[sefedin]

a) Lufta për mosndërtimi e sistemit çlirimtar

Lufta për te mos ardhur deri tek ndërtimi i sistemit çlirimtar, organizimin e Frontit si organizimin me të larte, Brenda te cilit do te ndërtohej qeveria çlirimtare, ne kuadër te LPK-se, u duk ne fillimit te vitit 1997. Fill pas janarit te atij viti, u be një lufte jashtëzakonisht e madhe dhe ne mënyrën me të fshehte, jashtë çdo rregulli organizativ, shoqëror e luftarak. Ajo ishte, thjesht, lufte shkatërrimtare:
a) Se pari, ne dëmtimin e luftës sonë çlirimtare, duke moslejuar ndërtimin e sistemit dhe përforcimin e UCK-se me kuadër ushtarak, politik, etj.
b) Se dyti, ndaj vete shokëve te LPK-se, te çilet kishin merita te padiskutueshme për ndërtimin e UCK-se, ndaj te çileve në formën me te ulet u hapen thashethemet mbi akuzat me monstruoze, si "tradhtarë", "elemente destruktive" e "vrasës".
Për te realizuar dhe ndërtuar grupin politik e organizativ individualist jashtë çdo rregulli organizativ e luftarak, ata zyrtarisht, deri ne mars te vitit 1998, nuk dolën kundër Kryesisë se Degës. Përkundrazi, ishin vete ata qe i mbronin pikëpamjet e LPK-se, qëndrimet e vendimet te cilat dilnin nga mbledhjet. Deri ne këtë kohe u be një lufte shume konspirative, sepse kërkohej ndërtimi grupor ne emër te organizatës e kundër saj dhe, pastaj pritja e momentit për te shkuar ne lufte frontale.
Gjate kësaj periudhe u krijuan dy grupe ne formën me te fshehte, te çilet mund te kuptoheshin vetëm nëpërmjet diskutimeve, jo nëpërmjet votës, as qëndrimeve zyrtare qe mbanin. Keshtu, u krijua grupi i Xhavit Halitit, ne te cilin Benin pjese Adem Grabovci, Bardhyl Mahmuti e Jashar Salihu. Ne grupin tjetër ishte Azem Syla udhëheqës, prapa kishte Hashim Thaçin, Mehmet Bislimin, Kadri Veselin dhe Agush Bujen. Vete ky ndërtim i këtyre dy grupeve, ndau dhe krijoi edhe grupin tjetër, i cili nuk ishte grup, por udhëheqja e Degës kundër se citës u be një lufte e madhe. Qëllimi i përbashkët i tyre ishte: likuidimi i udhëheqjes se Degës, për te shkuar ne përjetësimin e interesave individualiste, të ngushta e armiqësore, kuptohet ne emër te UCK¬se dhe luftës, por kundër saj sa edhe vete armiku.
Dy grupet e para bënë bllokimin e tere aktivitetit ne drejtim te realizimit te planit politik te LPK-se për ndërtimin e sistemit çlirimtar. Ato, në mbledhje, (deri në MP te LPK-se; madje as aty nuk dolën kundër ndërtimit te Frontit), bllokuan tere punën ne ndërtimin e tij. Për te arritur tek kjo, ne mars te vitit 1998, ne Tirane, ne mbledhjen e Kryesisë, dolën nëpërmjet gojës se Hashim Thaçit dhe Kadri Veselit ideja se "UCK-ja tashme ndahet nga LPK-ja jashtë vendit. Ne Kosove e kemi krijuar LPK-ne dhe prandaj nuk e kemi nevojën tuaj. UCK-ja e ka bërthamën e vet, prandaj nga sot e tutje nuk kepi te drejte te veproni ne emer te UCK-se" (Nxjerre nga shënimet e mbledhjes sè. Kryesisë së LPK-se Dega j.v. të vitit 1998).
