[4peace]

Postimi origjinal është bërë nga GURI SYLAJ

Ne rend te pare me duhet te them se fjalen e kam tek perkthimi e kete e thash edhe me heret.

Ajeti nr.8

Po sikur te kishte dashur Allahu,do t'i bente ata(njerezit) nje popull (te nje feje),por Ai shtie ne meshiren e vet ate qe don(ate qe me vullnetin e vet pranon rrugen e drejte),e jo besimtaret nuk kan as mbrojtje,as ndihmes.

Ne rend te pare nuk po e kuptoj cka ploteson ketu fjala njerezit !???
Ne rend te dyte kemi nje pohim sikur te donte kurse me von kemi nje qendrim qe e mohon te parin.
...por Ai shtie ne meshiren e tij ate qe don ...dhe menjehere ne plotesim e mohon prap deshiren e Allahut duke pohu se (ate qe me vullnetin e vet pranon rrugen e drejte)..
ose duke lene me kuptu se Allahu ken don e meshiron e ken don e len pa ndihme??


Kurse ne Ajetin nr 30

Cfardo e keqe qe mund t'ju godase,ajo eshte pasoje e veprave tuaja(te keqia), e per shume te tjera ai ju fale.

Edhe ketu ne pjesen e pare e mohon Deshiren e Allahut nga Ajeti nr.8 dhe pjesa tjeter del jasht loje sepse nese denohesh per vepra te keqia atehere cka ka per tu fale!??

Kurse Ajeti nr. 7
Ose e kufizon keshillen qe sjell Kurani ose kufizon Gjuhen Arabe ne Islam.
Dhe ne pjesen e fundit mohon dy qendrimet e Ajeteve te theksuara me heret sepse ketu definitivisht dihet se do te ndodhe Kiameti dhe se definitivisht dihet se do te jene dy grupe njera per Xhenet e tjetra per zjarr -deshtem neve apo nuk deshte dhe pavarsisht prej deshires dhe Dashurise se Allahut, ose tjetra ,ndoshta vet Allahu deshiron qe te jen dy grupe.
Dicka nuk po flen mire ketu!!

Une e kuptoj se Ajetet brenda nje Sureje , e edhe te gjitha bashk, kan lidhje ne mes vedi dhe vetem si te tilla japin porosine por une mendoj se ne perkthim nuk i eshte kushtu kujdese gjuhes shqipe.

Une e dij se kritikat do te jen prej me te ndryshmeve por megjitheate ,thjeshte ,deshta te ngacmoj kete ceshtje!Ndoshta edhe pa te drejte por une besoj definitivisht se duhet edhe per kete ceshtje te debatohet.
Me nderime !

P.S
I bindur thelle se edhe keshtu do te mesoj shumecka!

Nejse, do t'i bie shkurt...
Po te mendohej pakez me thelle, Ajeti i pare (nr. 8) flet per vullnetin e lire: je i lire te besosh apo te mos besosh. Sepse, po te kishte dashur All-llahu, do t'i kishte bere te gjithe (njerezit)besimtare (apo komunitet te nje feje). Por me kete rast nuk do te ekzistonte vullneti i lire, dhuntia me e madhe qe na vie nga Zoti.
Dhe eshte me se e vetkuptueshme se besimtari e ka gjithnje ndihmen e Tij.

Nese e lidhim kete Ajet (nr. 8) me Ajetin nr. 30), atehere nenkuptojme se, ai qe nuk beson, fajin e ka vet (nese i ndodhe ndonje fatkeqesi, ajo i vie nga duart e veta apo vendimi [vullneti i lire] per te mos besuar).
Natyrisht, nese ata (mosbesimtaret) bejne ndonje veper te mire, iu falet, aq sa e meritojne. (Fola para ca ditesh per kandarin, por Makreshi nuk ma pranoi).

Nderkaq, Ajeti nr. 7, ku permendet gjuha arabe, ka per qellim gjuhen e kuptueshme, gjuhen qe e marrin vesh, ne rend te pare, ata qe e kane gjuhe amtare...pikerisht per te mos ardhur der tek keqkuptimet apo dyshimet, sic eshte (me te drejte) ky dyshimi yt ne perkthim. Sepse ne perkthim mund te dyshosh deri sa nuk bindesh ne te kunderten.
Verejtje:
Fjalet nen kllapa ne perkthimin e Kur'anit perdoren me se shpeshti si informata shtese. Per te ditur se per cfare eshte fjala apo cka nenkuptohet. Paresore ne leximin e Kur'anit te perkthyer jane fjalet e bera me bold. Te tjerat jane te dores se dyte, trete...

***