[roadrunner]

Ka shumë hadithe që tregojnë se Resulullahu a.s. është i gjallë në varrin e tij, në një nivel të veçantë ekzistence. Të qenit e tyre të shumtë tregon se këto hadithe janë të bazuara. Nga këto, dy hadithet vijuese janë të regjistruara në gjashtë librat e famshëm të hadithit (sihah us-sitteh): "Unë do ta dëgjoj salavatin që bëhet në faltoren time dhe do të njoftohem për salavatin e bërë në largësi. Nëse dikush bën salavat në faltoren time, Allahu dërgon një melek dhe më informon për atë salavat. Unë do të ndërmjetësoj për atë në Ditën e Kijametit".

Nëse një musliman shkon te varri i një muslimani të vdekur, të cilin e njihte kur ishte gjallë, dhe e përshëndet, muslimani i vdekur do ta njohë e do t'i përgjigjet atij. Një hadith i përcjellë nga Ibn Ebi Dunija tregon se një musliman i vdekur e njeh dhe i përgjigjet atij që e përshëndet, dhe gëzohet. Nëse një person përshëndet njerëzit e vdekur të cilët nuk i njihte, ata kënaqen dhe ia kthejnë selamin. Ndërkohë që muslimanët e mirë dhe shehidët i njohin dhe u përgjigjen atyre që i përshëndesin, a është e mundur që Resulullahu s.a. të mos e bëjë këtë? Ashtu siç ndriçon dielli në qiell tërë botën, po ashtu edhe Resulullahu s.a. u përgjigjet njëkohësisht të gjitha selameve të njëkohshme.

Një hadith thotë: "Pas vdekjes sime, unë do të dëgjoj ashtu siç dëgjoj kur jam i gjallë".

Një tjetër hadith i transmetuar nga Ebu Ja'la thotë: "Profetët janë të gjallë në varret e tyre. Ata falin namaz".

Ibrahim ibn Bishri dhe Sejjid Ahmed Rifa'iu dhe shumë eulija' kanë thënë se ata e kanë dëgjuar përgjigjen kur e kanë përshëndetur Resulullahun a.s..

Dijetari i madh musliman Xhelal ed-Din es-Sujuti e shkruajti librin Sheref ul-Muhkam si përgjigje ndaj pyetjes nëse ishte e vërtetë që Sejjid Ahmed Rifa'iu e kishte puthur dorën e bekuar të Pejgamberit a.s.. Në këtë libër, ai vërtetoi me argumente logjike dhe hadithe të dokumentuara se Resulullahu s.a. ishte i gjallë në varrin e tij, në një nivel të panjohur ekzistence dhe se ai i dëgjonte e u përgjigjej selameve. Ai shkroi gjithashtu se Natën e Mi'raxhit, Resulullahu e pa Hazreti Musain a.s. duke u falur në varrin e vet.

Në një hadith profetik të transmetuar nga Aishja r.a. thuhet: "Po vuaj dhimbjen e mishit të helmuar që kam ngrënë në Hajber. Për shkak të atij helmi, aorta ime thuajse është bllokuar". Ky hadith tregon se, krahas profetësisë, Allahu i kishte dhënë Hazreti Muhammedit a.s., më të lartit të njerëzimit, edhe rangun e shehadetit. Allahu thotë në Kur'an, në ajetin 169 të Sures Al-i Imran: {Kurrësesi të mos mendoni se janë të vdekur ata që ranë dëshmorë në rrugën e Allahut. Përkundrazi, ata janë gjallë dhe ushqehen te Zoti i tyre.} S'ka të dyshuar se ky profet i madh, që është helmuar në rrugën e Allahut, qëndron në majë të rangut të nderuar që përkufizohet në këtë ajet.

Hadithi i transmetuar nga Ibn Hibbani thotë: "Trupat e bekuar të profetëve nuk treten kurrë". Nëse një musliman më dërgon salavat, një melek ma përcjell atë dhe thotë: "Fulani i biri i fulanit bëri salavat e të përshëndeti".

Hadithi i transmetuar nga Ibn Maxheh thotë: "Xhumave bëni vazhdimisht salavate për mua, salavati do të më përcillet sapo të jetë shqiptuar".

Hazreti Ebu Darda'i r.a., njëri prej atyre që ishin në shoqërinë e Pejgamberit a.s. atë çast, pyeti: "A do të të përcillen ato edhe pasi të kesh vdekur?". I Dërguari i Allahut a.s. tha: "Po, do të njoftohem për to edhe pas vdekjes, sepse është haram për tokën që t'i kalbë trupat e profetëve. Ata janë të gjallë pas vdekjes dhe ushqehen".