[lirik]

kur te shifni nji njeri ne rruge te pergjakur te shtrire nga shkelja e automobilit afrohuni afer aty

dhe thuani me buzqeshje mirdita me nje buzqeshje te ftoft dhe kaloni aty pran tij

mos e pyetni kurgja tjeter hiq

as mos epyesni as mos ja thirrni mjekun apo jo veq rrini tu i than mirdita mirdita

i ndihmoni mos e pyesni kur gja tjeter perveq asaj pershendetjes tuaj te akullt qe nuk i hyn kuj ne pune na u kan mbush gjepat me mirditae kozmetike mjerane koha esht qe te ahfrohemi me shum ndaj njeri tjeterit


kemo nevoj per
pune konkrete per humanizma lidhje me te forta
njerzillek e kujdes ndaj bashkatdhetarit tend me solidaritet me te madh

e sjellje tjera e ndjjenja njerzore

perndryshe nese ky komb kshtu vazhdon
me moskokqarje ndaj te vetit me ket rrokullisje egoiste dhe indiference
ku shkelet e drejta e tjetrit e poriviligjohet hilegjia brrylagjia

as nji njeri nuk do te ket interes te jet pjestar i kti kombi persa u dashka njeriiu te jet pjestar i copave te akujve
sa per ashtu njeri shkon te eskimezt me jetue bile ata tregojn se jan mikpritsa

koha esht ardh per praktika tjera per bashkpunime tjera

per diqka konkrete humane solidare

per afersi konkrete ne mes te njerzve e bashkkombase
per nje bote te shpirtravbe kasap e te pa mshirshme
jo faleminderit nuk ka nevoj as te me pershendes nje njeri i till
i pa shpirt q me duhet pershendetja e tij zgerdhaqe

por koha esht per permirsim te shpirtit e te civilizimit

jo te ksaj indiference te tmerrshme apatike

te mallkuar egoiste

jemi bë populli me i ftoft ne bote sot per sot a nuk e shifni se ne qfar rrokullisje morale kemi ra e ne qfar varfrie shpirtrore
jemi shendrruar ne njerz te pa ndjenja

e ma anti humansit
duke rrezikuar edhe ma elementaren njerzore te eksistences kombtare
po te hapen dyert komplet nji komb mund te ik neper bote e te shpartallohet ne shperndarje neper glob pa dasht me ja pa syt njeri tjetrit
perse po e mohoni te verteten e zotit
dhe te gjith ju jeni per ndihmen asnji nga ju nuk jeni kunder ndihmes
shum ma shum edoni ndihmen se nje mirdita te that ë buka nuk hahet me mirdita as dimri nuk nxehet me mirdita po me dru e magjja don miell
jo indiference e sjellje kozmetike
ather ju kush ju rriti kush ua ndrroj pampersat kush ju dha me pi e me ngrene kush ju pyeti ju per ka keni nevoj qka doni te hani kush ju ndeti afer perse e pranuan ndihmen per se nuk i mbyllet gojet per te mos lene buken te shkoj ne barkkun tuaj ju jeni mosmirnjohs ndaj ndihmes qe e keni shfrytzuar hani mirditen pra dhe mos u fryni aq shum se dikush ju ka ndihmuar nuk e keni qliruar vetem
thua se un jam injorant e nuk e di qka esht mirdi ta e mirmbrema
natyrisht qe un e di dhe e di se shqip esht bukur me pershendet
por un e them ne ne kuptim te nje metafore e mesauhi tjeter



Ne jemi mjerim egoist qe e soot jeton shqiptari
esht i pa shembullt

ne nje shpartallim te shpirtit qe as bankat botrore nji dit nuk do ti duhen ma me kto sjellje kaq te ftofta ndaj bashkkombasit t evet


ky esht fenoemen mbi dhe ti ndodhte kjo ndonje populli ne vendet e ftofta
nuk do isha befasuar por pikrisht ne mes te klimes mediterane kjo esht per tu habitur



dhe bota po na neperkembin tash si egoosit te shpartalluar
e ju akoma me kto sjellje

sikur e ua ndal dikush buken

nuk do te mundi te pershendeteni hiq
do te ju thahet fjala ne fyt do ta harroni mirditen e do te thoni bëni rahmet per riza te zotit do ta ndryshonit pershendetjen

si adhurues i natyrales dhe praktikes nuk e dua artificializmen edhe kur ajo vertet esht ne sherbim te drejte ky esht megjithat nji mendim i lir

qdo lloj pershendtje nuk ka kuptim nese sjelljet e ndjenjat nuk jan ne funskion te njerzore s e solidaritetit e idealeve njerzore