Citim:
Postimi origjinal ėshtė bėrė nga Idila
Emine hanėm, ē`desha tė tė them tani?
Ah po, seē m`u kujtua kur fillova tė bėj orėt pėr patent shoferi... njė ditė me instruktorin (njė tip nervoz) u futėm nė njė qytet ku kishte mjaft lėvizje tė komunikacionit, tė them tė drejtėn, unė si fillestare me veprimet e mia nė ngarje e bėja akoma mė nervoz instruktorin... gjatė ngarjes... para nesh ishte njė plak me bastun nė dorė ( i verbėr) mundohej tė kalonte rrugėn, ai duke u endur nuk mund ta gjente dot trotuarin nė anėn tjetėr... pa njė pa dy nuk u mendova mė gjatė, dola nga vetura e kapa pėr krahu plakun dhe e kalova nė anėn tjetėr... ndėrsa instruktori ishte nė kulmin e nervozėz duke u ējerrur: "ti s`je normal, s`je nė rregull"!!
S`jam normal ndoshta - i thashė, por unė jam kjo qė jam dhe tani ndihem rehat dhe mė e lumtur se kurrė!
Pra, dua tė them se kam njė kokė naaa si mushkė nuk mendoj dy herė aty ku kėrkohet nevoja... vetėm nė kėtė mėnyrė kėnaqem tėrėsisht. Ndoshta jam e sėmurė mentalisht, nuk i dihet!
Por e them edhe njė herė dhe me vendosshmėri, pėr dashurin time bėj tė pamundurėn sepse e meriton me meritėn mė tė madhe, e them me sinqeritetin mė tė madh.
P.s. Murgeshė, mė mirė eja ti tek unė! :)
|
kjo me sa ekuptoi ti deshirone ne nje menyre ti japesh knaqsi vetes ne ket menyre,sepse vetem kshtu ndihesh e lumtur,andaj pa vedije ti me shume i ba vetes nder dhe i jep knaqsi saqe e ban 100% me vullnet ti ndimosh tjeret,noshta dhe gaboi po kshtu kuptoj shkrimin tende,e per mua vlen tjetra bej shume per te tjeret deri aty ku mua sme dhemb si shfaqet nje lloje ndjenje e keqe terhiqem dhe shikoi udhen time,pra cdo njeri ka humanitetin ne shpirte te tije por mvaret disa ndimojne pa prit shperblim besa ndimojne edhe pse sbedojne en zot vetem nga instinkti,dhe disa nuke ndimojne nese nuke e bejn me gjithe zemer,,,,,,rruga me e veshtrie qe kalone njeri ne jete eshte te mesojme si ta dojme veten ngaqe duke dashure tjeret kemi msu nga dita e pare qe kemi linde,,,,