[sefedin]

Nuk mjaftonte vetëm shifra per te raportuar. Tash, pas dhjetorit, ne muajin shkurt e mars 1998, hynë me shume mjete.
Raportet me shkresa me dy a tri te dhëna, qe jepte sektori rendësish se veçantë dhe fondi, pa vërtetim té palëve, nga nuk delte as vendi, dorëzuesi a marrësi, dedikimi i mjeteve etj., per shpenzimet qe e kalonin shifrën e 300 a 500 mije markave gjermane, ishin jo të mjaftueshme. Ishte koha kur duhej te intervenonim me force per te venè ne binar financimin. Fjala ishte per mjetet e popullit. Ne nuk kishim te drejte të lejonim kete çrregullim kaq té ashpër te sektorit te financave dhe tejkalimin e. shumës prej 5 mije markave gjermane, qe kishte te drejte per te dhëne përgjegjësi financiare pa vendim te Kryesisë se KP te Degës (Vendim i Kryesisë 7997). Po ja qe fondet, pavaresisht se cili (ai i Zvicër dhe i Gjermanisë) nuk pyetnin me askënd. Kjo duhej ndalur. Ishte koha e fundit per te vepruar me vendosmëri.
Edhe një fakt e zgjoi interesin tonë: mjetet luftarake, atë te transportit etj, harxhimet e ndryshme, ushqimi, fjetja ne Shqipëri dhe ne boten e jashtme dhe blerjet pa prova. asnjë prove (dëftese), nuk paraqiste sektori per mjetet qe shfrytëzonte per blerjen e mjeteve dhe per harxhimet tjera. Ne anën tjetër, kureshtja e njerëzve u zgjua ndaj mjeteve. Rrugët e Tiranes ishin mbushur me njerëz qe financoheshin nga Fondi. Ata rrinin lokaleve duke harxhuar, ushqeheshin neper kafe etj, Te gjitha ketë harxhime barteshin nga Fondi.
Dhe, meqenëse mjetet bliheshin nëpërmjet Xhavitit, Azemit, Raifit dhe Ilirit e Demes se bashku, midis tyre kishte filluar një lufte e ashpër. Azemi dhe Xhaviti thoshin se vetëm ata (Xhavit-Azem) kishin kompetenca per te blerë mjete dhe financuar UCK-në. Si te tillë nuk raportonin fare, duke deklaruar se i përgjigjen vetëm Shtabit. Ne anën tjetër, Raifi deklaronte se pa te asnjë mjet nuk mund té blihet ne Tirane dhe ne Shqipëri, pasi edhe mjetet e transportuara deri tash kishin kaluar nëpërmjet tij. Kurse grupi i trete, i udhëhequr nga Dema-Mërgimi, financohej nga Fondi ne Gjermani, kuptohet jashtë kontrollit të Kryesisë, sepse as këndej nuk respektoheshin vendimet. Edhe këta, sikundër thoshin, per shkak se nuk kishin mjete ne Tropojë, u detyruan vete të merren me mjete, jashtë vullnetit te tyre, vetëm e vetëm qe populli qe vinte vullnetarisht ne Tropojë, te kete mjete dhe te mos kthehej i paarmatosur dhe te rrezikohej.
Kjo gjendje u ashpërsua. Prandaj, centralizimi u be per disa shkaqe:
1. Te mjeteve te mëdha te cilat filluan te futen ne llogarinë tonë.
2. Ndarjes proporcionale dhe sipas nevojës te mjeteve neper leme dhe fusha qe i kërkonte lufta jone çlirimtare.
3. Mbajtjes nen kontroll te mjeteve financiare qe u përdoren per blerjen e armeve ne Shqipëri.
4. Per te futur nen kontroll mjetet e popullit, ne mënyrë qe të mos bëhej keqpërdorimi i tyre, si nga këshillat e financimit, ashtu edhe nga përgjegjësit financiare, ata te logjistikes etj.
Me ketë ide u nxor vendimi ne Kryesi dhe ne mars, (me 07) të atij muaji u bë centralizimi i mjeteve. Këtij vendimi iu përgjigjen nenfondet nëpër shtete, por jo ai me qendër ne Zvicër, as mjetet të cilat vinin nga SHBA nëpërmjet aktivisteve ne Shqipëri. Ndërsa, përgjegjës kryesore nga Kryesia, te çilet edhe duhej te nënshkruanin per mjetet qe hynin dhe dilnin nga Fondi qe ishte nen kontrollin e Kryesisë se Degës u caktuan: Muhamet Kelmendi, Ali Ahmeti dhe Adem Granovci. Udhëheqës u zgjodh M. Kelmendi. Këta duhej te nënshkruanin dëftesën per financimin e çdo veprimtarie. Pa nënshkrimin e tyre nuk mund te financohej
asnjë fushe.
Duhet thëne, ne mënyrë qe te shihet se per dare shumash është fjala, se cilat mjete financiare brenda periudhës prej 07.03. e deri me 15-20.04.1998 kane hyre tek Kryesia dhe te cilat i ka Administruar ky organ. Fjala është ketu vetëm per kete periudhe, sepse Kryesisë iu deshtë te marsit dhe ne prill e maj te vitit 1998. Pas kesaj date, sidomos pas mesit te prillit ne nuk kemi as edhe një të dhëne.
