[sefedin]

Po filloj po postimin e kapitullit të katër të librit. Lus administratorët që së paku për një kohë mos ti ndërrojnë ngjyrat që i kam vënë në disa vënde. Aty shifet manipulimi që i është bërë UÇK-së dhe popullit në përgjithësi.

KAPITULLI III

SHPËRTHIMI I LUFTËS DHE GJENDJA POLITIKE NË KOSOVË

Dihet se Kosova kishte kohë që jetojnë nën pushtimin e egër fashist serb. Asaj ia kufizuan, mohuan dhe ia ndaluan me ligj, që në vitit ’80, të gjitha të drejtat autonome. Gjatë atyre viteve u krijua një situatë e rëndë, ku të gjitha të drejtat politike, juridike shoqërore, duke e shndërruar Kosovën në koloni tipike serbe. Në vitin 1989 u be edhe faktikisht likuidimi i statusit të krahinës. Kosova me ligj u bë pjesë e Serbisë, u tjetërsua në vend serb.
Ky likuidimi juridik krijoj ndarje midis pushtuesit dhe populli shqiptar. Forcat serbe shkuan duke e thelluar veprimtarinë e tyre diskriminuese. Përveç mohimit të të drejtave në sfera të ndryshme, ndaj popullit tërë u thelluan masat politike, atë policore mbi baza raciste, duke vrarë e terrorizuar nga pozitat shtetërore. Për shtetin serb mjaftonte përkatësia kombëtare, si fakt, për të dhunuar, vrarë dhe masakruar. Me këtë bazë u vranë gjatë viteve 1990-1997 mbi 250 shqiptarë, rreth 2 mijë u burgosën dhe mbi 500 mijë u detyruan të lëshonin Kosovën. E tërë kjo veprimtari, diskriminuese fashiste u krye zyrtarisht. Populli shqiptar u soll, nga masat shtetërore serbe, buzë likuidimit. (Raporti i KMLDN i RFGJ 1998).
E gjithë kjo veprimtari u përcoll edhe me ligje, akte nënligjore e masa diskriminuese. Shteti serb sanksionoi pushtimin ne fushën politike dhe kolonializmin ne atë ekonomike. Ai e ndaloi arsimin, kulturën e shkencën shqiptare. Kjo veprimtari zgjoi kundër reak*sionin, idenë për vetorganizim dhe për gjetjen e forcave për te rezistuar kundër zhdukjes sonë kombëtare. Populli ynë nuk mund te qëndronte vetëm ne rezistence paqësore, përballe masave te egra raciste, atyre zhdukëse, etj. Atë ishin te pasuksesshme, sepse nuk mund të ndalnin masat fashiste serbe dhe të çlironin vendin.
Janë dy faktorë që shpien tek lufta ne Kosove.
- Se pari, ne njërën ane ishte armiku, qe shkoi duke e thelluar luftën diskriminuese. Ai kishte kohe që ishte futur ne veprimtari për te zhdukur kombin tone. Qeverise serbe te Beogradit i duhej. lufta, gjë që thelloi diskriminimin, dhunën e terrorin, masat shfarosëse e deri tek shpërthimi i luftës, me qellim te serbizimit te Kosovës, dhe;
- Se dyti, ne anën tjetër ishte populli yne, ai qe nuk mund te jetonte si me pare, nen pushtim dhe diskriminim, nen dhunën e egër dhe i terrorizuar, pa mbrojtje. Kjo solli vetorganizimin. dhe fillimin e luftës për vetëmbrojtje dhe për çlirim. Këtë dy elemente çuan deri tek krijimi i kushteve për shpërthimin e luftës me pushtuesit dhe organizimin tonë ushtarak, i cull u zgjerua me shpejtësi ne pranverën e vitit 1998.

1. Shpërthimi i luftës se armatosur ne Kosove

Thamë me lart se përgatitjet paraprake për shpërthimin e luftës se armatosur ishin bere. Kosova nuk mund te mbetej ne gjendje të tulle, as ne lufte dhe as ne page. Faktet për te ardhur deri tek shpërthimi i luftës se hapur te armatosur ishin prezent.
Armiku kishte sjelle forca te mëdha ne Kosove. Krahas ushtrisë se rregullt serbo-malazeze, që sipas te dhënave, në fund te vitit 1997 kishte mbi 35 mije veta, ne Kosove kishin sjelle edhe 40 mije forca speciale policore, deri edhe 3 mije vullnetare ruse e ukrainas. Ne territorin e Kosovës u vendosen edhe vullnetarë çetnike serbe te Arkanit dhe te të ashtuquajturit kapiten Draganit, te cilët kishin luftuar ne Kroaci dhe ne Bosnjë e Hercegovinë. Veç këtyre forcave, pushteti serb beri edhe armatimin e forcave vullnetare serbe e malazeze ne Kosove, të cilët e kalonin shifrën e 10 mijë. Në dhjetorë te vitit 1997 dhe ne fillim te vitit 1998, pak para se te shpërthente lufta frontale, ne Kosove ishin mbi 100 mije forca te armatosura serbe. (Të dhënat nga vjetari anglez Militär 1997).
Ky fakt tregonte se armiku se shpejti do te shkonte ne sulme frontale ushtarake e policore, për te bere spastrimin e territorit shqiptar nga shqiptarët, qëllim historik, ky, i shovinizmit serbomadh. Mirepo, paraprakisht, pushteti serb ne vitin 1997, beri disa provokime te armatosura, ne emër te luftës kundër • njësive te armatosura te UCK-se, si ne Llaushe, ne Prekaz e ne disa fshatra te tjerë që me vonë, në janar te vitit 1998, edhe ne Rrafshin e Dukagjinit, me qëllime te caktuara ushtarake. Me ane te kësaj, armiku donte te shihte edhe te konstatonte disa çështje te cilat, për te shkuar tek lufta e armatosur ishin te një rëndësie te madhe. Pushteti serb donte te dinte edhe reagimin e faktorit te jashtëm:
1. Te konstatonte organizimin e popullit tonë ne UÇK dhe shtrirjen e saj ne nivel territori;
2. Armët, me te cilat ishin te armatosur njësitet ekzistuese te UCK-se, si dhe aftësinë ushtarake te ndjesive te armatosura, strukturën dhe komandimin e tyre ne nivel shteti;
3. Te vërtetonte reagimin e shqiptareve dhe aftësinë mobilizuese te popullit tonë, si ne sferën politike e diplomatike, ashtu edhe ne atë ushtarake e te vetëmbrojtjes;
4. Të shihte reagimin e faktorit te jashtëm, si atij te organizmave ndërkombëtare, te OKB-se, OSBE-se, UE-se, etj, ashtu edhe të shteteve, sidomos te SHBA-se përballë Kosovës.
Për këtë qëllime, ai beri disa provokime te ashpra te armatosura ne viset e ndryshme te Kosovës, sidomos ne Drenice, duke shkuar ne shatër, tetor e nëntor te vitit 1997 me njësitë e veta si dhe duke u tërhequr, pas sulmeve e bombardimeve me arme te renda mbi fshatrat e këtij rajoni, prej nga bërë analizën ne çështjen e përmendura dhe me 28 shkurt te vitit 1998, me sulme te armatosura te nivelit me te larte ushtarak kundër popullit tonë, duke sulmuar me forca te mëdha policore e ushtarake dhe me atë vullnetare serbe fshatrat të cilat ishin shndërruar ne qendër te rezistencës dhe te luftës se popullit tonë për liri, shtet e pavarësi. kombëtare.