Dardania.de - Shiko Postimin Tek

panta_rhei · 09-02-10, 15:04

Viti i grevave
Edhe pse ende nuk e kemi parë se ku është ranguar rreziku nga rritja e varfërisë dhe pakënaqësisë sociale në Kosovë në analizat më të reja të shërbimeve inteligjente perëndimore, nëse e kemi parasysh se kush duhet të japë përgjigje për këto sfida prej tash mund të thuhet se Kosovën po e presin kohë shumë të vështira.

Nga Bardh Hamzaj më 09.02.2010 në ora 12:06

Në këtë fillimvit pamë një përqendrim të jashtëzakonshëm të vëmendjes, sidomos të faktorit ndërkombëtar, në problemet e “veriut të egër” të Kosovës, i cili me vite të tëra është jashtë çdo kontrolli të Qeverisë në Prishtinë. Siç dihet, me këtë pjesë të Kosovës vazhdojnë të qeverisin grupe të rebeluarish serbë, që nuk njohin pushtet tjetër pos atij të pasardhësve, akoma besnikë, të Milosheviqit. Shpejt u pa se vënia e kësaj teme në krye të agjendës është bërë pas analizave të shërbimeve inteligjente perëndimore dhe amerikane, sipas të cilave Kosova mbetet ndër kërcënimet kryesore të sigurisë në Evropë, mu për shkak të tensioneve që mund t’i prodhojë veriu i saj. Pieter Feith, Yves de Kermabon dhe diplomatët perëndimorë në Prishtinë po flasin për “Strategji për Veriun”, sepse e dinë që edhe shkëndijat më të vogla në atë pjesë të vendit mund të ndezin konflikte ndëretnike të pakontrolluara. Kjo vëmendje ka gjasë që të ketë ndonjë efekt të mirë në fillimin e kthimit të veriut nën juridiksionin e shtetit të Kosovës.

Por, fatkeqësisht, ky nuk është kërcënimi i vetëm i këtyre përmasave me të cilin do të ballafaqohet Kosova këtë vit. Ende nuk e kemi parë se ku është ranguar rreziku nga rritja e varfërisë dhe pakënaqësisë sociale në Kosovë në analizat më të reja të shërbimeve inteligjente perëndimore, por sezoni i grevave tashmë ka filluar dhe po paralajmëron një “pranverë të nxehtë”.

Filloi nga njëri prej sektorëve më të ndjeshëm, siç është Policia e Kosovës, pjesëtarët e së cilit u futën në grevë për shkak se u ndjenë të mashtruar nga paralajmërimet qeveritare të bëra gjatë procesit elektoral. Për momentin policët i janë kthyer punës, pasi që iu është premtuar përmbushja e përgjysmuar e kërkesës, por akoma nuk dihet se cili do të jetë fati i protestave të punonjësve shëndetësorë (kanë dhënë një ultimatum treditor), të gardianëve dhe grevave të paralajmëruara të zjarrfikësve, punëtorëve të gjykatave, prokurorive, administratës publike, administratës tatimore, etj.

Kjo valë e shprehjes së pakënaqësisë sociale po konsiston në kërkesat për ngritje rrogash që nuk janë më të mëdha se 200 euro, apo në rastet më të mira pak më shumë se aq. Po ashtu, rritjet e kërkuara në të shumtën e herëve llogariten në dhjetëra euro. Pra, siç po shihet, fjala është për “bukën e gojës”.

Akoma nuk e dimë ku dhe si do të ndalet vargu i grevave dhe protestave, por ajo që mund të thuhet që tani është se Kosova është para shpërthimit të një pakënaqësie të gjerë sociale. Statistikat tregojnë se varfëria është duke u rritur, papunësia po i afrohet 50 përqindëshit dhe aktualisht është 5 herë më e madhe se mesatarja në vendet e Bashkimit Evropian… E tërë kjo po ndodhë në vendin ku mosha mesatare e të papunëve është rreth 30 vjeçare. Kjo i bie që qindra mijëra kosovarë duhet të heqin dorë nga ëndrrat e tyre, akoma pa e pasur një rast për realizimin e tyre. Pensionistët tashmë janë lodhur së protestuari dhe kanë vendosur ta formojnë partinë e tyre. Kushedi, nëse arrijnë t’i mbledhin në një vend të gjitha votat e tyre ndoshta edhe mund të lëvizin diçka.
Por, në përgjithësi, grevistëve të tashëm dhe të ardhshëm nuk mund t’u jepen gjasa të mira në përmirësimin e situatës në të cilën gjenden.

