[lirik]

Eh po dita dites me pendë n' dorë nder mote

Nga autori në mërgim xhelal ferizi

LIRIKU I VARGJEVE SHQIPTARE Në DHE Të HUAJ

NëPER STINë E MOTE T' MALLëNGJIMIT

hjeshisë t' diellit e nëpër visare
kah Po ecja kur 'qe'! qehrja jote
aq miqsisht më' doli n' ftyrë shqiptare
---
at'her un përmllashëm ndalë shikimin
mu në t' g'zueshmen pamje që ma ke
porsi rrezet nisa me e derdhë shkrimin
porsi dielli me t' përhshkrue mbi dhe
---
po pse malli besa m' paska marrë
n'miqsi doren ty me ta shtrëngue
e në shpirtë po e pate plagë a varrë
me currila arti me t' shërue
---
mu në zemer kronin e kullimit
me ta derdhë deshta n' germa ari
se dikurë ti me do lot t' kujtimit
ke gjëmua shum në gjuhë shqiptari
---
o pashë zotin sot ti m' thuej si je
plagët tua a jan mbushë mehlem
porsi ylli që shëndritë mbi dhe
ndojkah gzim zemres ashtu a ti vjen
---

se n' kujtesë dikurë ke mbajtë doren
mu në mjekërr e n' për faqe t' lotit
sa nji shekull ti ma kishe oren
kshtu i kalojshe dikurë stin't e motit
---
e plag't tua kan tronditë shum kroje
loti yt ka pas ra mbi fletë
kahdo luleve ndër etnike troje
ku kërcyejt i mbanin lulet n' jetë
---
sot a thua loti ty të ësht ndalë
njiqind vjet nji lot ka mallëngjye
sa her yjet përmbi qiell kan dalë
shpresen n' zemer me gaz me ta kthye
---
e un e di kur ti në at gjuhë shqiptare
kahdo mallin e ke shtri mbi dhe
edhe hana ajo argjentare
disi dridhshëm d'nesshëm n' ty ka nxe
---
e tash qe prap jam duke pa hjeshi
edhe gazin e vrejta t' gjallërisë
një ringjallje n' tënden bukuri
që rikthye ju paska dashurisë
---
e un krue zemres t' time pendë
veq për ty ju bëra sot oj jetë
se ato kohra ma kan sjellë ndër mendë
at miqsi që e patëm të' vërtetë

---
e prandaj dora ime bujare
ta kërkon shtrëngimin me urime
ku do qofsh ti mori bi shqiptare
e paq fatin si ari n' shkëlqime
---
se ty të duan vet dielli e hana
ta ndëgjoj ty zemren tue t 'rrahë era
mu në fole ku të ka lindë dardana
shum bilbilat ku i sjellë pranvera
---
e t'kan ndje ty e të kan ndëgjua
germa të bardha si sharmi i safirit
sa her ndjenja e diellit n' ty ka vlua
edhe sharmi i yllit më të mirit
---
veq pse ti fjalen në art ke shkri
ma ke shkri n' për rreshta t 'mallëngjimit
aq sa yllbardhi me at magji
shtrue ësht në deje tua të vajtimit
---
edhe në vijat tua n' për damare
apelimet tua kan kthye ylbera
kur ti dënesshëm me at gjuhë shqiptare
me pi lot i ke kthye kah vera
---
pse secili varg që ti ke shkrua
deri në qiell ka shpue ndërmjetsimit
kupa e qiellit nga thirrjet ësht shpua
kur t 'ka rrrahë ty zemra e apelimit
---
aq sa qiellin prej vendi e ke lue
edhe re të zeza e grummbullsi mizore
ti me zemren që din me t' burue
pastërti e mirsi arbnore
---
pra un fjalen ty sot që ta nisa
në udhë miqsije porsi letra e mallit
ty moj zanë miqsisht ta qëndisa
porsi gurrat që dalin prej zallit
---
so i ato gurrat me vija rreztare
kur her në hije her në diell drit' larmohen
e lakohen vijat vizllimtare
në ujë kullimi rrathas kur vijohen
---
ashtu un ty ti lidhi me art vlimi
rrezanisht ti lidhi për bese
me plot vargje që shkëlqejnë n' pendë shkrimi
po ti nisi si një kullim vese
---
e ty të gjetshin mir atje ku je
porsi e gjejnë mirë rrezet qelë lulë fleten
qofsh me fat kahdo oj zanë e re
neper stinë e mote ma gzofsh jeten
---
autori xhelal ferizi
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''