[Guri i madh]

Deformimi i Pushtetit dhe Degradimi i Shtetit
Në vend se Qeveria të jetë në shërbim të qytetarëve dhe të shoqërisë kosovare, qeveritarët e sotëm duan që e gjithë shoqëria dhe të gjitha institucionet e Kosovës të jenë shërbëtorë të Hashim Thaçit dhe Fatmir Sejdiut.

Nga Blerim Shala më 05.04.2010 në ora 12:03
Riformimi i Qeverisë së Kosovës do të përshpejtojë deformimin e pushtetit të Kosovës, degradimin e demokracisë në Kosovë, do të rrisë dëshpërimin e qytetarëve të vendit, dhe do të thellojë procesin e dështimit tonë si shoqëri.

Ata që dyshojnë në këto vlerësime, do të binden me kohë në qëndrueshmërinë e tyre.

Njeri prej Ministrave të shkarkuar të Qeverisë së deritashme të Kryeministrit Thaçi, tha para mediave: ‘Në çdo shtet normal dhe demokratik, kur një Ministër ndërrohet apo shkarkohet, duhet të marrë arsyet e ndërrimit a shkarkimit, sepse të qenit Ministër është një përgjegjësi e madhe publike...’.

Asnjeri prej Ministrave të ndërruar nuk e di pse më nuk është në Qeverinë e Kosovës.

Asnjeri prej qytetarëve të Kosovës nuk e ka marrë vesh ende, cilat janë arsyet e vërteta për këto zhvillime në Qeverinë e Kosovës.

Nuk ka pasur, dhe këtë e dëshmojnë edhe ata që u ndërruan, një proces të zakonshëm të marrjes së vendimeve në udhëheqësitë e PDK-së dhe të LDK-së për riformatizimin e Qeverisë. S’ka pasur as konsulta, as bisedime, propozime dhe sugjerime në forumet më të larta të këtyre dy partive. Asgjë.

Thjesht, të gjithë këta një mbrëmje kanë qenë Ministra, e në mëngjesin tjetër janë shkarkuar. Pak-a-shumë si në Natën e Zanzibarit, me 19 nëntor, 2009.

“Demokracia e Zanzibarit” po sundon me Kosovën. Në krye me Hashim Thaçin, Kryeministrin, dhe Fatmir Sejdiun, Kryetarin e Kosovës.

PDK dhe LDK, Qeveria dhe të gjitha institucionet e Kosovës, pushteti dhe shteti i Kosovës, janë reduktuar në ujditë që bëjnë Thaçi dhe Sejdiu. As më pak dhe as më shumë.
Ky s’është gjë tjetër pos një deformim i pushtetit në Kosovë dhe degradim i demokracisë.

Po na thuhet, midis tjerash, që riformatizimi i Qeverisë së Kosovës do të na çojë një hap më afër Paktit NATO dhe Bashkimit Evropian. Që Qeveria e Kosovës, në këtë mënyrë, do të jetë më stabile se kurrë. Që do të ketë thellim të reformave të gjithanshme dhe gjithëpërfshirëse. Që do të ketë përparim të Kosovës në të gjitha drejtimet. Etj.etj.

Të gjitha këto i kemi dëgjuar, me siguri na kujtohet të gjithë neve, në janarin e vitit 2008, kur edhe u bë Qeveria e Kosovës e Kryeministrit Thaçi.

Ne jemi tani më larg BE-së sesa kemi qenë në janarin e vitit 2008. Popullariteti i institucioneve të vendit është shumë më i ulët tani sesa në pranverën e vitit 2008. Gjendja ekonomike dhe sociale e kosovarëve, sot është më e keqe se atëherë. Situata në veri të Kosovës është shumë më problematike sesa në janarin e viti 2008.

Nuk ka tregues politik, ekonomik dhe social që i shkon për shtati kësaj Qeverie, në pranverën e këtij viti, kur të krahasohet me javët e para të funksionimit të saj.
Këta tregues janë të ditur për të gjithë.