Pse?

Së pari, Qeveria do t’ua tundë para syve kulaçin e vogël buxhetor të vendit. Nuk ka rëndësi se po nga ai “kulaç” zyrtarë të lartë të Qeverisë, pos rrogave (shumë më të mëdha se nga 1000 euro) marrin retroaktivisht edhe nga 13 mijë euro në emër të pagesave shtesë. Sindikalistët duhet ta kenë parasysh se po kërkojnë përmbushje të kërkesave nga ata që në emër të pagave dhe honorarëve të vetë, po e zbrazin buxhetin e Kosovës për t’ua treguar pastaj ashtu të “qethur”, policëve, mjekëve, zjarrfikësve, etj. Kjo Qeveri ka treguar se nuk e ka ndërmend të heqë dorë nga “qejfe” që kanë të bëjnë me rritje shpenzimi të karburanteve, dreka e darka, udhëtime, qira, etj. Po të ndodhte një sjellje më e kujdesshme në këto segmente, do të mund të krijohej automatikisht hapësirë për të plotësuar ndonjë nga kërkesat e protestuesve. Po ashtu, deri tash nuk kemi asnjë sinjal nga qarqe qeveritare se është menduar nëse është bërë ndonjë gabim në ndarjen e buxhetit, dhe eventualisht diçka nga projektet që bëhen edhe për të arritur efekte elektorale të orientohej në sektorët dhe projektet që do të ndihmonin në përmirësimin e të ardhurave të kategorive me status të rrënuar social. Është e pritshme që në vend të këtyre hapave të shohim trysni të llojllojshme ndaj protestuesve për të hequr dorë nga qëllimet e tyre.

Pastaj, duhet thënë se Kosova momentalisht e ka një organizim plotësisht të çakorduar sindikal. Po t’i hidhet një sy prapa, do të shihet se krerët sindikalë shpesh nuk e kanë patur të qartë se pse i kanë nisur grevat dhe aq më pak pse i kanë përfunduar ato. Është e vërtetë se shumë “udhëheqës” sindikalë më tepër kanë mbetur në kujtesë të opinionit si dekor dhe “përcjellës” të ministrave, sesa për ndonjë rezultat në përmirësimin e statusit të punëtorëve. Prandaj, besimi i punëtorëve në sindikata sot është në pikën më të ulët të mundshme. A nuk ishin policët ata që publikisht shprehen mosbesim në Sindikatën e Policisë, por e nisën dhe e përfunduan protestën e vet pa këtë sindikatë? Gjendja nuk është hiq më mirë as në sindikatat tjera. Nëse abstrahojmë ndonjë veprim për efekte mediale, as që mund të bëhet fjalë për një Sindikatë të fuqishme gjithëpërfshirëse në nivel vendi.

Edhe opozita nuk mund të lavdërohet se është duke ofruar ndonjë shërbim i cili do të ndihmonte sadopak në arritjen e kërkesave për të cilat proteston punëtoria kosovare. Ende nuk kemi parë ndonjë veprim të opozitës që shkon përtej përkrahjes së “fortë” verbale të grevave e protestave dhe akuzave ndaj Qeverisë për gjendjen e keqe sociale. Opozita që nuk ofron më shumë se kaq, nuk jep kurrfarë shpresash se kur të vjen ajo në pushtet do t’i trajtojë më mirë kategoritë e shumta të kosovarëve me gjendje të rëndë sociale.

A ka nevojë për të numëruar më tutje faktorë tjerë, për të dëshmuar se Kosovën po e presin kohë shumë të vështira?

