[roadrunner]

Në një hadith të transmetuar nga Nesa'iu dhe Tirmidhiu, thuhet se: "Pejgamberi a.s. e urdhëroi një të verbër, që i kërkoi të lutej për shërimin e tij, të merrte abdes, të falte dy rekate namaz", dhe atëherë të thonte: "Allahumme inni as'aluke we atawaxhxhahu ileike bi nebijjike Muhammedin nebi'r-Rahmeh, ja Muhammedu inni atawaxhxhahu bike ila Rabbi fi haxhatihe dhehi li tekdije li, Allahumme fe-sheffi'hu fijje". Në këtë lutje, njeriu i verbër u urdhërua ta vendoste Hazreti Muhhamedin si ndërmjetës që du'aja e tij të pranohej. Sahabët e recitonin shpesh këtë lutje. Ajo citohet edhe në librin el-Hisn ul-Hasin me referencat përkatëse dhe, në shpjegimet e saj, interpretohet "kthehem drejt Teje nëpërmjet Pejgamberit Tënd".

Këto du'a tregojnë se lejohet të vendosen ata që duhen nga Allahu si ndërmjetës dhe t'i lutemi Allahut "për hir të tyre".

Shejh 'Ali Mahfudh (v. 1361 H./1942), një nga ulematë e mëdhenj të Universitetit të el-Ez'herit e lavdëron mjaft Ibn Tejmijjen dhe 'Abduhun në librin e tij el-Ibda'. Megjithatë, ai gjithashtu shkruan: "Nuk është e drejtë të thuhet se eulija'të kontrollojnë çështjet e dynjasë pas vdekjes, si p.sh. shërimin e të sëmurëve, shpëtimin e atyre që janë në prag të mbytjes, të ndihmuarit e atyre që janë përballë armikut dhe gjetjen e sendeve të humbura". Është e gabuar të thuhet se: "ngaqë eulija'të janë shumë të mëdhenj, Allahu ua ka lënë këto detyra atyre dhe se ata bëjnë çfarë duan e se ai që kapet pas tyre nuk do të humbasë. Mirëpo, ndër eulija'të e Tij, Allahu bekon ata që do Ai, qofshin gjallë a të vdekur dhe nëpërmjet kerameteve të tyre Ai shëron të sëmurin, shpëton atë që është duke u mbytur, ndihmon atë që ndodhet përballë armikut dhe bën që gjërat e humbura të gjehen". Kjo është logjike. Edhe Kur'ani na i mëson këto fakte. [10]

Hazreti 'Abdul-Ghani en-Nebulusi ka thënë: "Një hadith kudsi, që Buhariu e transmeton nga Ebu Hureira", tregon: "Allahu Te'ala ka thënë: Robërit e mi nuk Më afrohen më shumë sesa nëpërmjet farzeve. Nëse robërit e Mi bëjnë ibadete shtesë dashuria Ime për ta rritet saqë Unë bëhem veshi me të cilin dëgjojnë, syri me të cilin shikojnë, dora me të cilën veprojnë dhe këmba me të cilën ecin dhe Unë u jap çfarëdo që të Më kërkojnë. Nëse besojnë te Unë, Unë i mbroj ata". Ibadetet shtesë të përmendura këtu janë [siç shkruhet në komentin e Tahtawiut] sunnetet dhe nafilet e kryera nga ata që kanë bërë farzet. Ky hadith tregon se ai që, pasi ka kryer farzet (adhurimet e detyrueshme), kryen edhe nafile do të fitojë dashurinë e Allahut dhe lutjet e ti do të pranohen. [11]

Qofshin gjallë apo të vdekur, kur luten për të tjerët, njerëz të tillë marrin atë që kërkojnë. Ata madje dëgjojnë edhe kur janë të vdekur. Ashtu sikurse edhe kur ishin gjallë, ata nuk i kthejnë lutësit mbrapsht me duart bosh, por luten për ta. Për këtë arsye, një hadith pohon: "Kur jeni në telashe, kërkoni ndihmën e atyre që janë në varre!".

Në të vërtetë, Muslimanët mbeten akoma muslimanë kur ndodhen në varr mu ashtu siç janë edhe kur ndodhen në gjumë. Pejgamberët janë akoma pejgamberë pas vdekjes mu ashtu siç ishin kur ndodheshin në gjumë. Sepse, është shpirti ai që e bën dikë musliman apo pejgamber. Kur njeriu vdes, shpirti i tij nuk ndryshon. Ky fakt është shtjelluar në librin 'Umdat ul-Aka'id nga imam 'Abdullah en-Nasifi. [12]