Zyrtarët më të lartë të Kosovës, në gati pesë muajt e kaluar na kanë sjellë në një rreth për çdo ditë të lume, ia kanë harxhuar kohën e shtrenjtë këtij vendi dhe kësaj shoqërie, duke folur për riformimin dhe reformimin e Qeverisë së Kosovës.

Fati i një Ministri (cilidoqoftë ai), zuri qendrën e interesimit të opinionit kosovar, duke harruar dhe injoruar fatin e qytetarit të Kosovës (cilidoqoftë ai).

Në vend se Ministrat të interesohen, të brengosen dhe të shqetësohen për qytetarët e Kosovës, u krijuan rrethanat paradoksale kur qytetarët e Kosovës duhej të merakoseshin se çfarë do të bëhet me përbërjen e kësaj Qeverie.

Në vend se Qeveria të jetë në shërbim të qytetarëve dhe të mbarë shoqërisë kosovare, qeveritarët e sotëm dëshirojnë që e gjithë shoqëria, krejt qytetarët dhe të gjitha institucionet e Kosovës, të jenë shërbëtorë të Hashim Thaçit dhe Fatmir Sejdiut.

Në vend se Qeveria të preokupohet me problemet e mëdha, të shumëfishta dhe të gjithanshme, të cilat bashkërisht konfirmojnë rrezikun e dështimit të kësaj shoqërie, kosovarët janë detyruar të merren me telashet e ndryshimit të përbërjes së kësaj Qeverie.

Rastësisht apo qëllimisht, kjo tekembrama nuk ka rëndësi, autoritetet e sotme institucionale po zhvendosin vëmendjen e opinionit kosovar prej problemeve të cilat kanë lëshuar rrënjë këndejpari.
T’i marrim disa shembuj këtu.

Në ditët kur ag e muzg merreshim me atë çfarë do të ndodhë me 6-7 Ministrat e Qeverisë, askush (po e përsërisim: askush) nga autoritetet e Kosovës nuk u preokupua me mundësinë që mbi 170 mijë shqiptarë të Kosovës që punojnë në Zvicër, të mbesin pa pensione. Thuhet që tashmë 300 invalidë të punës që jetojnë në Kosovë (e që kanë punuar më parë në Zvicër), prej 1 prillit nuk do t’i marrin pensionet nga Zvicra.

Brenda natës dikush ka humbur ulësen e Ministrit, por në të gdhirë të një dite, 300 familje kosovare janë bërë raste sociale. Dhe askush nuk çan kokën për ta.

Në ditët kur kryelajmet e mediave kosovare niseshin e soseshin me emrat dhe mbiemrat e atyre që do të shkojnë dhe të tjerëve që do të vijnë në Qeveri, mijëra të rinj shqiptarë të Kosovës po kërkojnë rrugët legale dhe ilegale, më pak apo më shumë të rrezikshme, përfshirë këtu edhe ato të pagesës së një pasaporte biometrike të Serbisë, për tre mijë Euro, për t’u larguar prej Kosovës, sepse ata mendojnë që ne jemi njëqind a një mijë hapa larg Evropës dhe perspektivës së stabilizimit si vend.

Kujt i ka ra që në këto ditë ‘plot tension qeveritar’, të udhëtojë kah Aeroporti i Prishtinës dhe tutje, kah Peja, ka parë sërish që autostrada tetëkilometërshe Fushë Kosovë – Aeroport, e nisur në shtatorin e vitit 2008, e planifikuar të kryhet për 180 ditë, për përvjetorin e parë të pavarësisë së Kosovës, nuk ka përfunduar, as në fillim të prillit, 2010. Janë pra 19 muaj që prej se ka nisë kjo udhë, dhe janë 13 muaj vonesë në kryerjen e saj.

Askush prej nesh nuk beson më që dikush do të përgjigjet për këto tri dështimet e përmendura më parë.
E pastaj, nuk ka kush që befasohet me rritjen e dëshpërimit në shtetin e Kosovës.