09-02-10, 15:04	#1
panta_rhei Anëtarësuar: 16-03-06 Postime: 3,153	Viti i grevave Viti i grevave Edhe pse ende nuk e kemi parë se ku është ranguar rreziku nga rritja e varfërisë dhe pakënaqësisë sociale në Kosovë në analizat më të reja të shërbimeve inteligjente perëndimore, nëse e kemi parasysh se kush duhet të japë përgjigje për këto sfida prej tash mund të thuhet se Kosovën po e presin kohë shumë të vështira. Nga Bardh Hamzaj më 09.02.2010 në ora 12:06 Në këtë fillimvit pamë një përqendrim të jashtëzakonshëm të vëmendjes, sidomos të faktorit ndërkombëtar, në problemet e “veriut të egër” të Kosovës, i cili me vite të tëra është jashtë çdo kontrolli të Qeverisë në Prishtinë. Siç dihet, me këtë pjesë të Kosovës vazhdojnë të qeverisin grupe të rebeluarish serbë, që nuk njohin pushtet tjetër pos atij të pasardhësve, akoma besnikë, të Milosheviqit. Shpejt u pa se vënia e kësaj teme në krye të agjendës është bërë pas analizave të shërbimeve inteligjente perëndimore dhe amerikane, sipas të cilave Kosova mbetet ndër kërcënimet kryesore të sigurisë në Evropë, mu për shkak të tensioneve që mund t’i prodhojë veriu i saj. Pieter Feith, Yves de Kermabon dhe diplomatët perëndimorë në Prishtinë po flasin për “Strategji për Veriun”, sepse e dinë që edhe shkëndijat më të vogla në atë pjesë të vendit mund të ndezin konflikte ndëretnike të pakontrolluara. Kjo vëmendje ka gjasë që të ketë ndonjë efekt të mirë në fillimin e kthimit të veriut nën juridiksionin e shtetit të Kosovës. Por, fatkeqësisht, ky nuk është kërcënimi i vetëm i këtyre përmasave me të cilin do të ballafaqohet Kosova këtë vit. Ende nuk e kemi parë se ku është ranguar rreziku nga rritja e varfërisë dhe pakënaqësisë sociale në Kosovë në analizat më të reja të shërbimeve inteligjente perëndimore, por sezoni i grevave tashmë ka filluar dhe po paralajmëron një “pranverë të nxehtë”. Filloi nga njëri prej sektorëve më të ndjeshëm, siç është Policia e Kosovës, pjesëtarët e së cilit u futën në grevë për shkak se u ndjenë të mashtruar nga paralajmërimet qeveritare të bëra gjatë procesit elektoral. Për momentin policët i janë kthyer punës, pasi që iu është premtuar përmbushja e përgjysmuar e kërkesës, por akoma nuk dihet se cili do të jetë fati i protestave të punonjësve shëndetësorë (kanë dhënë një ultimatum treditor), të gardianëve dhe grevave të paralajmëruara të zjarrfikësve, punëtorëve të gjykatave, prokurorive, administratës publike, administratës tatimore, etj. Kjo valë e shprehjes së pakënaqësisë sociale po konsiston në kërkesat për ngritje rrogash që nuk janë më të mëdha se 200 euro, apo në rastet më të mira pak më shumë se aq. Po ashtu, rritjet e kërkuara në të shumtën e herëve llogariten në dhjetëra euro. Pra, siç po shihet, fjala është për “bukën e gojës”. Akoma nuk e dimë ku dhe si do të ndalet vargu i grevave dhe protestave, por ajo që mund të thuhet që tani është se Kosova është para shpërthimit të një pakënaqësie të gjerë sociale. Statistikat tregojnë se varfëria është duke u rritur, papunësia po i afrohet 50 përqindëshit dhe aktualisht është 5 herë më e madhe se mesatarja në vendet e Bashkimit Evropian… E tërë kjo po ndodhë në vendin ku mosha mesatare e të papunëve është rreth 30 vjeçare. Kjo i bie që qindra mijëra kosovarë duhet të heqin dorë nga ëndrrat e tyre, akoma pa e pasur një