Me këtë deklarim u pajtuan të dy udhëheqësit e grupit, si dhe vet Adem Grabovci i cili deri ne këtë kohe nuk e kishte treguar pozicionin e vet. Ne këtë moment ai doli kundër e hyri ne grupin e Xhavitit. Kundër ishte Fazli Veliut, Muhamet Klemendi, Emrush Xhemaili, Ali Ahmetit dhe Rexhë Iberdemaj. Por, pavaresisht kesaj, ketu u be bllokimi i tere i punes. Ne për këtë shkak thirrëm mbledhjen e KP te por as ne mbledhje nuk erdhën zotërinjtë udhëheqës. Ndërsa, veglat e tyre, Hashimi e Kadriu nuk ishin anëtarë.
Ne mbledhje te KP te Degës se LPK-se doli vendimi per te vazhduar punën per ndërtimin e sistemit çlirimtar. Ata, nëpërmjet Bardhylit, Jasharit, Bislimit e Agush Bujës nuk arritën te ndalin çështje n e ndërtimit te sistemit. Paraqiten edhe propozim te kundërt, por nuk u aprovua. U nxor vendimi per ndërtimin e Frontit Çlirimtar te Kosovës. Vetë ky fakt i tmerroi se tepërmi, prandaj, ata ndërmorën aktin me te skajshëm, atë te thirrjes se MP te LPK-se, jashtë vendimit te Kryesisë, ndërkohe qe ajo ishte ende ne punë ne Tirane mbështetur ne Statutin e saj, ku përcaktohej mbajtja e saj ne dy vjet. Natyrisht, ai propozim u kundërshtua, jo pse ishim kundër, por pse ishte gjendje e jashtëzakonshme, e tere Kryesia nuk kishte marre pjese ne mbledhje dhe nuk kishim kohe per të përgatitur mbledhjen. Por, kjo te zotërinjtë politikanë nuk luajti rol, sepse veglat e te dyja grupeve, te cilët ishin anëtarë te KP te Degës, kishin vendosur zhdukjen e organizatës. Ata ishin futur edhe ne komisione te programeve te verifikimit te mandateve, vetëm e vetëm per te krijuar terrenin per zhdukjen e te tërë vijës se LPK-se. Kete nuk e arritën.
U thirr Mbledhja e Gjashte e Përgjithshme. Ishte caktuar edhe komisioni per përgatitjen e dokumenteve dhe te vete mbledhjes.
Dhe, sikundër thashë, përsëri ne "udhëheqje" doli Bardhyl Mahmuti, Billal Sherifi, Agush Buja e Jashar Salihu. Koha ishte shume e shkurtër. Ishte thuajse një muaj. Por, edhe gjate kesaj kohe, Kryesia mbajti mbledhje dhe i futi ne veprim tere mekanizmat e veta, per te shpejtuar procedurën e thirrjes se subjekteve ne diskutim. Ne iu drejtuam përsëri kompetenteve te UCK-se. Ata nuk dhanë përsëri përgjigje. Duket se ishte zgjedhur rruga e bllokimit të çdo iniciative deri ne mbledhje. Por, përkundër kesaj, ne kete kohe u lëshua thirrja e LPK-se drejtuar tere subjekteve politike shqiptare, brenda e jashtë atdheut. Me kete thirrje kërkohej qe te gjithë te dilnin ne anën e luftës per çlirimin e vendit tonë, te UCK-se, dhe behej thirrje qe subjektet politike, organizative, etj, të përgjigjeshin kërkesës per ndërtimin e Frontit per Çlirimin e Kosovës. Kërkohej, gjithashtu, qe atë te bënin. presion. Per kete u përcaktua koha edhe vendi i mbajtjes se Kuvendit themelues. Ne thirrje tregohej edhe pozita ushtarake dhe ndërkombëtare e Kosovës. (Thirrja e LPK-se mars 1998).
