[Idila]

Postimi origjinal është bërë nga 4peace

Fjala e urtë - urtësia - nuk ka lindur në popull, porse është dhënë/thënë nga ndonjë njeri i urtë (fetarisht: I Dërguar i Zotit) dhe është mbjellur në popull dhe ruajtur me shekuj të tërë.

Urtësia (anglisht: WISDOM, gjermanisht: WEISHEIT) është burim hyjnor.

Urtësia vlenë për të gjitha kohërat (nuk ndryshon kurrë)...
...është e pëbotshme (timeless/zeitlos).


***

I nderuar, më lejoni të shpreh mendimin tim mbi fjalën e urtë...
.... a thua veç I dërguari i Zotit paska qenë njeri i urtë që ka mbjellur urtinë mbi popullin?
Kemi patur, kemi dhe do të kemi njerëz të urtë që fjala e tyre e urtë bën efektin e melhemit në plagë. Më duhet të shtoj se çdo popull e ka ruajtur, e ruan dhe e selit fjalën e urtë që e ka krijuar gjatë shekujve...
Duke çmuar rëndësinë e fjalëve të urta, arabët thonë se ato janë dritë e gojëtarisë, Italianët pohojnë se fjalët e urta janë shkollë për turmën, kurse sipas spanjollëve, ato janë melhem, bar që shërojnë shpirtin. Gjermenaët fjalën e urtë e konsiderojnë si një thesar të gjuhës... etj.