[Idila]

Fundosem, rri, mendoj
Por e di cfarë bëj
Anembanë jam, asnjë ide s’mohoj

Tym të huaj thith
E ngre gotën brengat t`i mbys
Në lokal kam ardhur të gabuar
Shokë për të kërkuar

I vetëm nuk dua të jem
Pse dhe unë mos përjetoj
Nuk jam i prishur unë gramafon

Por, edhe nëse pij
Ndjenjat i kam top
Zemrën e kam të hapur
Kam vend për çdo kënd

Lëshoni ndjenjat ju
Jasht prej në kokë
Ju që jeni lyer
Me të hekurosurin fjalorë
Të kisha revole
Do t’ju qelloja në kokë
Se zemër ju nuk keni dot

Cohem marr një dozë
Birrë të më freskojë
Të shoh fytyrat që i kam në front

Dhe nese folni qetë
Nuk jeni ju njerëz të shenjtë
U kisha tërhequr për kollare
U kisha varë në vend

Është kjo histori
Të poshtërit kanë fuqi
Të varfërit luftojnë për jetë
Thonjtë i kanë në kry


Sa të ngre një dopje dhe une do të shkoj
Të mos shoh krijesa që bishës ia kalojnë
Që për ta fshehur vetveten
Kanë krijuar stil

Të lyer e të veshur si zotërinj
Lëshoni ndjenjat le të shperthejne në tokë
Të gjithë do të ikin, do të çohen në këmbë
Ata qe fshihni ju, të gjithë më do ta kuptojnë
Zemër ju nuk keni dot.