rast për realizimin e tyre. Pensionistët tashmë janë lodhur së protestuari dhe kanë vendosur ta formojnë partinë e tyre. Kushedi, nëse arrijnë t’i mbledhin në një vend të gjitha votat e tyre ndoshta edhe mund të lëvizin diçka. Por, në përgjithësi, grevistëve të tashëm dhe të ardhshëm nuk mund t’u jepen gjasa të mira në përmirësimin e situatës në të cilën gjenden. Pse? Së pari, Qeveria do t’ua tundë para syve kulaçin e vogël buxhetor të vendit. Nuk ka rëndësi se po nga ai “kulaç” zyrtarë të lartë të Qeverisë, pos rrogave (shumë më të mëdha se nga 1000 euro) marrin retroaktivisht edhe nga 13 mijë euro në emër të pagesave shtesë. Sindikalistët duhet ta kenë parasysh se po kërkojnë përmbushje të kërkesave nga ata që në emër të pagave dhe honorarëve të vetë, po e zbrazin buxhetin e Kosovës për t’ua treguar pastaj ashtu të “qethur”, policëve, mjekëve, zjarrfikësve, etj. Kjo Qeveri ka treguar se nuk e ka ndërmend të heqë dorë nga “qejfe” që kanë të bëjnë me rritje shpenzimi të karburanteve, dreka e darka, udhëtime, qira, etj. Po të ndodhte një sjellje më e kujdesshme në këto segmente, do të mund të krijohej automatikisht hapësirë për të plotësuar ndonjë nga kërkesat e protestuesve. Po ashtu, deri tash nuk kemi asnjë sinjal nga qarqe qeveritare se është menduar nëse është bërë ndonjë gabim në ndarjen e buxhetit, dhe eventualisht diçka nga projektet që bëhen edhe për të arritur efekte elektorale të orientohej në sektorët dhe projektet që do të ndihmonin në përmirësimin e të ardhurave të kategorive me status të rrënuar social. Është e pritshme që në vend të këtyre hapave të shohim trysni të llojllojshme ndaj protestuesve për të hequr dorë nga qëllimet e tyre. Pastaj, duhet thënë se Kosova momentalisht e ka një organizim plotësisht të çakorduar sindikal. Po t’i hidhet një sy prapa, do të shihet se krerët sindikalë shpesh nuk e kanë patur të qartë se pse i kanë nisur grevat dhe aq më pak pse i kanë përfunduar ato. Është e vërtetë se shumë “udhëheqës” sindikalë më tepër kanë mbetur në kujtesë të opinionit si dekor dhe “përcjellës” të ministrave, sesa për ndonjë rezultat në përmirësimin e statusit të punëtorëve. Prandaj, besimi i punëtorëve në sindikata sot është në pikën më të ulët të mundshme. A nuk ishin policët ata që publikisht shprehen mosbesim në Sindikatën e Policisë, por e nisën dhe e përfunduan protestën e vet pa këtë sindikatë? Gjendja nuk është hiq më mirë as në sindikatat tjera. Nëse abstrahojmë ndonjë veprim për efekte mediale, as që mund të bëhet fjalë për një Sindikatë të fuqishme gjithëpërfshirëse në nivel vendi. Edhe opozita nuk mund të lavdërohet se është duke ofruar ndonjë shërbim i cili do të ndihmonte sadopak në arritjen e kërkesave për të cilat proteston punëtoria kosovare. Ende nuk kemi parë ndonjë veprim të opozitës që shkon përtej përkrahjes së “fortë” verbale të grevave e protestave dhe akuzave ndaj Qeverisë për gjendjen e keqe sociale. Opozita që nuk ofron më shumë se kaq, nuk jep kurrfarë shpresash se kur të vjen ajo në pushtet do t’i trajtojë më mirë kategoritë e shumta të kosovarëve me gjendje të rëndë sociale. A ka nevojë për të numëruar më tutje faktorë tjerë, për të dëshmuar se Kosovën po e presin kohë shumë të vështira? __________________ O shpirti im, mos ëndërro për jetën e pavdekshme, por shterro fushën e së mundshmes.