tjetër edhe pse bëmë këtë rrezikim, zoti Bulkoshi nuk e pa të arsyeshme të kontaktonte me organet, edhe ose u propozua nga ana ime, me porosinë që dërgova nëpërmjet Xhemail Fetahut dhe Dukagjin Kelmendit, për t'u takuar në Bonn apo në Tiranë, ku të donte ai. Përkundrazi, mjeteve financiare dhe kërkonte lidhje individuale me ndonjë person, sikundër bëri më vonë, duke dhënë mjete individëve, jashtë strukturave organizative.