[sefedin]

Kryesia e KP e dinte se UCK-ja ishte ne gjendje shume te rende. Edhe sektori e dinte këtë, por për te mos lejuar ndërtimin Frontit për Çlirimin e Kosovës, bënë bllokimin e tërë punës tjetër, gjë qe popullit tonë ne vitin 1997-1998 i kushtoi shume rendë. Si me herët, sektori kërkoi qe te vinte deri tek kontakti me Shtabin Qendror, për te cilin thuhej se ekzistonte, ndonëse edhe syri i thjeshte e provonte te kundërtën. Gjatë kësaj kohe, në Shoqatën e Shkrimtareve te Shqipërisë, ku ishim duke mbajtur mbledhjen e Kryesisë, u futen ne mbledhje Azem Syla e Xhavit Haliti, Hashirn Thaci e Kadri Veseli si perfaqesues te Shtabit Qendror te UÇK-se. Ne këta i njihnim si ndërlidhës midis lukse dhe UÇK-se, ndërsa tani na dilnin si anëtarë te atij organi i cili kurrë nuk është dëmtuar, ndonëse ishte gjendja tjetër, e kundërta asaj. Dhe, për me tepër vinin për te thane se UÇK-ja e ka bazën e vet politike, prandaj asaj nuk i duhej asnjë organizim tjetër politik, aq me pak Fronti. (Shënime nga Puna e Kryesisë)
Ky ishte për Kryesine një "sihariq" jo edhe i papritur. Kjo loje e sektorit ishte vene re, por, qe ne emër te luftës te shkohej kaq thelle, pa marre parasysh as viktimat, as demet materiale dhe shkatërrimet, kjo ishte e pakuptimte. Te gjithë e kishim kuptuar se këta zotërinj gënjenin. Nuk kishte organ te ndërtuar te UÇK-se; ai u kooptua formalisht pas disa muajve, kur Azem Syla futi si zëdhënës të tij Jakup Krasniqin, por nuk ekzistonte as baza politike, përkatësisht subjekt i organizuar politiko*-organizativ, për te mos folur për ndonjë Front të Hashim Thaçit, Kadri Veselit, përkatësisht te Azem Syles dhe Xhavit Halitit. Ata donin thjesht ne këtë mënyre te bllokonin punën dhe ndërtimin e atij subjekti ne mënyre ushtarake, duke dale kundër bashkimit te subjekteve dhe organizimit te popullit tonë, pa dallim partie, bindjeje e krahine ne Frontin Çlirimtar të Kosovës. Dhe, forme me e mire për këtë bllokim ishte kjo: thirrja ne atë organizma.
Mbledhja ne Tirane me këta zotërinj përfundoi me vendim që për këtë do te diskutohej e vendosej ne mbledhje te KP të LPK-se, e cila ishte vendosur te mbahej ne gjysmën e dyte te muajit mars. Prej këtij momenti, pasi lëshuan disa komunikata, deri ne atë te 49, sektori ndaloi lëshimin e tyre. (Komunikatat 44-49). Prandaj UÇK-ja mbeti për me tepër se dy muaj (prill-qershor 1998) pa asnjë informacion. Ne këtë kohe u bllokua edhe dërgimi i kuadrit politik e ushtarak, përdeg atyre qe viheshin ne shërbim te tyre, apo qe kishin lidhje te ndryshme, krahas atyre familjare edhe shoqërore, me këta anëtarë. Askush nuk mend te depërtonte ne radhët e UCK-se pa u vene ne shërbim te klikës, ose pa pasur lidhje individuale me zonat ne vend.
Në Tiranë lëshuam edhe vendimin për grupin e furnizimit, ku ngarkuam Mërgimin e Demin udhëheqës, ndërsa atë te furnizimit ku ishte Xhaviti udhëheqës, ndihmës Azemi e Raifi, si dhe grupin me pune me oficeret, ku ishte udhëheqës Ali Ahrneti dhe anëtarë Ibrahim. Kelmendi e Naser Idrizi (Projektvendimet e Kryesisë). Përveç këtyre punëve, nuk është kryer tjetër veprimtari ne emër te UCK-se. Ndërsa, me UCK-ne merreshim vesh vetëm nëpërmjet mjeteve te informacionit te cilat me moton "mbrojtja e pragut te shtëpisë", tregonin ne televizionin shqiptar (TVSH) kryengritjen popullore. Dhe, ne fakt, kjo lufte e popullit shqiptar ishte duke u vetorganizuar, fshat pas fshati e lagje pas lagjeje, ne formacione ushtarake te UCK-se. Kjo lufte edhe u vetarmatos, sikundër edhe u financua nga populli ynë.
Me këtë nuk u ndërtua as UCK-ja dhe as sistemi çlirimtar ne Kosove. Ndërsa, grupi qe ishte organizuar, ne maj beri kooptimin e njerëzve ne Shtabin Qendror dhe me vone doli edhe me përfaqësues politike, sikundër i kemi dëgjuar ne mjetet e informimit.


Fundi i KAPITULLIT - 3të