Citim:
|
Postimi origjinal ėshtė bėrė nga panta_rhei
Mė duket se kėtej pari kam lexuar qė "Njerėzit nuk i harrojnė tragjeditė dhe humbjet e mėdha, por thjeshtė pas njė kohe mėsohen tė jetojnė me to"...
...njė mendje e shėndoshė... normale, vėshtirė tė pajtohet...
...si ka mundėsi qė njerėzit quhen tė sinqertė?
...si ka mundėsi kjo, kur:
Si mund tė vazhdohet jeta normal pasiqė njeriut i vdes Nėna?
Si mund tė vazhdojmė tė jetojmė normal, pasiqė na vdes Vėllau?
Si mund tė vazhdojmė tė jetojmė normal, pasiqė na vdes Motra?
Si ka mundėsi???
A ėshtė njeriu kaq i dobėt?!
A ėshtė njeriu kaq i fortė?!
Apo, e vėrteta ėshtė qė asgjė nuk varet nga njeriu (?!). (As jeta e tė dashurve tė tij, as jeta e tij, as kujtesa, as harresa e tyre (!?).
P.S. kėrkoj falje, nuk e lexova pėrmbajtjen e temės, por vetėm rreshtat me tė zeza (Bold).
|
Eshte dashte ta lexosh temen Panta, se si duket nuk po bahet fjale per nje jet normale pas vdekjes se me te dashurve tan.
Me ka vdek nena, babai perveq merzise e mungeses qe kam per ta une vazhdoj plotesisht nje jet normale!
Dem Ahmetit 32 rob ja kishin pas kall ne zjerm e thojke.
Ka edhe ma zi se kjo!
Medemek me te lan mendt kur humb diqka te madhe nuk eshte normale!