Ne Kryesi kane ardhur:
Nga Gjermania fondi dha dy here mjete financiare. Një here shuma prej 130 mije markave dhe herën tjetër kane ardhur 60 mije marka. Ndërsa nga Austria janë futur 210 mijë marka gjermane. Nga qeveria Bukoshit 280 mije marka. Nga Hamburgu 61 mije marka i solli Muhamet Elshani. Ka pasur shuma qe kane ardhur nga. Belgjika, Franca e viset e tjera. Por, per fat te keq per atë nuk ka shënime, sepse me lëshimin e Tiranes, përsëri ai regjistër, si dhe vete mjetet kalojnë ne sektor. Ai i ka ato te dhëna dhe kurrë më nuk ka dorëzuar mjetet dhe dokumentet.
Duhet thënë se gjate kesaj periudhe kane hyre dhe iu kane dhëne përfaqësuesve te sektorit, kryesisht Xhavit Halitit dhe Azem Sylës edhe disa shuma te tjera, edhe pse ata me vendim nuk kishin. te drejte t'i pranonin mjetet. Nga Gjermania i ishin dorëzuar Xhavit Halitit 200 mije marka nga Xhemail Duraku, me vendim te lëshuar nga Kryesia e Degës, ne emër te Shtabit Qendror të LPK-se, prej nga ngarkohej ai me detyrën e tille, i kishte mbledhur ne Ceki. Nga SHBA-ja i ishin dorëzuar te njëjtit nëpërmjet një aktivisti rreth 300 mije dollarë, nuk dihet saktësisht shuma. Dhe, jemi njoftuar edhe per një shume prej 170 mije dollarësh qe i kane marre këta ne dozim ne Rinas. Nuk kemi te dhëna te tjera per asnjë fond. Nuk i dimë te hyrat ne Zvicër, Austri, SHBA etj, as te hyrat per grupet e punes ne Tropojë, Tirane etj, te cilat bëheshin nga Fondi ne Gjermani. Ketë mjete nuk kane byre ne evidence te Kryesisë dhe nuk kemi as edhe një shënim per atë. Kryesisë nuk i ka dhëne raport, ndërsa ne pyetjen dhe insistimin tonë qe te jepet raport me shkrim dhe te dorëzohen mjetet nga sektori, mu nga përgjegjësit ne Tirane (Xhavit Halitin) na e tha né mbledhje:
"Ne kemi blere hekura! Kosova po mbushet"!
137
Mjetet ne kete kohe janë shfrytëzuar per blerjen e mjeteve per lufte. I janë dhëne dy here Fadil Demirit mjete financiare per transaksionet ne Bosnje e Hercegovine. Dy here nga. 150 mije marka. Pastaj per oficeret, rrugët e tyre, janë dhëne 20 mije marka. Kurse, per shpenzimet e tyre ne Tirane 10 mije marka. Rreth 200 mije marka iu dhëne Azem Sylës dhe Xhavit Halitit, si dhe Adem Grabovcit per mjete. Shuma tjetër ka mbetur dhe është dorëzuar para se te behet grushti politik.
I thashë këto per te pare se me dare kishim te bënim, ndonëse ishte vetëm fillimi, sepse me vone ka te dhëna se janë futur mjete shume me te mëdha.
Mirepo, megjithatë, kjo e beri efektin e vet. U arrit qe deri në prill 1998 rreth 70% te mjeteve te centralizohen. Mbeten vetëm dy baza. E Zvicrës dhe ajo e Tiranes, nen drejtim te Xhavit Halitit , Jashar Salihut e Azem Sylës, te cilët nuk i dorëzonin mjetet sipas vendimit. Një përqindje nuk e dorëzonte as fondi nga Gjermania. Këtu është edhe baza, pse pas MP te LPK-se, ne mbledhjen e Pare te KP te ri te Degës, nga Hashim Thaçi u bë akuza per keqpërdorim te mjeteve financiare nga Kryesia, ne kohen kur ky organ, me bazën e vet te re, si dhe me përgjegjësinë financiare ishte përgjegjës i tërë punes, edhe i mjeteve financiare te mbledhura. Por, tash zotërinjtë nuk kishin mundësi per të bërë harxhime pa kritere, pa mbuloje etj, ndaj ngritën akuza te tilla. Ata donin te vazhdonin administrimin e mjeteve pa asnjë kriter dhe kontroll.
Shpenzimet ishin te mëdha. Sikundër dihet, nëpërmjet sektorit dhe grupeve te punes ne Shqipëri kalonin financat né Kosovë, bliheshin mjetet ne Shqipëri e jashtë, mbuloheshin shpenzimet e veprimtarive kudo, ne Shqipëri, jashtë vendit etj. Per te gjitha ketë, deri ne centralizimin, nuk kishte Kryesia as edhe një informacion, përveç shumave te dhëna fiks dhe pa mbulese. Me centralizim, Kryesia nuk dilte kundër grupeve te tilla, punes dhe aktiviteti tjetër, po kundër keqbërësve plëngprishës te mjeteve nëpër rrugët e Shqipërisë, pranë qendrave jashtë etj. Ato ishin shuma jashtëzakonisht te mëdha. Prandaj, u kërkua me centralizim qe çdo sektor, grup e individ, të paraqesë kërkese me shkrim, duke treguar vendin, mjetet dhe qëllimin e mjeteve financiare që kërkonte. Ne baze to saj vendosej nga Kryesia per mjetet financiare. Ky ishte zaten edhe vendimi i këtij organi.