Ne thirrjen e tille nuk u përgjigjën. Duke vepruar keshtu ne fakt iu dha përkrahje grupit politik anti-Front qe po ndërtohej. Jo vetëm subjektet shqiptare politike ne Kosove, atë nen sundimin maqedon e malazez qe nuk u përgjigjën, por me punën e vete qeverise se Bukoshit kjo u luftua. Qeveria e Bukoshit beri bllokimin e UCK-se ne çështje t me kryesore. Ajo, si me mjete financiare dhe me veprimtari politike parciale, .anti-Front, ashtu edhe me kuadër ushtarak, te cilët i futi nen kontroll dhe nuk i la per te shkuar brenda vendit, ne Kosove ne kuadër te UCK-se, krijoi situatën konfliktuale dhe shume te përshtatshme per grupet qe ndërtoheshin. Me atë, ajo e hapi dhe e përforcoi me shume luftën kundër nesh. Ne veçanti, kur zoti Rugova e cilësoi UCK-në "vepër të huaj", ne mos edhe te qeverise serbe të Beogradit, tërësisht jashtë interesit te Kosovës, dhe kur ne lufte u mbajtën zgjedhjet per Kuvend e president te
Kosoves (mars 1998), ra shume vullneti per Front. Pse? Sepse, këtë dy elemente u morën si shkak dhe u hap akuza kundër nesh me thënien: "Ja se me cilat forca duan te ndërtojnë Frontin".
Kuptohet se këto akuza nuk thuheshin ne mbledhje, por rrugëve, neper këshilla, ne UÇK-e, ne Tirane, etj. nëpërmjet kesaj u hap urrejtja ndaj nesh dhe filloi lufta e ashper.
Në mbledhjen e Përgjithshme të LPK-se doli KP i saj. Ne emër te akuzave ndaj Kryesisë se vjetër, mbi bazat e "vrasjeve të shokëve, mos nënshtrimit ndaj organeve brenda vendit, keqpërdorimeve dhe konflikteve te brendshme" te bëra nga Hashim Thaçi, tani udhëheqës i klikës qe i futi nen ombrelle te dy grupet, pushoi se vepruari dhe u zgjodh Kryesia Teknike me kryetar Beri islamin, anëtarë Bardhyl Mamutin, Jashar Salihun, .Agush Bujen, Mehmet Bislimin, Sabri Kiçmari dhe Rrahim Ramen. U "zgjodh" kjo Kryesi per një periudhe prej disa jave, maksimalisht një muaj, 'deri ne shqyrtim te akuzave. Por ajo vazhdoi per muaj, deri ne korrik, kur unë dhashë dorëheqjen nga organet e zgjedhura te LPK-se. Madje, kjo .Kryesi, me kete kryetar kishte si qellim te saj vetëm bllokimin e punes se ndërtimit te sistemit çlirimtar ne Kosove (FC,K), çështje e sanksionuar ne Programin e LPK-se.
Me kete, faktikisht, përfundoi veprimtaria per ndërtimin e Frontit. Ne nuk kishim me kompetenca, ndërsa Kryesia Teknike per tre muaj, pas mbledhjes se fundit, me 7 maj 1998 ne Shtutgard, nuk mbajti asnjë mbledhje. Ishte i kote intervenimi, sepse ne fakt kryetari i saj kishte marre per detyre mosthirrjen e mbledhjes, ne mënyrë qe grupet te konsolidoheshin. Kjo periudhe shendon edhe rënien e LPK-se si organizate. Ne fakt, keshtu edhe u be. LPK-ja mbeti si organizate vetëm formalisht (Shënime nga mbledhjet e KP te Degës).
Ndërsa, ne UCK-E u kooptuan anëtarë te rinj, ata qe i shërbyen asaj klike. Shume prej tyre u angazhuan ne detyra te reja, ndërsa LPK-ne e shndërruan ne servis financiar. Per çështje politike doli grupi prej pese vetash si përfaqësues politik, ku u fut edhe Bardhyli e Jashar Salihu. Po ne kete moment doli edhe zëdhënësi i
Kjo shënon datën e fillimit te fundit per sistemin çlirimtar ne Kosove.